Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Πρωτοχρονιάτικο παραμύθι

Διήγημα / Πηνελόπη Δέλτα

Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, χωμένο στη γωνία μιας εξώπορτας, κάθουνταν ένα αγοράκι και κοίταζε το αντικρινό φωτισμένο παράθυρο. Είχε νυχτώσει νωρίς, και το χιόνι σκέπαζε τις πλάκες του δρόμου, τα φανάρια, τα δέντρα και τις στέγες των σπιτιών, πράμα σπάνιο στην Αθήνα. Το κρύο ήταν δυνατό, και τυλιγμένος στο παλιωμένο και σκισμένο ρουχάκι του, όλο και περισσότερο χώνουνταν ο Βασίλης στη γωνιά της εξώπορτας, για να ξεφύγει από το βοριά που τον πάγωνε ως τα κόκαλα. Μα τα μάτια του έμεναν καρφωμένα στο φωτισμένο παράθυρο του αρχοντόσπιτου, αντίκρυ του.
«Πρωτοχρονιά αύριο», μουρμούρισε, «διασκεδάζουν εκεί μέσα».

Εκεί μέσα κείτουνταν ένα παιδί, με λιωμένο αχνό πρόσωπο.
Κουτιά γεμάτα μπογιές, μολυβένια στρατιωτάκια, ζώα ξύλινα, σιδηρόδρομοι και καραβάκια, που σκέπαζαν το κρεβάτι του, έστεκαν άγγιχτα. Τ' αδύνατα χεράκια του έμεναν ακίνητα στο σεντόνι απάνω' δεν κοίταζε καν τα πλούσια δώρα γύρω του. Το κουρασμένο βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο παράθυρο όπου, στα σκοτεινά, άσπριζαν τα χιόνια της αντικρινής στέγης.
-Τι συλλογίζεσαι, Βασιλάκη; ρώτησε η μητέρα του.
- Κοίταζα τα χιόνια, αποκρίθηκε ο μικρός, και συλλογίζουμουν τη χαρά να τρέχεις στους δρόμους, να βουτάς στα χιόνια, να τα μαζεύεις και να φτιάνεις μπάλες, και να τις τινάζεις στους περαστικούς, όπως στη ζωγραφιά του βιβλίου μου, εκεί που είδα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα πολλά κεράκια... Αλήθεια, μητέρα, λες να βρήκε ο Νικόλας δέντρο τέτοιο εδώ;
-Ναι, παιδί μου, βρήκε, και θα σου το φέρει τώρα στολισμένο. Δεν είναι πολύ μεγάλο όπως στη ζωγραφιά του βιβλίου σου, μα το στόλισε ο πατέρας σου... και είναι πολύ όμορφο... Είσαι ευχαριστημένος;
-Ναι, είπε ο Βασιλάκης χωρίς ενθουσιασμό.
Εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα. Δυο υπηρέτες έφεραν μέσα ένα μικρό έλατο ολοφώτιστο, και το έστησαν απάνω στο τραπέζι. Τα κλαδιά ήταν φορτωμένα χρυσά και ασημένια στολίδια, φαναράκια και μπρίλες. Παντού στέκουνταν όρθια τ' αναμμένα χρωματιστά κεράκια, και τα μεγαλύτερα κλαδιά λύγιζαν από το βάρος των παιχνιδιών που κρέμουνταν δεμένα με κορδέλες.
-Ε, Βασιλάκη, σ' αρέσει το δέντρο σου; ρώτησε ζωηρά ο πατέρας του.
Ο μικρός το κοίταξε μια στιγμή με σβησμένα αγέλαστα μάτια.
- Το φαντάζουμουν ωραιότερο, είπε με τη βαρεμένη του φωνή.
Και το βλέμμα του γύρισε πάλι στο παράθυρο και στα χιόνια του αντικρινού σπιτιού.
- Πατέρα, λες του χρόνου την Πρωτοχρονιά να είμαι πια καλά και να βγω κι εγώ στα χιόνια;
- Ναι, παιδί μου, είπε ο πατέρας.
Και η μητέρα βγήκε από το δωμάτιο για να κρύψει τα κλάματα που την έπνιγαν.
-Τι όμορφα που θα είναι να τρέχεις στα χιόνια... είπε συλλογισμένα ο Βασιλάκης. Τι δε θα έδινα για να δω τι γίνεται έξω...

Έξω, ο Βασίλης είχε δει πίσω από το φωτισμένο παράθυρο το δέντρο του Βασιλάκη, με τα φώτα και τα χρυσά στολίδια και τα παιχνιδάκια που γέμιζαν τα κλαδιά από πάνω ως κάτω.
-Αχ, τι ωραίο! είπε το φτωχό· πρέπει να το έφερε ο Άη-Βασίλης.
Και τα μάτια του έτρωγαν το δέντρο και, τρέμοντας από το κρύο, ολοένα χώνουνταν βαθύτερα στη γωνιά του και γύρευε να τυλίξει στο κορμάκι του τα κουρέλια του, μήπως και τον ζεστάνουν λίγο.
-Ο Άη-Βασίλης... μουρμούρισε. Γιατί δεν έρχεται κάποτε και σε μας, ο Άη-Βασίλης;
Θυμήθηκε το φτωχικό σπιτάκι στο χωριό του, όπου τον είχε μεγαλώσει η μάνα του· όλα τα είχε στερηθεί αφότου γεννήθηκε, εκτός μόνο τα χάδια της μάνας του. Ξενοδούλευε η κακομοίρα για να κερδίσει το ψωμί τους, μα άλλο από ψωμί δεν πρόφθαινε να βγάλει, μόνο την αγάπη της μπορούσε χάρισμα να του δίνει, και αυτήν του την έδινε μπόλικη. Μα ήλθαν οι κακοί καιροί, η αρρώστια, η μαύρη φτώχεια, και πέθανε η μάνα του και την έβαλαν σε σανιδένια κάσα, και την πήγαν στο νεκροταφείο, και την είδε που τη σκέπασαν τα χώματα. Και τον έβγαλαν από το φτωχικό του καλυβάκι, κι έφυγε το έρημο ορφανό και ήλθε κι έπεσε στην Αθήνα, παραμονή του Άη-Βασίλη, πεινασμένο, παγωμένο, μακαρίζοντας τους ευτυχισμένους που διασκέδαζαν πίσω από το φωτισμένο παράθυρο, αντίκρυ του.
Από νωρίς είχε δει κίνηση μεγάλη στους δρόμους, παιδιά μεγάλα και μικρά, που σταματούσαν στις πόρτες των αρχοντόσπιτων και έλεγαν τον Άγιο Βασίλη. Μα τ' ορφανό δεν τόλμησε να χτυπήσει και αυτό σε καμιά πόρτα, ούτε ήταν μαθημένο στην ταραχή της μεγάλης πολιτείας. Και λίγο-λίγο, τράβηξε κατά τους ήσυχους μεγαλόπρεπους δρόμους, μακριά από το κέντρο, και ήλθε και ζάρωσε σε μιαν εξώπορτα, χωρίς ψωμί, χωρίς σκοπό, χωρίς καμιάν ελπίδα.
Πίσω από το φωτισμένο παράθυρο πήγαιναν κι έρχουνταν σκιές. Πέρασε κι ένας υπηρέτης με βελάδα, βαστώντας ένα πιάτο με μια μεγάλη πίτα!
Ο Βασίλης θυμήθηκε πως την τελευταία βούκα ψωμί την είχε φάγει το πρωί. Και μέσα κει θα έτρωγαν τώρα πίτα!
Αχ, και να είχε και αυτός μια βουκίτσα να γελάσει την πείνα του! Του φάνηκε τόσο ορεκτική η πίτα, τόσο αφράτη, καθώς την πέρασε ο υπηρέτης εμπρός στο παράθυρο. Άραγε, αν ζητούσε λίγη, θα του έδινε κανένα κομματάκι;
Και έξαφνα, χωρίς να ξέρει και αυτός πώς το έκανε, άρχισε να τραγουδά:
«Άγιος Βασίλης έρχεται α-α-από, από την Καισαρεία... βαστά καλάμι και χαρτί, χα-α-ρτί, χαρτί και καλαμάρι».
Πίσω από το φωτισμένο παράθυρο, διάφορες σκιές πήγαν και ήλθαν κοιτάζοντας έξω. Σώπασε τρομαγμένος ο Βασιλάκης και ζάρωσε στη γωνίτσα του όσο μπορούσε περισσότερο.
- Παναγιά μου! ψιθύρισε, λένε πως οι πλούσιοι δεν έχουν καλή ψυχή και περιφρονούν τους φτωχούς...
Και με τρομαγμένα μάτια ακολουθούσε το πήγαινε κι έλα των ανθρώπων μες στην κάμαρα.

Μες στην καμάρα είχαν κόψει την πίτα. Ακουμπισμένος στα μαξιλάρια, ο Βασιλάκης βαστούσε το πιάτο του στα χέρια, κοιτάζοντας με αδιαφορία το κομμάτι του, χωρίς καν να το γευθεί.
- Δεν το κόβεις να δεις αν σου έπεσε το φλουρί, Βασιλάκη μου; ρώτησε τρυφερά η μητέρα του.
-Ναι, μητέρα, θα το γυρέψω, αποκρίθηκε, αλλά δεν κούνησε, ούτε άλλαξε η κουρασμένη όψη του.
Έξαφνα ανέβηκε ως το δωμάτιο του άρρωστου αγοριού μια φωνή παιδιάτικη, τρεμουλιαστή, σα φοβισμένη: «Άγιος Βασίλης έρχεται α-α-από, από την Καισαρεία... βαστά καλάμι και χαρτί, χα-α-ρτί, χαρτί και καλαμάρι».
Ο Βασιλάκης ξαφνίστηκε' άναψαν μια στιγμή τα μάτια του, ζωήρεψε το μελαγχολικό του πρόσωπο.
-Πατέρα, πατέρα! φώναξε, τ' ακούς; Τραγουδά απ' έξω... Θα είναι κανένα αγοράκι... φώναξε το! Πολύ σε παρακαλώ!
Η μητέρα του είχε πάγει κιόλα στο παράθυρο, μα δεν είδε τίποτε.
- Δε βλέπω κανένα παιδί, είπε.
- Πατέρα, κοίταξε συ, άνοιξε το παράθυρο, φώναξε το παιδί να έλθει να πάρει από την πίτα, το κομμάτι του φτωχού... και να μας πει τι γίνεται έξω...
Πήγε ο πατέρας στο παράθυρο, το άνοιξε, έσκυψε έξω, κοίταξε δεξιά, αριστερά, μα δεν είδε τίποτε· έκλεισε το παράθυρο και γύρισε στο κρεβάτι του Βασιλάκη.
- Πέρασε το παιδί και πάει, είπε ζωηρά· μα δεν πειράζει, θα περάσει και άλλο και τότε το φωνάζομε· δοκίμασε την πίτα σου ωστόσο.
Μα ο Βασιλάκης δεν πεινούσε· έσπρωξε το πιάτο του, ακούμπησε στα μαξιλάρια και έκλεισε τα μάτια. Η ζωηράδα του προσώπου του είχε σβήσει· το φλουρί της πίτας δεν τον ενδιέφερε, ούτε το δέντρο όπου είχαν σβήσει πια τα κεράκια, ούτε τα δώρα του. Το δρόμο μόνο συλλογίζουνταν...
Και το παιδάκι, που μπορούσε να πει την ομορφιά της ελευθερίας, τη χαρά να τρέχεις και να βουτάς στα χιόνια, είχε περάσει και πάει!
- Θέλεις, παιδί μου, να φας την πίτα σου αύριο; ρώτησε η μητέρα χαϊδεύοντας γλυκά το μέτωπο του.
-Ναι, μητέρα, αύριο.
Η μητέρα έκανε νόημα σ' όλους να βγουν από το δωμάτιο.
Ο Βασιλάκης ήταν κουρασμένος... Ο Βασιλάκης ήθελε να κοιμηθεί...
Πήρε το πιάτο με την πίτα και το ακούμπησε στο τραπέζι, κοντά στο κομμάτι του φτωχού· έσβησε τα φώτα, άναψε την καντήλα, φίλησε γλυκά το αγόρι της και βγήκε από το δωμάτιο.
Μα ο Βασιλάκης δε νύσταζε· ο νους του έμενε στο δρόμο και στη χαρά που θα είχε αν μπορούσε να τρέξει στα χιόνια...
Κοίταξε γύρω του, είδε πως ήταν μόνος' με κόπο κατέβηκε από το κρεβάτι, και σιγά-σιγά σύρθηκε ως το παράθυρο.
Αχ! και να έβλεπε λιγάκι απ' έξω το χιονισμένο δρόμο, τα φανάρια, τ' άσπρα δέντρα...
Με δυσκολία γύρισε το πόμολο, άνοιξε το παράθυρο κι έσκυψε έξω. Το κρύο τον ξάφνισε, του έκοψε την αναπνοή, ζήτησε να στηριχθεί στο πεζούλι του παραθύρου μα όλα γύριζαν, του φάνηκε πως πέφτει...
Έξαφνα, από το παράθυρο πήδησε μέσα ένας άνθρωπος, και ο Βασιλάκης από το σάστισμά του ξέχασε τη ζάλη του. Ήταν γέρος, χιονοσκεπασμένος, με μακριά καλογερικά ρούχα και μεγάλα άσπρα γένια' τον κοίταξε ο Βασιλάκης και τον ανεγνώρισε:
-Ο Αη-Βασίλης... ψιθύρισε.
- Ναι, εγώ είμαι, είπε ο Άη-Βασίλης με το ανοιχτόκαρδο χαμόγελο του. Ήλθα να σε ρωτήσω, τι θέλεις να σου δώσω για την εορτή μου, που ξημερώνει αύριο, και που είναι και δική σου εορτή;
-Αχ, Άη-Βασίλη μου, να μη μου δώσεις πια τίποτα! φώναξε ο Βασιλάκης σταυρώνοντας παρακλητικά τα χέρια του. Δες πόσα πράγματα μου έδωσαν, και τα έχω τόσο βαρεθεί! Μα πάρε με έξω μαζί σου! Πάρε με στα χιόνια! Θέλω τόσο να τρέξω ελεύθερα!
- Θέλεις; είπε ο Άη-Βασίλης. Μα έξω κάνει κρύο! Και συ έχεις όλα τα καλά του κόσμου! Τόσα παιχνίδια, τόσα χάδια, και ζεστασιά, και πίτα που ούτε τη δοκίμασες ακόμα... Και θέλεις να φύγεις;
-Ναι! Να βγω στα χιόνια, να τρέξω ελεύθερα, αχ, πάρε με, πάρε με, καλέ μου Άη-Βασίλη! παρακάλεσε ο Βασιλάκης. Πάρε με στα χιόνια!
Ο Άη-Βασίλης χαμογέλασε πάλι.
- Καλά, είπε. Εγώ σήμερα δε χαλώ χατήρι κανενός. Έλα μαζί μου αφού το θέλεις.
Και πήρε το Βασιλάκη στην αγκαλιά του, και πέταξε από το παράθυρο που έμεινε ανοιχτό...

Στα χιόνια κάθουνταν ο Βασίλης με τα μάτια καρφωμένα στο παράθυρο. Με τρομάρα είχε δει έναν κύριο που άνοιξε τα γυαλιά και κοίταζε στο δρόμο· μα έτσι μικρός που ήταν και ζαρωμένος στη γωνίτσα του, δεν τον είδε ο κύριος. Και το παράθυρο έκλεισε πάλι.
Τα κεράκια του δέντρου είχαν σβήσει, οι σκιές πήγαιναν κι έρχονταν ακόμα· ύστερα έσβησαν και τα φώτα, και μόνο μια καντήλα τρεμόφεγγε, στημένη σε κανένα έπιπλο απάνω. Και ο Βασίλης ακόμα κοίταζε, σα μαγνητισμένος από τη θαμπερή λάμψη της.
Το κρύο όλο δυνάμωνε· τα βλέφαρα του Βασίλη βάραιναν. Θυμήθηκε τη μάνα του και τη ζεστή της αγκαλιά. Έριξε μια ματιά στο παράθυρο και συλλογίστηκε πως εκεί μέσα θα έκαμνε ζέστη... Αχ! λίγη ζέστη...
Λαφρύς κρότος τον ξάφνιασε. Σήκωσε τα μάτια του τρομαγμένος. Το παράθυρο είχε ανοίξει πάλι, μα δεν ήταν πια εκεί ο ίδιος κύριος· ένα παιδάκι, στα νυχτικά του, έσκυβε να δει το δρόμο.
Μια στιγμή το κοίταξε με απορία ο Βασίλης, μα τόσο βαριά ήταν τα βλέφαρα του, που δεν μπορούσε να τα βαστάξει ανοιχτά. Έκανε πάλι να δει το αντικρινό παιδί, και του φάνηκε πως σωριάζουνταν στο πάτωμα το άσπρο κορμάκι, μα δεν πρόφθασε να βεβαιωθεί. Ακούμπησε το κεφάλι του στον τοίχο και τα μάτια του έκλεισαν μονάχα τους. Έξαφνα, μια λάμψη τον ξύπνησε· εμπρός του στέκουνταν ένας γέρος ντυμένος στα κόκκινα και στα χρυσά. Τα γένια του ήταν μακριά και κάτασπρα, και γύρω του χύνουνταν τόση ζέστη, που ο Βασίλης ξέχασε τα χιόνια και το βοριά. Κοίταξε το γέρο και τον ανεγνώρισε.
-Ο Άη Βασίλης! έκανε μαγεμένος.
-Ναι, ο Άη-Βασίλης, είπε ο γέρος. Σ' άκουσα που έλεγες πως δεν έρχομαι ποτέ σε σας και, βλέπεις, τώρα ήλθα.
Τ' ορφανό τον κοίταξε μ' έκσταση. Ο Άη-Βασίλης γέλασε.
-Λοιπόν πες μου, του είπε· αύριο ξημερώνει Πρωτοχρονιά, που είναι εορτή μου και δική σου εορτή. Τι θέλεις να σου χαρίσω;
Ο Βασίλης έριξε μια ματιά στο αντικρινό παράθυρο. Η καντήλα είχε σβήσει και αυτή· τόσο κρύο θα ήταν τώρα κι εκεί μέσα...
- Θέλω, παρακαλώ, λίγη πίτα, είπε δειλά, και θέλω πάλι τη μάνα μου... Μα ίσως αυτό να είναι αδύνατο; ρώτησε φοβισμένος λίγο για τη μεγάλη του απαίτηση.
-Τίποτα δεν είναι αδύνατο σήμερα, είπε ο Άη-Βασίλης, και ό,τι ζητήσεις θα σου το κάνω. Πίτες όσες θέλεις θα σου δώσω, και τη μάνα σου θα την ξαναδείς οπόταν θέλεις. Μα σκέψου, είναι και μερικά παιδιά που λαχταρούν την ελευθερία σου. Εσύ μπορείς τον κόσμον όλο να τον γυρίσεις, να ζήσεις όπως θέλεις. Είσαι ακόμα μικρός και ο κόσμος όλος είναι ανοιχτός μπροστά σου...
-Αχ όχι, καλέ μου Άη-Βασίλη! παρεκάλεσε ο μικρός. Μόνο πάρε με στη μάνα μου! Και δωσ' μου λίγη πίτα και για κείνην, που δεν έχει φάγει τώρα τόσα χρόνια! -Καλά, είπε ο Άη-Βασίλης με το καλό του χαμόγελο, σήμερα δε χαλώ κανενός χατήρι. Έλα να σε πάγω στη μάνα σου.
Και τον πήρε ο Άη-Βασίλης στην αγκαλιά του, και πέταξε ψηλά, ψηλά, τόσο που περνούσε πάνω από τα ψηλότερα σπίτια, κι έφυγαν.


Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, την ώρα που χαρούμενες χτυπούσαν οι καμπάνες σ' όλες τις εκκλησιές της χώρας, βγήκε ο Νικόλας ο υπηρέτης, με μάτια κοκκινισμένα από τα κλάματα, στο χιονισμένο δρόμο.
Χωμένο σε μια γωνιά της εξώπορτας του αντικρινού σπιτιού, είδε ένα παιδάκι που φαίνονταν να κοιμάται. Το σίμωσε, το άγγιξε, το βρήκε παγωμένο.
Το πήρε στην αγκαλιά του και το ανέβασε στο αρχοντόσπιτο, όπου μητέρα και πατέρας, πλάγι στο κρεβάτι του Βασιλάκη, έκλαιγαν το πεθαμένο τους αγόρι.
Μαζί τα ξάπλωσαν πλάγι-πλάγι, το χαδεμένο μονοπαίδι και το έρημο ορφανό.
Πάνω στο τραπέζι, δυο κομμάτια πίτας ξηραίνονταν άγγιχτα, το κομμάτι του Βασιλάκη και το κομμάτι του Βασίλη.
Πλάγι-πλάγι έθαψαν τα δυο παιδιά. Στον ένα τάφο είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα τ' όνομα του Βασιλάκη· ο άλλος τάφος δεν έχει όνομα. Κανένας δε γνώριζε το έρημο ορφανό.
Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

To νέο Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτ/θμιας Εκπ/σης (ΠΥΣΠΕ) Β΄Αθήνας


Με απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή Π.Ε&Δ.Ε Αττικής συγκροτήθηκε το Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΥΣΠΕ) Β΄Αθήνας από 1/1/2017.

Το Συμβούλιο είναι πενταμελές και αποτελείται από τρία μέλη της Διοίκησης και δύο αιρετούς με τους αναπληρωματικούς τους όπως προέκυψαν από τη σειρά εκλογής των εκλογών της 3ης Νοεμβρίου 2016 που είναι εδώ. 

Από την παράταξή της ΔΑΚΕ Π.Ε, που πρώτευσε στις εκλογές του Νοεμβρίου, αιρετοί αναλαμβάνουν οι Γιάννης Λογοθέτης (τακτικός) και Νίκος Μαρίνης (αναπληρωματικός)

 Η Απόφαση συγκρότησης του ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας εδώ 
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Θέματα Συνεδρίασης Δημοτικού Συμβουλίου Aγ. Παρασκευής/Πέμπτη 29/12/2016 ώρα 4:00 μ.μ

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016, ώρα 4:00 μ.μ

Τα θέματα

1. Έγκριση 16ης Αναμόρφωσης Προϋπολογισμού και Τεχνικού Προγράμματος οικονομικού έτους 2016 (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κ. Σ. Παπαγεωργίου)

2. Λήψη απόφασης για την έγκριση της υπ’ αριθ. 72/2016 Απόφασης του Δ.Σ. του Νομικού Προσώπου Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγίας Παρασκευής – Μουσείο Αλέκου Κοντόπουλου, που αφορά στην «Αναμόρφωση Προϋπολογισμού (4η) οικονομικού έτους 2016 του Νομικού Προσώπου με την επωνυμία «Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγίας Παρασκευής Μουσείο Αλέκου Κοντόπουλου» (εισήγηση: Πρόεδρος κ. Τ. Γκιόκα).

3. Λήψη απόφασης για την... «Έγκριση τριμηνιαίας έκθεσης αποτελεσμάτων προϋπολογισμού Γ΄ τριμήνου οικ. έτους 2016 του Ν.Π.Δ.Δ. «ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ» (εισήγηση: Πρόεδρος κα. Μ. Δημητρίου - Καβρουδάκη).

4. Ορισμός μελών Διοικητικού Συμβουλίου και εκλογή Προέδρου και Αντιπροέδρου του Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ. «Πολιτιστικός και Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Αγίας Παρασκευής» (Π.Α.Ο.Δ.Α.Π.) (εισήγηση: Δήμαρχος κ. Ι. Σταθόπουλος).

5. Ορισμός μελών Διοικητικού Συμβουλίου και εκλογή Προέδρου και Αντιπροέδρου του Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ. «Παιδικοί Σταθμοί Δήμου Αγίας Παρασκευής» (ΠΑΙ. Σ.Δ.Α.Π) (εισήγηση: Δήμαρχος κ. Ι. Σταθόπουλος).

6. Ορισμός μελών Διοικητικού Συμβουλίου και εκλογή Προέδρου και Αντιπροέδρου του Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ. «Δημοτική Βιβλιοθήκη Δήμου Αγίας Παρασκευής – Μουσείο Αλέκος Κοντόπουλος» (εισήγηση: Δήμαρχος κ. Ι. Σταθόπουλος).

7. Λήψη απόφασης για την έγκριση του σχεδίου προγραμματικής σύμβασης για το έργο «ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΧΛΟΟΤΑΠΗΤΑ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ 5Χ5 ΤΟΥ 7ΟΥ & 9ΟΥ ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ» (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κα. Ε. Πετσατώδη).

8. Λήψη απόφασης για τη σύναψη σύμβασης διαδημοτικής συνεργασίας με τον Δήμο Χαλανδρίου για την παροχή υποστήριξης σύμφωνα με το άρθρο 99 του Ν. 3852/10 (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κα. Ε. Πετσατώδη).

9. Έγκριση παράτασης της σύμβασης πληρωμής τελών διοδίων για το έτος 2017 με τις ΑΤΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Α.Ε. (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κ. Σ. Παπαγεωργίου).

10. ΄Εγκριση 1ου ΑΠΕ για το έργο «ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΑΣΦΑΛΤΟΤΑΠΗΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΟΔΩΝ ΕΤΟΥΣ 2016» (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κα. Ε. Πετσατώδη).

11. Επιστροφή ή μη ποσού 80,00 €, στην Γιουσέφ Όλγα (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κ. Σ. Παπαγεωργίου).

12. Επιστροφή ή μη ποσού 336,00€, στους μικροπωλητές για το πανηγύρι του Αγίου Ανδρέα, ως αχρεωστήτως εισπραχθέν (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κ. Σ. Παπαγεωργίου).

13. Διαγραφή ή μη συνολικού ποσού των 35.437,01€ από τους Xρηματικούς Βεβαιωτικούς Καταλόγους (Χ.Β.Κ.) 25, 111, 112, 116, 119, 121, 124, 126, 127, 128, 130, 131, 132, 133, 135, 159, 410 , 459, 460, 461, 515, 516, 517, 550, 717, 737, 751, 578, 752, 753, 756, 790, 791, 797, 800, 814, 933, 1033, 1079, 1113/ 2016, οι οποίοι αφορούν οφειλές από: α) πρόστιμα από παραβάσεις ΚΟΚ, β) τέλος 0,5% καταστημάτων γ) εισφορά σε χρήμα δ) χρήση κοινόχρηστου χώρου ε) ΤΑΠ, Δ.Τ. & Δ.Φ. ζ) πρόστιμο για αυθαίρετη κατάληψη κοινόχρηστου χώρου (4,85) γύρω από περίπτερο, λόγω προσφυγής, η) κατασκευή αγωγού αποχέτευσης (εισήγηση: Αντιδήμαρχος κ. Σ. Παπαγεωργίου).
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Έξι σκέψεις από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό '17 του Δήμου Αγίας Παρασκευής

Στη συζήτηση επί του Προϋπολογισμού 2017 που διεξήχθη στο Δημοτικό Συμβούλιο την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016 απηύθυνα τρία ερωτήματα προς την Δημοτική Αρχή και έκανα μια τοποθέτηση

 Ερωτήματα 
(σε παρένθεση οι απαντήσεις) 

1. Έχουν περάσει δυόμισι χρόνια από την ανάληψη της ευθύνης της διοίκησης, για την ακρίβεια 28 μήνες και είμαστε στο μέσον της θητείας. Αν σας ρωτούσαμε να μας πείτε ένα σημαντικό έργο/ μια δράση που ολοκληρώσατε στα δυόμιση χρόνια, πώς θα απαντούσατε. Λάβετε υπόψιν σας ότι την ερώτηση αυτή μπορεί να σας την απευθύνει ένας συμπολίτης μας μετά από 10-15 χρόνια. Τι θα του λέγατε.
( Απάντηση: Το πιο σημαντικό έργο είναι αυτό που θα γίνει στο μέλλον) 


2. Η αυτοκριτική/ ο αναστοχασμός είναι δομικά συστατικά άσκησης εξουσίας. Στο πλαίσιο αυτό ποιο κατά την άποψή σας ήταν το πιο σοβαρό λάθος στο διάστημα αυτό και πώς το διορθώσατε ή σκέφτεστε να το διορθώσετε αν δεν το έχετε κάνει ήδη;
(Απάντηση : Αφού γίνεται έργο γίνονται και λάθη) 

3. Ποιο σημαντικό έργο/δράση δεσμεύεστε να ολοκληρώσετε μέσα στο 2017.
(δεν απαντήθηκε) 

 ---------------------------------------------------------------------------------------------- 

Τοποθέτηση 

 Θα προσπαθήσω να μιλήσω απλά χωρίς αριθμούς που συνήθως ευημερούν και χωρίς μεγαλοστομίες γιατί και τα λόγια τα έχουμε φορτώσει με στολίδια και  μουσικές που σιγά σιγά βουλιάζουν.

 Ειλικρινά λυπάμαι αλλά δεν πήρα κάποια συγκεκριμένη απάντηση στα ερωτήματα που έθεσα…

Α. Θα πω  λοιπόν εγώ όχι ένα αλλά δύο θετικά από την μέχρι τώρα θητεία της Δημοτικής Αρχής. 

 1. Παιδεία: Συγκριτικά και παρά τις περικοπές των κρατικών επιχορηγήσεων τα σχολεία της πόλης λειτουργούν ικανοποιητικά. Ζω την εκπαίδευση, είμαι σε καθημερινή επικοινωνία με τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, με τους Διευθυντές των σχολείων με τους γονείς, έχω εικόνα. Οι σχολικές επιτροπές κατανέμουν ορθολογικά την κρατική επιχορήγηση και παρεμβαίνουν αποτελεσματικά για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων με έργα συντηρήσεων. Το Τμήμα Παιδείας κάνει καλά τη δουλειά του και αυτό οφείλεται στον Αντιδήμαρχο Παιδείας, στους προέδρους και τα Δ.Σ των δύο σχολικών Επιτροπών, στους υπαλλήλους του Τμήματος Παιδείας. Αναφέρθηκα αναλυτικά στην προηγούμενη συνεδρίαση αποδίδοντας εύσημα, δεν χρειάζεται να το ξανακάνω.
 Στα της Παιδείας συμπεριλαμβάνω και τους Παιδικούς Σταθμούς. Παρακολουθώ την λειτουργία τους. Και μαθαίνω καλά λόγια. Τα παιδάκια , οι γονείς, οι εργαζόμενοι είναι ευχαριστημένοι και αυτό πιστώνεται στα θετικά της Διοίκησης των Παιδικών Σταθμών.

2. Τοποθέτηση βυθιζόμενων κάδων στην κεντρική πλατεία. Σημαντικό έργο. Η πλατεία μας καθάρισε και ομόρφυνε. Για λόγους υγιεινής και αισθητικής επιβάλλεται σταδιακή επέκταση και σε άλλα σημεία της πόλης.

Β.  Δύο λάθη που κατά την γνώμη μου έγιναν και μπορούν να διορθωθούν το 2017 

1. Ο καταιγισμός «πολιτιστικών» δράσεων/εκδηλώσεων και το άφθονο χρήμα που σκορπάμε στη λογική των «δημοσίων σχέσεων».
 Είκοσι /τριάντα άνθρωποι οι ίδιοι και ίδιοι κάθε φορά τρέχουμε για παρουσίες, χαιρετούρες και προβολή της δημόσιας εικόνας μας από εκδήλωση σε εκδήλωση που συνήθως είναι περιστασιακές, αποσπασματικές- δουλειές του ποδαριού- και απαξιωμένες οι περισσότερες από την πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Μπουκώσαμε… κουράζει αυτό και δεν έχει αποτελέσματα. Ουκ εν τω πολλώ το ευ...
Ας ενοποιήσουμε τον πολιτισμό. Ποιος έχει την ευθύνη; η Δημοτική Βιβλιοθήκη; ο Πολιτιστικός και Αθλητικός Οργανισμός; η Αντιδημαρχία Παιδείας/Πολιτισμού; ο ίδιος ο Δήμαρχος; Δεν γίνεται όλοι να τα κάνουν όλα. Να ξεκαθαριστεί… Ένας φορέας. Και να βρούμε έναν άνθρωπο του πολιτισμού που να έχει γνώση και να γουστάρει. Αν κοιτάξουμε γύρω μας μέσα σ΄αυτήν εδώ την αίθουσα αλλά και στην πόλη μας έχουμε καταξιωμένους ανθρώπους του πολιτισμού. Γιατί να μην τους εμπιστευτούμε; Γιατί να μην τους αξιοποιήσουμε;
Δράσεις λiτές- δεν χρειάζονται υπερπαραγωγές- στοχευμένες,  προγραμματισμένες από την αρχή της χρονιάς και όχι περιστασιακές, που θα αναδεικνύουν τον πολιτισμό της πόλης, και θα παρωθούν με κίνητρα και ευκαιρίες μικρά παιδιά και νέους καλλιτέχνες να δείξουν το ταλέντο τους.

 2. Λιγότερα λόγια-περισσότερες πράξεις. Η υποσχεσιολογία είναι δημαγωγία και λαϊκισμός. Ρεαλιστικοί στόχοι, πραγματοποιήσιμοι. Όχι ψεύτικα και μεγάλα λόγια. Εργατικότητα και αποτελεσματικότητα.
Ένα παράδειγμα: Δεσμευτήκατε ότι θα αλλάξετε μέσα στο 2016 το πλαστικό χορτάρι στα γηπεδάκια ποδοσφαίρου 7ου και 9ου Δημοτικού που είναι κατεστραμμένα και επικίνδυνα για τα εκατοντάδες παιδιά που αθλούνται πρωί και απόγευμα εκεί . Εδώ σ΄αυτήν την αίθουσα πριν λίγους μήνες απαντώντας σε σχετική μου ερώτηση δεσμευτήκατε ότι θα το κάνετε το καλοκαίρι. Δεν το κάνατε. Ο ίδιος ο Δήμαρχος τον Σεπτέμβριο δεσμεύτηκε στο σύλλογο γονέων του 7ου Δημοτικού ότι θα τα κάνει τον Δεκέμβριο. Ούτε αυτό έγινε. Γνωρίζω ότι από το Νοέμβριο σας έχει σταλεί έγγραφο από Γ.Γ.Α για σύναψη Προγραμματικής Σύμβασης προκειμένου να ξεκινήσει το έργο… Δυστυχώς και λυπάμαι που το λέω, ένα μήνα μετά το έγγραφο βρίσκεται ξεχασμένο σε κάποιο συρτάρι σας…
Λιγότερα λόγια-Περισσότερες πράξεις –αποφασιστικότητα. Κλασική περίπτωση το θέμα ΝΤΑΒΙΝΤΣΙ και η ανάκληση ή μη της άδειας λειτουργίας του. Με ευτελείς δικαιολογίες αναβάλλεται συνεχώς τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο επειδή φοβάστε ότι μπορεί να στενοχωρήσετε κάποιους. Δεν γίνεται αυτό. Όταν ασκείς εξουσία οφείλεις να έχεις την τόλμη, την βούληση, την αποφασιστικότητα να παίρνεις αποφάσεις που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον ασχέτως αν στενοχωρούν κάποιους.

 Γ. Δυο προτάσεις για το 2017 

 Χωρίς να απαξιώνω τα μεγάλα, τα οραματικά για την πόλη μας όπως ο Ιόλας, το Δημαρχείο, το Κολυμβητήριο... που μακάρι να προχωρήσουν και θα τα στηρίξω ολόψυχα με όλες τις δυνάμεις μου, θα σταθώ στα «μικρά», τα καθημερινά που για να γίνουν απαιτούν κυρίως βούληση, εργατικότητα, αποτελεσματικότητα και όχι πολλά χρήματα.

 1. Ανακύκλωση. Είναι η ελπίδα για την πόλη μας, για την πατρίδα, για τον κόσμο όλον, για το μέλλον των παιδιών μας. Κάναμε κάποια μικρά βήματα το ’16 αλλά δεν αρκούν. Ανακύκλωση παντού…. Δράσεις ευαισθητοποίησης των συμπολιτών μας, από πόρτα σε πόρτα, από πολυκατοικία σε πολυκατοικία, από δρόμο σε δρόμο και κυρίως στα σχολεία. Πού είναι το κινητό πράσινο σημείο σήμερα; Γιατί η ανακύκλωση δεν μπαίνει στα σχολεία…
"ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ".  Δύσκολο εγχείρημα μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Θέλει επιμονή, εργατικότητα, μεγάλη και διαρκή προσπάθεια. Εντάξει!... αλλά εδώ δεν είμαστε για τα εύκολα. 

 2. Βελτίωση της καθημερινότητας της πόλης Ας βάλουμε στόχους, ρεαλιστικούς και υλοποιήσιμους που θα κάνουν καλύτερη την καθημερινότητά μας….
- Ας πούμε για παράδειγμα ότι το 2017 θα προσπαθήσουμε να κλείσουμε τις λακούβες της πόλης. Το αυτονόητο είναι ζητούμενο. Είναι επανάσταση!
- Να πεζοδρομήσουμε την Γιαβάση στην πλατεία, και δυο τρεις δρόμους στην πάνω και κάτω Αγία Παρασκευή.
-Να φτιάξουμε επιτέλους και εκείνο το εκκλησάκι στο Κοιμητήριο...τα λεφτά υπάρχουν και περιμένουν στο λογαριασμό.
-Ας προσπαθήσουμε λίγο περισσότερο για την καθαριότητα.
- Ας φροντίζουμε εγκαίρως για τις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Είναι μια μικρή επανάσταση κι αυτό ώστε τα αυτοκίνητα του δήμου να μην ξεμένουν από καύσιμα όπως γίνεται τώρα. Για να μπορούν τα απορριμματοφόρα να βγαίνουν στο δρόμο και να μαζεύουν τα σκουπίδια. Για να μεταφέρουν τα υλικά και να μετακινούνται οι υπάλληλοι της Αυτεπιστασίας. Για να έχουν τα απαραίτητα είδη προστασίας οι εργάτες στην καθαριότητα.
-Η πόλη χρειάζεται περισσότερο φως. Ας την φωτίσουμε. Η τεχνολογία προσφέρει έξυπνες και οικονομικές λύσεις. Ας τις χρησιμοποιήσουμε.
-Μια βρύση, δυο τουαλέτες και γιατί όχι και από μια καντίνα σε κάποιες από τις πλατείες μας με την σύμπραξη ιδιωτών. Θα βελτιώσει την καθημερινότητα μικρών και μεγάλων και θα φέρει έσοδα στο Δήμο.

Ιδέες βάζω,  θα μπορούσα να πω και άλλες … Σταματώ εδώ γιατί έχω υπερβεί τον χρόνο και ευχαριστώ για την ανοχή σας.  

Επί της ψηφοφορίας του προϋπολογισμού δηλώνω παρών. Συγνώμη αλλά δεν πείστηκα από τους αριθμούς, τις απαντήσεις και τις τοποθετήσεις σας. Θα είμαι παρών στηρίζοντας τα θετικά. Με εποικοδομητική κριτική θα επισημαίνω λάθη και θα κάνω προτάσεις όταν και όπου χρειάζεται. 

Ευχαριστώ!
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Προς την σημαία...

Κομοτηνή, μνημείο Ηρώων
Με αφορμή αυτό

Έφεδρος Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) / επικεφαλής αγήματος της ΧΧΙ Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας για την κυριακάτικη έπαρση στο μνημείο Ηρώων.
Μετά από 28 μήνες θητεία, μετράω μέρες για το πολυπόθητο απολυτήριο.  Ξέρω ότι είναι η τελευταία μου.
-Τελευταία σημαία, λέω, ας την ευχαριστηθώ!
 Δίνω παράγγελμα, δυνατά και ελληνικά: «Προς την σημαία παρουσιάστε, αρμ!!!»
Στέκομαι κλαρίνο, βαράω και μια ωραία προσοχή και χαιρετάω τη Γαλανόλευκη που υψώνεται στον θρακιώτικο ουρανό! 

-----------------------------------------------------------

Η σημαία για μένα δεν είναι απλώς ένα κομμάτι ύφασμα… δεν είναι μόνο ένα λευκό μάρμαρο από τον τάφο των γονιών μου στο χωριό… δεν είναι το πατρικό μου σπίτι, τα κεραμίδια, οι πέτρες και τα ξύλα του … δεν είναι μόνο αυτό που λέμε  η ιδέα της πατρίδας και της πίστης… είναι όλα αυτά μαζί και κάτι ακόμα… Η δημοκρατία. Μου είναι αδιάφορο αν κάποιοι διεθνιστές του κώλου ή χαζοχαρούμενοι αναρχοαυτόνομοι την καίνε.
Γιατί η δικιά μου η σημαία  συμπεριλαμβάνει και την πολύτιμη ελευθερία να την καίω ή να της παρουσιάζω όπλα …

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Μπαίνω στη θέση σου. Νιώθω όπως νιώθεις !


Αναδημοσιεύση από το 7ο Δ.Σ Αγίας Παρασκευής

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) προσπαθήσαμε να έρθουμε στη θέση τους. Ξέρουμε ότι δεν είναι το ίδιο να ζεις κάθε μέρα με μια σοβαρή αναπηρία και να μπαίνεις για λίγο σε αυτή τη θέση, αλλά θελήσαμε έστω για λίγο να νιώσουμε όπως νιώθουν… Πώς αισθάνονται; Πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να κάνεις αυτά που κάνουν όλοι, αλλά να έχεις περισσότερα εμπόδια; Τι χρειάζεσαι.... από τους ανθρώπους γύρω σου;

Στα ερωτήματα αυτά και σε πολλά άλλα απάντησαν τρεις καλεσμένοι μας που ήρθαν στο σχολείο την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου. Ο κ. Δημήτρης Νικόλσκυ, Πρόεδρος της Επιτροπής των Ατόμων με Αναπηρίες στο Συμβούλιο της Ευρώπης και πατέρας του συμμαθητή μας Πέτρου και οι ΠαραΟλυμπιονίκες κ.κ. Στέργιος Σιούτης (Μαραθωνοδρόμος) και Νίκος Καπλάνης (Κολύμβηση, δισκοβολία –επιτραπέζιο τένις)

Ο κ. Δημήτρης Νικόλσκυ μας παρουσίασε με τρόπο κατανοητό και παραστατικό το θέμα της αναπηρίας και τις δράσεις που υποστηρίζονται από το Συμβούλιο της Ευρώπης «εναντίον της λεκτικής βίας», με αφορμή την 10η Δεκεμβρίου, ημέρα εορτασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Οι ΠαραΟλυμπιονίκες Στέργιος Σιούτης και Νίκος Καπλάνης μας είπαν για το πώς βιώνουν την αναπηρία, τη συνεχή προσπάθεια που κάνουν για να επιτύχουν υψηλές επιδόσεις στον αθλητισμό αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη καθημερινότητα τους. Το παράδειγμά τους και η παρουσία τους μας έδειξε ότι με τη προσπάθεια όλα μπορεί να γίνουν. Όπως επεσήμαναν και οι δυο τους: «Δεν το βάζουμε κάτω. Προσπαθούμε πολύ και χαιρόμαστε ακόμα περισσότερο τη ζωή». Οι δύο αθλητές έχουν συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς αγώνες, Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και μας μετέφεραν πολλές από τις αθλητικές τους εμπειρίες.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε 3 ενότητες, Α-Β, Γ-Δ και Ε-ΣΤ ώστε τα μηνύματα να μπορούν να ακουστούν καλύτερα και να μπορέσουμε να συμμετέχουμε όλα τα παιδιά στη συζήτηση. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μας φάνηκε από το πλήθος των ερωτήσεων που κάναμε στους αθλητές. Ερωτήματα απλά που για μας που δεν γνωρίζουμε από κοντά τη ζωή ενός ατόμου με αναπηρία φαίνονται λογικά. Πώς τρέχει ένας τυφλός δρομέας; Πώς μπορεί να κινείται στο δρόμο; Πώς ξεχωρίζει τα αντικείμενα; Πού μαθαίνει να διαβάζει ή να αυτοεξυπηρετείται ένας κινητικά ανάπηρος ή πώς οδηγάει αυτοκίνητο; Τι τον δυσκολεύει στο να μετακινείται μόνος του; και πολλές άλλες απορίες, που έδωσαν τροφή για να αναπτυχθεί πλούσιος διάλογος.

Η κάθε ενότητα διήρκησε περίπου 75 λεπτά, με οπτικοακουστικό υλικό, με διαδραστικότητα που έκανε τον χρόνο να περάσει γρήγορα. Συζητήσαμε, γελάσαμε, χορέψαμε (τα παιδιά της Ε’ και ΣΤ’ τάξης, όπως μπορείτε να δείτε και στο σχετικό βιντεάκι που ακολουθεί, συνόδευσαν στο χορό τον τυφλό αθλητή κ.Σιούτη!)…συγκινηθήκαμε, σκεφτήκαμε.



Ακούσαμε ότι όλα τα παιδιά με ή χωρίς αναπηρία μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο σχολείο και όπως τόνισε και ο κ. Δ. Νικόλσκυ, αυτός είναι και ο στόχος των πολιτικών και των δράσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

« Όλοι μαζί, χωρίς διακρίσεις και εμπόδια, στο σχολείο, στη ζωή»


Εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας στον τον κ. Δημήτρη Νικόλσκυ για την εξαιρετική παρουσίαση όπως επίσης για τα αυτοκόλλητα και τις κονκάρδες που μας μοίρασε με το μήνυμα «κατά της λεκτικής βίας» καθώς επίσης και στους φίλους-πλέον-ΠαραΟλυμπιονίκες κ. Στέργιο Σιούτη και Νίκο Καπλάνη.
 ———————————————————————

Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε κάνει αρκετές δράσεις με την καθοδήγηση της δασκάλας του Τμήματος Ένταξης Χαρούλα Καργιώτη η οποία ετοίμασε και αυτήν εδώ την παρουσίαση, του εκπαιδευτικού των εικαστικών, των γυμναστριών και των δασκάλων μας που σκοπό είχαν την ευαισθητοποίησή μας πάνω στο θέμα της αναπηρίας και την προετοιμασία για την επίσκεψη των καλεσμένων μας.




Συζητήσαμε για την αναπηρία και μοιραστήκαμε τις προσωπικές μας εμπειρίες. Γνωρίσαμε το Θωμά από το βιβλίο της Λίτσας Ψαραύτη και είδαμε ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να τα καταφέρουμε όταν κάποιος πιστέψει σε μας και μας στηρίξει. Θαυμάσαμε το Θωμά που προτίμησε να βοηθήσει το συναθλητή του από το να κερδίσει ένα μετάλλιο.

Στο εργαστήρι Εικαστικών παίξαμε παιχνίδια προσομοίωσης και βιώσαμε την εμπειρία της αναπηρίας των άνω άκρων και της τύφλωσης, προσπαθώντας να αποτυπώσουμε τα συναισθήματα που νιώθουμε.

Κλείσαμε τα μάτια μας με ένα μαντίλι και ακολουθήσαμε τις οδηγίες των συμμαθητών μας για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να εκτελέσουμε ασκήσεις. Αναγνωρίσαμε γνωστά γράμματα και γράψαμε λέξεις με την αφή, παίξαμε γκόλμπολ, τυφλόμυγα, καθιστό βόλεϊ, εκτελέσαμε ασκήσεις και παίξαμε παιχνίδια χωρίς να χρησιμοποιούμε όλα τα μέλη του σώματός μας και κάναμε αγώνες. Προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε κάποιες από τις αισθήσεις μας και να ανακαλύψουμε νέες δεξιότητες.

Συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις κάποια πράγματα και μάλιστα αρκετά γρήγορα όταν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις όλες τις αισθήσεις σου ή δεν είσαι αρτιμελής. Διαπιστώσαμε ότι όταν είσαι βοηθός ενός ατόμου με αναπηρία έχεις πολλές ευθύνες και πρέπει να ξέρεις ακριβώς τι χρειάζεται το άτομο που βοηθάς. Σημαντικό είναι, όμως, ότι η ανάγκη για επιτυχία και η χαρά της νίκης είναι η ίδια για όλους και ότι με τη συνεργασία λύνονται πολλά προβλήματα!

Πιστεύουμε ότι όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε με προσπάθεια και στήριξη.

Γι’ αυτό οφείλουμε να σεβόμαστε τη διαφορετικότητά των ατόμων με αναπηρία, να καταλαβαίνουμε ότι κάτι που για μας είναι εύκολο και απλό για εκείνους μπορεί να χρειάζεται περισσότερο κόπο και βοήθεια.

Ας δώσουμε στα άτομα με αναπηρία την αγάπη, το ενδιαφέρον, τη φιλία μας και την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές τους.

Σας θυμίζουμε ότι οι άνθρωποι με αναπηρία δε ζουν μόνο στις 3 Δεκέμβρη. Ζουν κάθε μέρα και έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους. Αξίζουν το σεβασμό μας κάθε μέρα!

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του 7ου Δημοτικού Σχολείου Αγίας Παρασκευής
































Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Υπέρ των Σχολικών Επιτροπών Αγ. Παρασκευής

Οι  πρόεδροι των Σχ. Επιτροπών Αγίας Παρασκευής
Αύρα Καράμπελα (Πρωτοβάθμιας)
Βασίλης Τραυλός (Δευτεροβάθμιας)
(από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίας Παρασκευής /6-12-2016)

Στην προηγούμενη συνεδρίαση ήθελα να πω δυο καλά λόγια για τις σχολικές μας επιτροπές με αφορμή την ανασυγκρότηση των Διοικητικών Συμβουλίων τους αλλά επειδή το σχετικό θέμα συζητήθηκε σε προχωρημένη ώρα και θα τα άκουγα μόνος μου τα λέω τώρα.

Να πω λοιπόν ότι οι δύο Πρόεδροι των Σχ. Επιτροπών, η Αύρα η Καράμπελα της Πρωτοβάθμιας και ο Βασίλης ο Τραυλός της Δευτεροβάθμιας, οι οποίοι με εισήγηση του αντιδημάρχου Παιδείας  και ομόφωνη απόφασή του δημοτικού Συμβουλίου ανανέωσαν τη θητεία τους για το 2017, ότι σε συνεργασία με τα μέλη των σχολικών επιτροπών προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με εργατικότητα και αποτελεσματικότητα, είναι δίπλα στις σχολικές μονάδες και στο βαθμό που η μειωμένη κρατική χρηματοδότηση το επιτρέπει φροντίζουν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των σχολείων με ορθολογική κατανομή των πιστώσεων και άμεσες παρεμβάσεις μικροσυντηρήσεων όταν και όπου χρειάζονται.

Και να επαναλάβω για να μην μεταφέρω την αίσθηση ότι όλα είναι ιδανικά στα σχολεία μας αφού τα κτηριακά και υλικοτεχνικά προβλήματα δεν  είναι λίγα, λόγω των μειωμένων κρατικών δαπανών για την Παιδεία, συγκριτικά πάντα μιλώντας σε επίπεδο κάλυψης των λειτουργικών αναγκών, τα σχολεία μας είναι σε καλή κατάσταση και αυτό πιστώνεται στις σχολικές επιτροπές και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στους Προέδρους και τα Δ.Σ  όπως και στον Αντιδήμαρχο Παιδείας Πάνο Γκόνη για τις επιλογές του.

 Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε επίσης και στην προηγούμενη δημοτική αρχή του Βασίλη Ζορμπά την προ τετραετίας απόφασή να αύξησει τα κονδύλια για τα σχολεία της πόλης με την ενσωμάτωση του 25% του Φόρου Ηλεκτροδοτούμενων Χώρων υπέρ των σχολικών επιτροπών, ικανοποιώντας ένα πάγιο αίτημα της σχολικής κοινότητας κάτι που συνεχίζει να πράττει και η τωρινή δημοτική αρχή.
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

Ο λαϊκισμός της υποσχεσιολογίας μας




(από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίας Παρασκευής /6-12-2016)

Ήρθαν χθες στο σχολείο  για εργασίες έξι υπάλληλοι της αυτεπιστασίας με Ι.Χ αυτοκίνητο. Από τη συζήτηση βγήκε η είδηση ότι τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα της Τεχνικής Υπηρεσίας  είναι σε ακινησία λόγω έλλειψης καυσίμων όπως επίσης και πολλά απορριμματοφόρα της Καθαριότητας και έτσι οι εργαζόμενοι εν ώρα υπηρεσίας αναγκάζονται  να μετακινούνται και να μεταφέρουν  υλικά με  τα δικά τους αυτοκίνητα. Το γενικεύω... συνδυάζοντας το με τα όσα μεγαλεπίβολα ακούμε για την πόλη μας.

 Όταν είτε από γραφειοκρατικές παραλείψεις είτε από αμέλεια είτε από ανικανότητα... τα αυτοκίνητα του Δήμου έχουν ξεμείνει από καύσιμα, όταν δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε στους εργάτες της καθαριότητας τα είδη προστασίας που χρειάζονται για να κάνουν με ασφάλεια τη δουλειά τους, όταν μια βρύση δεν μπορεί να μπει στην πλατεία  "Μερκούρη" για τα παιδιά που τη ζητάνε, όταν αδυνατούμε να διατηρήσουμε στοιχειωδώς καθαρό ένα σιντριβάνι, να αντικαταστήσουμε το πλαστικό χορτάρι σε ένα γηπεδάκι ποδοσφαίρου, να φτιάξουμε έναν  ναΐσκο στο Κοιμητήριο, να πεζοδρομήσουμε έναν δρόμο στο κέντρο της πόλης....  το να μιλάμε για μπουλντόζες που θα σκάψουν απ΄άκρη σε άκρη την πόλη, όπως ακούσαμε δυνατά και αλαζονικά στην προηγούμενη συνεδρίαση ή το να εξαγγέλλουμε έργα εκατομμυρίων ευρώ για τον Ιόλα, το Κολυμβητήριο, το Δημαρχείο,  την "Ανεμώνη" μόνο ως μεγαλόστομη υποσχεσιολογία, αυτάρεσκος βερμπαλισμός  και άκρατος  λαϊκισμός μπορεί να εκληφθεί.

 Έχω την ισχυρή πεποίθηση ότι όσοι διαχειριζόμαστε εξουσία, κατέχουμε θέσεις ευθύνης ή ασκούμε διοίκηση οφείλουμε να λειτουργούμε με σοβαρότητα να λέμε λίγα και να πράττουμε πολλά. Το  να τα υπόσχεσαι όλα είναι χάιδεμα αυτιών, φτηνός λαϊκισμός, παθογένεια που την βιώνουμε  οι Έλληνες ειδικά τα τελευταία χρόνια στην εποχή του λαϊκισμού της συγκυβέρνησης Τσίπρα/ Καμμένου.

Οφείλουμε όλοι, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι δημοτικοί σύμβουλοι να αντισταθούμε στο λαϊκισμό των ανέξοδων  "ΘΑ",  διαχωρίζοντας τη θέση μας από τους παραμυθατζήδες εκείνους που απαξιώνουν συνολικά την Αυτοδιοίκηση στην πόλη μας και προσφέρουν κακές υπηρεσίες στην Αγία Παρασκευή.
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Το έθιμο της «Βαρβάρας» από το σύλλογο «ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ» Αγίας Παρασκευής


Στις 4 Δεκεμβρίου που η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, ο πολιτιστικός/ χορευτικός σύλλογος της Αγίας Παρασκευής «ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ» αναβίωσε στην κεντρική πλατεία της πόλης μας σχετικό  έθιμο  το οποίο είναι ευρέως διαδεδομένο στην Θράκη και στην Ανατολική Μακεδονία.

Η "Βαρβάρα" ευλογήθηκε στη  Θεία Λειτουργία και μοιράστηκε στους πιστούς. Ακολούθησε θρακιώτικο γλέντι με... μουσική και χορούς τους οποίους επιμελήθηκε ο χοροδιδάσκαλός μας Ιάκωβος Πελέκης.

Περισσότερα για το έθιμο εδώ αλλά και από την Πρόεδρο των ΚΟΡΥΒΑΝΤΩΝ Μαρία Κόλλια στο βίντεο…















Διαβάστε περισσότερα...