Οι Γλύπτες

Honore Daumier, Two Sculptors

Ονειρεύτηκα πως βρέθηκα σ’ ένα στούντιο και παρακολουθούσα εκεί δύο γλύπτες. 

Ο πηλός που χρησιμοποιούσαν ήταν το μυαλό ενός μικρού παιδιού. Και το διαμόρφωναν με προσοχή.

 Ο ένας ήταν Δάσκαλος. 

Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ήταν βιβλία, μουσική και τέχνη. 

Ο άλλος ήταν ένας Γονιός και καθοδηγούσε τα πάντα με τρυφερότητα και αγάπη. 

Μέρα με τη μέρα ο δάσκαλος δημιουργούσε μ’ ένα άγγιγμα αγάπης και σιγουριάς. 

Ο Γονιός δούλευε στο πλάι του, το γυάλιζε και το λείενε. 

Και όταν επιτέλους το έργο και των δύο είχε ολοκληρωθεί ήταν και οι δυο περήφανοι για ό,τι είχαν σφυρηλατήσει σ’ αυτό.

 Για τα πράγματα που είχαν μεταδώσει στο παιδί και τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούσε ούτε να αγοράσει κανείς, αλλά ούτε και να πουλήσει. 

Και καθένας από την πλευρά του συμφώνησε: ότι θα είχε αποτύχει αν είχε εργαστεί μόνος του. 

Γιατί πίσω από το γονέα στάθηκε το σχολείο 

και πίσω από το δάσκαλο το σπίτι… 

(μετάφραση στα ελληνικά από Nοrthern Group of Advisers, κεφάλαιο 5, σελ.2)

 ΠΗΓΗ: 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΧΟΛΑΡΓΟΥ