Οι κύριες διαφωνίες μου με το χώρο της Αριστεράς και τον τρόπο που πολιτεύονται οι συνδικαλιστικές της παρατάξεις στο χώρο της εκπαίδευσης είναι τρεις:1.Η αυτιστική προσήλωση στον κρατισμό και το ξόρκισμα της επιχειρηματικότητας (για την υγιή επιχειρηματικότητα ομιλώ)
2.Η άρνηση και τα όχι σε μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που επιχειρήθηκαν κατά καιρούς στο Δημόσιο Σχολείο.
3.Οι γραφειοκρατικές και διαδικαστικές εμμονές –σαματατσίδικες τις περισσότερες φορές- που έχουν σαν αποτέλεσμα για παράδειγμα να σπαταλάμε άπειρες εργατοώρες στα Δ.Σ για το πώς θα διατυπωθεί μια ανακοίνωση ή να διαλύουμε Γ.Σ και να απογοητεύουμε τους συναδέλφους στην προσπάθεια να περάσει ένα ψήφισμα που σε τελική ανάλυση δεν το διαβάζει και κανένας.
Σέβομαι όμως απόλυτα τη μαζικότητα, την αγωνιστικότητα και το πάθος με το οποίο υπερασπίζονται τις ιδέες τους. Χωρίς ιδιοτέλεια τις περισσότερες φορές και με βάση τις δικές τους αλήθειες, είναι μπροστά σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες.
Διατυπώνω τις σκέψεις αυτές με αφορμή την προχθεσινή Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ» και τη δεκάλεπτη τοποθέτηση της συναδέλφου Μαρίας Κολόζη των Συσπειρώσεων. Θεωρώ ότι η τοποθέτηση της ήταν η πιο σημαντική στιγμή της Συνέλευσης και νομίζω ότι έχασαν οι συνάδελφοι που δεν ήταν εκεί για να την ακούσουν.
Χείμαρρος η Μαρία!
Με τα άψογα Ελληνικά της, με τις γνώσεις της, με την εμπειρία της, με το πάθος της, με το θυμό και τον αυθόρμητο λόγο της- στη βάση μιας συναισθηματικής λογικής- μίλησε για τη «δουλεία μυρμηγκιού» που οφείλει ο καθένας μας και όλοι μαζί, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα αυτόνομο εκπαιδευτικό κίνημα , που θα στηρίζεται στη συλλογικότητα, και θα αποτελεί το αντίπαλο δέος σε όλες εκείνες τις πολιτικές που καταργούν όνειρα και θίγουν ευκαιρίες.
Με τη Μαρία έχουμε διαφωνήσει πολλές φορές πίνοντας καφέ και έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση άλλες τόσες προσπαθώντας να συνθέσουμε στις συνεδριάσεις του Δ.Σ στο Σύλλογό μας.
Δε σας κρύβω όμως ότι απολαμβάνω τη συζήτηση μαζί της και χαίρομαι να ακούω την επιχειρηματολογία της. Είναι από τους ιδεολογικούς «αντιπάλους» που σε κάνουν να βάζεις τα δυνατά σου και να ψάχνεσαι προκειμένου να βρεις τα επιχειρήματα που θα αντικρούσουν τα δικά της.
Είναι και κάτι άλλο…. Το πιο σημαντικό ίσως.
Μιλώντας με τη Μαρία ανακαλύπτεις ή μάλλον επιβεβαιώνεις το αυτονόητο….
Ότι μας ενώνουν πολλά. Σχεδόν όλα.
*Για τον Ιανό εδώ
Παλιότερη επιστολή της Μαρίας εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου