Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Αποκριά στο 7ο Δημοτικό Αγίας Παρασκευής


Με παραδοσιακά έθιμα, κέφι και χορό γιορτάσαμε στο σχολείο μας την Αποκριά…

Με την καθοδήγηση των γυμναστριών Βαγγελιώς Τουραπή και Χριστιάννας Σπηλιώτη, που δίδαξαν τους χορούς και οργάνωσαν την εκδήλωση, τα παιδιά μας γύρισαν το γαϊτανάκι, «έτριψαν  πιπέρι», ξεδίπλωσαν χορευτικά ταλέντα σε παραδοσιακούς και μοντέρνους ρυθμούς… αλλά και οι εκπαιδευτικοί γίναμε παιδιά και αγωνιστήκαμε  στην διελκυστίνδα!

Νωρίτερα τα σχολικά προγράμματα «ανακύκλωσης» και «δημόσιου χώρου», συνεργάστηκαν αναπτύσσοντας οικολογική δράση επαναχρησιμοποίησης εξακοσίων (600) ανακυκλώσιμων πλαστικών μπουκαλιών…. Περισσότερα για τη δράση εδώ 

 Να είμαστε καλά και του χρόνου…καλή Σαρακοστή!







































Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

H φορολογία των Σχολικών Επιτροπών και ο «κυβερνητισμός» της δημοτικής αρχής Αγίας Παρασκευής

Στη συνεδρίαση της Τρίτης 14 Φεβρουαρίου 2017 έθεσα στο Δημοτικό Συμβούλιο το ζήτημα της φορολόγησης των εσόδων των σχολικών επιτροπών από την εκμίσθωση κυλικείων τα όποια σύμφωνα με πρόσφατη εγκύκλιο (εδώ) θεωρούνται έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα και φορολογούνται με συντελεστή 29% .

Για να γίνει κατανοητό το ζήτημα, το οποίο καταγγέλλεται και από τις Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες όπως η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος ( εδώ ) ανέφερα το παράδειγμα ενός σχολείου που εισπράττει 2000 ευρώ το έτος από το ενοίκιο του κυλικείου του και με βάσει την εγκύκλιο θα αποδίδει πλέον 600 ευρώ φόρο και θα μένουν 1400 ευρώ για τα λειτουργικά έξοδα.

Μετέφερα το παράδειγμα και σε επίπεδο δήμου Αγίας Παρασκευής όπου η απώλεια εσόδων για τις δύο σχολικές επιτροπές θα ξεπεράσει κατά την εκτίμησή μου τις 10.000 ευρώ.

 Προσπάθησα να κάνω σαφές ότι η φορολογία του 29% στις σχολικές επιτροπές που προστίθεται στις μειώσεις του 50% των εσόδων τους στα τελευταία επτά χρόνια της κρίσης υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο τη λειτουργία του δημοσίου σχολείου.

 Καταλήγοντας ανέφερα ότι η εφαρμογή της εγκυκλίου θα έχει αρνητικές συνέπειες για τη λειτουργία των σχολείων, αφού αφενός θα μειωθούν τα έσοδα από τις, λειτουργικές δαπάνες, αφετέρου η προσπάθεια να μεταφερθεί το κόστος στα κυλικεία θα αναγκάσει πολλά από αυτά να κλείσουν.

 Τέλος παρακάλεσα τον Δήμαρχο να κάνει  ένα τηλεφώνημα, να στείλει  ένα έγγραφο ή  ό,τι άλλο νομίζει τέλος πάντων και να ζητήσει από τους συναρμόδιους Υπουργούς  την απόσυρση της εγκυκλίου η οποία στερεί από το δημόσιο σχολείο το 1/3 των εσόδων τους από τα κυλικεία.

------------------------------------------------------------


Ειλικρινά περίμενα από τον Δήμαρχο μια απάντηση του τύπου "θα το δούμε","θα το εξετάσουμε" "θα το προσπαθήσουμε" όπως το συνηθίζει... αντι γι΄αυτό προτίμησε να σωπάσει, δίνοντας πάσα στον αντιδημάρχο Παιδείας να χαρακτηρίσει  «όψιμο το ενδιαφέρον του κ. Λογοθέτη για τις σχολικές επιτροπές» και να κρίνει ως αμελητέα την επιβάρυνση των σχολικών επιτροπών.

Ύστερα από αυτό όπως αντιλαμβάνεστε η πρότασή μου για παρέμβαση του Δημάρχου στους συναρμόδιους Υπουργούς για απόσυρση της εγκυκλίου, βρήκε μπετόν αρμέ  συριζαίικο τοίχος   και έπεσε στο κενό.

Και το ερώτημα συνεχίζει να παραμένει αιωρούμενο: Τελικά η ανεξάρτητη αυτοδιοικητική Δημοτική αρχή, όπως αρέσει στον Δήμαρχο να την αποκαλεί, μήπως δεν είναι και τόσο ανεξάρτητη;
Διαβάστε περισσότερα...

Κολυμβητήριο Αγίας Παρασκευής-Γιατί να μην ρωτήσουμε τους δημότες;

Ο Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής δηλώνει εδώ την πρόθεσή του να κατασκευαστεί κολυμβητήριο στον εδώ και 30 χρόνια εγκαταλελειμμένο χώρο της Νέας Ζωής. Αρχηγοί παρατάξεων της αντιπολίτευσης προτείνουν με κοινή πρωτοβουλία εδώ κολυμβητήριο στον Τσακό, στα όρια του Δήμου και σε συνεργασία με τον Χολαργό ώστε να μειωθεί στο μισό το κόστος κατασκευής και λειτουργίας. Και οι δυο προτάσεις λογικές με τα θετικά και τα αρνητικά τους...

 Γιατί να μην ρωτήσουμε και τους δημότες με ένα τοπικό δημοψήφισμα;

Η δημοτική αρχή είχε δεσμευτεί άλλωστε προεκλογικά για αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και δημοψηφίσματα σε σοβαρά ζητήματα της πόλης και το κολυμβητήριο είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.

 Προέχει βεβαίως- έπρεπε να έχει γίνει χθες- ο καθαρισμός, η περίφραξη, ο φωτισμός η ανάπλαση των πεζοδρομίων και η απόδοση στους κατοίκους του "υπό κατασκευή" κολυμβητηρίου. Είναι ζήτημα αισθητικής και υγείας για τους κατοίκους της Νέας Ζωής. Η υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο.
Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Ενημερωτικό της συνεδρίασης ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας (24/2/2017)

Την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου συνεδρίασε το ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας.

 Στην έναρξη της συνεδρίασης θέσαμε υπόψιν του Συμβουλίου το ζήτημα της ηλεκτρονικής υποβολής αιτήσεων μεταθέσεων- μια θετική εξέλιξη με αρκετά προβλήματα όμως -και μεταφέραμε τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των συναδέλφων οι οποίοι αφενός δυσκολεύονται στην καταχώρηση των αιτήσεων, λόγω δυσλειτουργιών του συστήματος, αφετέρου αναγκάζονται να αναζητούν οι ίδιοι, να σκανάρουν και να στέλνουν με mail στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης πιστοποιητικά που εκ του νόμου είναι υποχρεωμένη να αναζητεί αυτεπαγγέλτως η υπηρεσία. Για τους παραπάνω λόγους και επειδή η καταληκτική ημερομηνία υποβολής αιτήσεων είναι η 28η Φεβρουαρίου συμφωνήσαμε ως Συμβούλιο και ο Πρόεδρος/Διευθυντής Εκπαίδευσης θα μεταφέρει στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας το αίτημα για παράταση μερικών ημερών της καταληκτικής ημερομηνίας.

Στη συνέχεια το ΠΥΣΠΕ συζήτησε και αποφάσισε ομόφωνα για τα παρακάτω θέματα:

 1. Γνωμοδότησε θετικά στην χορήγηση άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή σύμφωνα με τις αιτήσεις σε έξι εκπαιδευτικούς:
Π.Β – 7 Δημοτικό Αμαρουσίου/ Μ.Δ-5 Δημοτικό Μεταμόρφωσης/Α.Ζ- 2 και 3 Δημοτικό Παπάγου/ Π.Λ-2 Δημοτικό Χολαργού/Γ.Ψ- ΚΕΔΔΥ Β΄Αθήνας/ Σ.Κ-ΚΕΔΔΥ Αν. Αττικής

 2. Πρότεινε την αναγνώριση προϋπηρεσίες για μισθολογική εξέλιξη σύμφωνα με τις αιτήσεις τους σε τρεις εκπαιδευτικούς:
Σ.Π- Νηπιαγωγό/ Ε.Σ-Φυσικής Αγωγής/Α.Χ-Φυσικής Αγωγής
 Το Συμβούλιο επιφυλάχτηκε και θα εξετάσει σε επόμενη συνεδρίαση μια ακόμα αιτήση (Ε.Σ- Νηπιαγωγό) που δεν είχε τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά.

 * Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι εκπαιδευτικοί μπορούν να απευθύνονται στην Γραμματεία του ΠΥΣΠΕ και στους αιρετούς. 

 Οι Αιρετοί 
 Γιάννης Λογοθέτης (Τακτικός) /6945303572  
 Νίκος Μαρίνης (Αναπληρωματικός)/6977456265 
 εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΚΕ
Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

Εγκύκλιος μεταθέσεων εκπαιδευτικών- Προθεσμία υποβολής αιτήσεων έως 28 Φεβρουαρίου

Το Υπουργείο Παιδείας εξέδωσε σήμερα την εγκύκλιο μεταθέσεων με την οποία  κ α λ ε ί τους εκπαιδευτικούς  να υποβάλουν αιτήσεις μετάθεσης από 16-2-2017 έως 28-2-2017 με τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τις ακόλουθες κατηγορίες μεταθέσεων:
α) γενικές από περιοχή σε περιοχή μετάθεσης, 
β) σε ΣΜΕΑΕ και ΚΕΔΔΥ,
 γ) στα Πειραματικά Σχολεία Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, 
δ) στα Μειονοτικά Σχολεία και 
ε) αμοιβαίες από περιοχή σε περιοχή. 

Μέσα στην ίδια προθεσμία υποβάλουν δήλωση για οριστική τοποθέτηση και για βελτίωση, χωρίς να αναγράφουν προτιμήσεις συγκεκριμένων σχολείων, όσοι βρίσκονται στη διάθεση του ΠΥΣΠΕ από μετάθεση, μετάταξη, απόσπαση σε ελληνικά σχολεία του εξωτερικού ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο.

Με ευθύνη των Διευθύνσεων, άπαντες οι εκπαιδευτικοί που δεν είναι τοποθετημένοι σε συγκεκριμένη σχολική μονάδα υποχρεούνται να υποβάλουν αίτηση τοποθέτησης.

 Αίτηση υποβάλλουν και οι εκπαιδευτικοί που δεν έχουν συμπληρώσει πλήρες έτος στην περιοχή οργανικής τους θέσης, ως εκ τούτου υποβάλλουν αίτηση και οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί σχολικού έτους 2016-2017 (με αναδρομικό ή μη διορισμό)

Η παραπάνω προθεσμία είναι αποκλειστική και ισχύει για όλες τις κατηγορίες μεταθέσεων εκτός από τις αμοιβαίες για τις οποίες η αίτηση υποβάλλεται μέσα σε 15 ημέρες από την ανακοίνωση των μεταθέσεων.

 Οι αιτήσεις υποβάλλονται στο Online Συστήματος Διαχείρισης Μητρώου Εκπαιδευτικών και Υποβολής Αιτήσεων Μεταθέσεων.

Η σύνδεση στο σύστημα γίνεται με όνομα χρήστη/ κωδικό πρόσβασης του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου (ΠΣΔ). Όσοι εκπαιδευτικοί δεν διαθέτουν κωδικούς στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο μπορούν  να τους αποκτήσουν εύκολα με την εγγραφή τους εδώ.

Πριν κάνετε την αίτηση μελετήστε τη σχετική εγκύκλιο που για τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας είναι εδώ και για τους εκπαιδευτικούς Δευτεροβάθμιας εδώ 


Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Για τον Χάμτζα και τη Σαλάμ

Βίωσαν στην πατρίδα τους τον τρόμο των βομβαρδισμών, τη βαρβαρότητα του πολέμου, το δράμα της προσφυγιάς… Ο Χάμτζα και η Σαλάμ. Τα δυο μικρά προσφυγόπουλα από τη Συρία που ήρθαν στο σχολείο μας το φθινόπωρο. Μας έμαθαν και τους μάθαμε πολλά...

Η δασκάλα μας στο Τμήμα Ένταξης Χαρά Καργιώτη μοιράζεται σκέψεις και συναισθήματα από  το σύντομο πέρασμά των δυο παιδιών από το σχολείο μας. Μαζί με τις χρωματιστές καρδούλες της Σαλάμ...

 Ζωγραφιστές καρδιές γεμάτες αγάπη.

Το φθινόπωρο ήρθαν στο σχολείο, ένα σχολείο των βορείων προαστίων, δυο καινούριοι μαθητές, δυο προσφυγόπουλα από τη Συρία. Δεν έμειναν μαζί μας πολύ. Έφυγαν μετά από λίγο καιρό με τη μαμά τους για να πάνε στη Γερμανία, να συναντήσουν εκεί τον μπαμπά τους …

Ο Χάμσα 9 ετών ( με προβλήματα ακοής, από τους βομβαρδισμούς μάλλον) και η Σαλάμ 8 ετών εντάχθηκαν στην Α΄ τάξη. Δε γνώριζαν ελληνικά, παρά μόνο τις λέξεις «ευχαριστώ» και «τουαλέτα». Ήξεραν ακόμη να μετρούν ως το είκοσι στα ελληνικά. Δεν είχαν μάθει να γράφουν και να διαβάζουν ούτε στη δική τους γλώσσα.

Τους θυμάμαι την πρώτη μέρα στο γραφείο του διευθυντή, με τα μεγάλα μάτια τους να κοιτάζουν διστακτικά τους δασκάλους και τις δασκάλες που συναντούσαν. Δυσκολευτήκαμε να μάθουμε τα ονόματά τους! Φαντάζομαι κι εκείνα το ίδιο!

Τις πρώτες μέρες είχαμε όλοι αγωνία! Θα πάνε όλα καλά; Θα έχουμε αντιδράσεις και δυσκολίες; Θα τα αποδεχτούν τα άλλα παιδιά; Θα καταφέρουν να προσαρμοστούν και να μάθουν;

Η δασκάλα τους, η κυρία Αθανασία τα αντιμετώπισε σαν οποιαδήποτε δύο παιδιά με δυσκολίες στο μάθημα της γλώσσας. Στάθηκε δίπλα τους και τα βοήθησε όπως έκανε και με όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Τα βοήθησε όχι μόνο να μάθουν, αλλά να γίνουν μέλη της ομάδας!

Όλοι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες του τμήματος έβαλαν τα παιδιά μέσα στην ομάδα μαθαίνοντάς τους τους κανόνες της τάξης και δείχνοντάς τους τον τρόπο δουλειάς.

Μέσα σε λίγες μέρες είχαμε ξεχάσει ότι είχαμε στο σχολείο δύο «ξένα» παιδιά! Ο Χάμσα και η Σαλάμ ήταν όπως όλα τα παιδιά. Άνοιγαν τα μάτια με αγωνία όταν δεν καταλάβαιναν κάτι, σήκωναν το χέρι με αποφασιστικότητα όταν ήθελαν να δείξουν αυτό που ξέρουν, χαμογελούσαν ως τα αυτιά όταν έπαιρναν τα μπράβο τους και βιαζόντουσαν να βγουν διάλειμμα για να φάνε και να παίξουν!

Για τα παιδιά, βέβαια, ο Χάμσα και η Σαλάμ δεν ήταν ποτέ «ξένα» παιδιά, ήταν απλώς δυο παιδιά. Θυμάμαι τα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης από την πρώτη κιόλας μέρα να πηγαίνουν στην τάξη τους και να τα παίρνουν από το χέρι για να βγουν στο προαύλιο όλοι μαζί. Θυμάμαι ένα κορίτσι της Α΄ τάξης, όταν πρωτοσυνάντησε τη Σαλάμ, να την πλησιάζει, να την κοιτάζει στα μάτια και να της λέει «Hello!». Θυμάμαι ένα αγοράκι της Α΄ τάξης να λέει τη δεύτερη κιόλας μέρα: «Αυτός ο καινούριος είναι πολύ καλός στο ποδόσφαιρο! Ο Χάμσα δεν ήταν «ξένος», ήταν απλώς καινούριος! Αυτό ήταν, αυτό είναι το σημαντικό για τα παιδιά, η διάθεση να γνωριστούν και η ικανότητα να παίζουν!!!

Θυμάμαι την τελευταία μέρα το βλέμμα της μαμάς όταν ήρθε να μας αποχαιρετήσει και να ευχαριστήσει το διευθυντή και τη δασκάλα. Ήταν ένα βλέμμα ζεστό, ένα βλέμμα ευγνωμοσύνης.

Δεν ξέρω αν τα παιδιά μεγαλώνοντας θα θυμούνται ελληνικά. Είμαι σίγουρη, όμως, ότι η καρδιά τους ζεστάθηκε λιγάκι μετά την εμπειρία του πολέμου και «του ταξιδιού» για την αναζήτηση νέας πατρίδας!

Όπως ζεστάθηκαν κι οι δικές μας καρδιές … κι οι ζωγραφιστές καρδούλες που μοίραζε η Σαλάμ στους δασκάλους, τις δασκάλες και τα παιδιά του σχολείου την τελευταία βδομάδα πριν φύγουν …

Αυτή τη ζεστασιά, αυτήν την αγάπη οφείλουμε ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί να δώσουμε στα παιδιά μας. Ας μην αφήσουμε το φόβο -κάποιοι θέλουν να είμαστε φοβισμένοι- να αλλάξει την πίστη, το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο αγάπης, ενσυναίσθησης και αλληλεγγύης, έναν κόσμο ασφαλή για τα παιδιά μας, για τα παιδιά όλου του κόσμου!

Χαρά Καργιώτη/7ο Δημοτικό Σχολείο Αγ. Παρασκευής
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Λουκιανός Κηλαηδόνης


Wooden Heart...Το τραγούδησε πρώτος τη δεκαετία του '60 ο Elvis Presley στην ταινία GI Blues...



Λίγα χρόνια αργότερα το ερμήνευσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με ελληνικούς στίχους και το δικό του ξεχωριστό στυλ...





Μεγαλώσαμε με Κηλαηδόνη... Μικρός ήρωας, θερινά σινεμά, Μαίρη Παναγιωταρά, φτωχός και μόνος καουμπόι, Ύμνος των μαύρων σκυλιών, πού βαδίζουμε κύριοι, Αχ Ρίτα,όσα αγαπιόμαστε τα δυο, αρχίζει το ματς, Βουλιαγμένη ... θα μας λείψει!
Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Ο φίλος μου ο Λάμπης (ΙΙ)

Με τον Λάμπη πριν μερικά χρόνια στη Λίμνη Πλαστήρα
Μισό λεπτό να θυμηθώ πού είχα μείνει... α,ναι!..
Επτά χρόνια πίσω, το 2010, τότε που έγραφα..."Παλιός συνάδελφος βγήκε σε σύνταξη πριν από μερικά χρόνια. Διαφωνούμε σε πολλά. Γαύρος και Αρκάς εγώ, Παοκτζής και Πόντιος εκείνος. Φιλελεύθερος και Δακίτης εγώ, Σοσιαλιστής και Πασκίτης αυτός. Πολλές φορές αναρωτιόμαστε και οι δυο τι είναι εκείνο που μας κάνει να νιώθουμε τόσο δυνατά αισθήματα φιλίας ο ένας για τον άλλο. Ίσως για να επιβεβαιώνουμε τον φυσικό νόμο που θέλει τα αντίθετα να έλκονται. Από την άλλη όμως-τώρα που το σκέφτομαι- νομίζω πως έχουμε και αρκετά κοινά . Μας ενώνει η αγάπη για την εκπαίδευση. Το όραμα για ένα καλύτερο σχολείο. Το όνειρο να δούμε κάποτε το δάσκαλο περήφανο και αξιοπρεπή, καταξιωμένο κοινωνικά και οικονομικά. Είναι και κάτι άλλο. Θαυμάζω τον Λάμπη. Τον είχα Διευθυντή πριν πολλά χρόνια στο 3ο Δ.Σ Χαλανδρίου. Δίκαιος, δημοκρατικός, εργατικός, φιλικός, ανθρώπινος. Αλλά και απαιτητικός. Πρώτα από τον εαυτό του και μετά από τους άλλους. Και αυστηρός όταν πρέπει. Κερδίζεις όταν συζητάς μαζί του. Πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να τον συμβουλευτώ τόσο για εκπαιδευτικά όσο και για συνδικαλιστικά θέματα. Η εμπειρία του είναι πολύτιμη. Διετέλεσε επί πολλά χρόνια μέλος σε Δ.Σ , αντιπρόσωπος σε Γ.Σ της ΔΟΕ και Πρόεδρος του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας –όπως λέει με καμάρι - του Συλλόγου Εκπαιδευτικών στο Περιστέρι. Κάθε φορά με εκπλήσσει με τις ιδέες του. Με το φρέσκο μυαλό του και τις αναλύσεις του. Δεν είναι λίγες οι φορές που μου «τραβάει το αυτί» όταν ο παρορμητισμός μου με οδηγεί σε λάθος μονοπάτια..."

Προχτές των Τριών Ιεραρχών, που γιορτάζουν οι δάσκαλοι, ένας παλιός μαθητής του... ο Παύλος Αυγερινόπουλος, από την Ξυλοκέρα Ηλείας έγραψε και κοινοποίησε στο προφίλ του στο FB δυο λόγια για τον Δάσκαλο γεμάτα συναίσθημα και ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε στον ίδιο, στους συμμαθητές του και στην κοινωνία της  Ξυλοκέρας στα πρώτα Μεταπολιτευτικά χρόνια που υπηρέτησε στο χωριό... Διαβάζοντας το κείμενο πέρα από  συγκίνηση και  θαυμασμό ανακαλύπτεις ένα σύγχρονο Δελμούζο,διαχρονικό παράδειγμα για κάθε εκπαιδευτικό για το πώς μπορεί να μεταμορφώσει ένα εκπαιδευτήριο σε σχολείο της φύσης,των χρωμάτων και της ζωής και να απογειώσει τους μαθητές του. Δεν σας κρύβω ότι νιώθω και μια δόση ζήλιας... Άραγε θα βρεθεί κάποιος παλιός μαθητής μου να πει δυο ζεστά λόγια και για μένα; μπα!


Ο μαθητής Παύλος Αυγερινόπουλος
όπως είναι σήμερα
 Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ 
(Του Παύλου Αυγερινόπουλου)

Ο νεαρός που κατέβηκε απ’ το αστικό λεωφορείο, στο κέντρο ενός πεδινού χωριού του Πύργου εκείνο το φθινοπωρινό απογεματάκι του 1974, ήταν γύρω στα τριάντα. Ψηλός, λεπτός, μελαχρινός, με κατάμαυρο μαλλί που αραίωνε σιγά-σιγά στο πάνω μέρος του κεφαλιού, σμιχτά χοντρά φρύδια, γένι δύο ημερών, με καρό πουκάμισο σε αποχρώσεις του μπορντό, ψαθί ανοιχτόχρωμο παντελόνι, μπεζ λεπτό ριχτό μπουφάν και ταμπά φθαρμένα, αλλά φρεσκοβαμμένα παπούτσια.
Κοίταξε λίγο ένα γύρο, σα να ήθελε να προσανατολιστεί και δρασκέλισε με σβελτάδα τα είκοσι πέτρινα σκαλούνια που οδηγούσαν στην κεντρική πλατεία, την οποία διέσχισε και κατόπιν ανέβηκε άλλα πεντέξι σκαλιά και μπήκε από τη στενή πράσινη πόρτα, που τον χώραγε ίσα-ίσα στο καφενείο ¨Το Νέον¨, του Φίτσου.
-Κέρασ’ το παιδί! Πρόσταξε το Φίτσο ο Πυργιοβολής που έπαιζε πρέφα, χωρίς να δει καλά-καλά το νεοφερμένο, απορροφημένος μέσα απ’ τα χοντρά, μαύρα γυαλιά του απ’ τις ντάμες και τους βαλέδες που έκρυβε στα ροζιασμένα από το μυστρί χέρια του.
Ο νέος, αφού χαιρέτισε πρόσχαρα το … καφενείασμα, έκατσε σ’ ένα τσίγκινο στρόγγυλο τραπεζάκι κι έβγαλε απ’ την τσέπη του ένα πακέτο Άσο Έξπορτ κι ένα κουτί σπίρτα.
-Τι θα πιείς; Τον ρώτησε θαρρετά ο Φίτσος.
-Ένα μέτριο παρακαλώ. Του είπε ο νέος πελάτης.
Οι καφενόβιοι χωρικοί, με την κοφτερή αλλά δήθεν αδιάφορη ματιά τους, τον έκοβαν απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια. «Τι νάναι τούτος;» αναρωτιόνταν από μέσα τους.
Για Μωραϊτης δεν τους έμοιαζε, σίγουρα ήταν ξενομερίτης, αλλά τι γύρευε στο χωριό τους; Η επαρχιώτικη περιέργειά τους ήθελε να ξεχυθεί σαν το αφηνιασμένο άλογο, αλλά και η κουτοπονηριά τους, δεν τους επέτρεπε να … εκτεθούν και να τον ρωτήσουν. Έπλαθαν λοιπόν διάφορα σενάρια για τον απρόσμενο επισκέπτη και την ιδιότητά του και περίμεναν να τον ρωτήσει κάποιος άλλος, εκτός απ’ αυτούς.
Αφού πέρασαν λίγα λεπτά και ο νεοφερμένος άναψε τσιγάρο, ο δε Φίτσος του σερβίρισε τον καφέ και ο νεαρός χαιρέτισε τον Πυργιοβολή, ο γερο-Καρύδας, δεν άντεξε άλλο την αναμονή και τον ρώτησε με θάρρος και ενδιαφέρον:
-Πούθε είσαι ρε παλληκάρι;
-Αφήστε! Από πολύ μακριά. Είπε γελώντας ο νέος.
-Από πούθε;
-Απ’ τη Μακεδονία…
-Ουουου! Ακούστηκε από καμιά τριανταριά στόματα, έκπληκτων χωριανών, σα να τους είπε ¨από την Ιαπωνία¨.
-Με τι ασχολιόσαστε; Ρώτησε ένας γέρος; Μήπως παίρνουτε σταφίδα;
-Όχι είπε χαμογελώντας ο νέος… δεν είμαι σταφιδέμπορος, είμαι ο νέος σας δάσκαλος. Μήπως είν’ εδώ ο Πρόεδρος του χωριού;
-Είναι στο απουκάτου καφενείο … ρε Νύσο αμόλα (=πετάξου) εδεκείλια μια πιλάλα να του φωνάξεις ναρθεί εδωχάμου, είπε ο γέρος σε έναν εικοσάρη.
Ο Νύσος πετάχτηκε και σε λίγο έφερε τον Πρόεδρο που καλωσόρισε το νέο στην κοινότητα και του έδωσε τα κλειδιά του τριθέσιου δημοτικού σχολείου του χωριού.
Στο διάστημα που μεσολάβησε οι θαμώνες κοίταζαν το νεαρό δάσκαλο σαν … αστροναύτη, διότι τον φαντάζονταν αλλιώς: με κουστούμι, γελέκο, γραβάτα και λαδωμένο μαλλί με μπριγιόλ.
-Σας περιμέναμε, του είπε ο Πρόεδρος, αλλά καθυστερήσατε …
-Ήμουν επιστρατευμένος … Προχτές απολύθηκα.
Οι θαμώνες άφησαν τα χαρτιά, τα φλυτζάνια και τα μπεγλέρια τους, σχημάτισαν ένα ημικύκλιο μπροστά του και έπιασαν ψιλοκουβέντα με το Δάσκαλο.
-Νάστε αυστηρός με τα παιδιά. Τα παιδιά θέλουν ξύλο και νηστεία για να γίνουν ανθρώποι, είπε ένας.
-Νηστεία, νηστεία, ψωμί και τιμωρία, είπε ένας άλλος.
-Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο, απεφάνθη ένας τρίτος.
 -Έχω τις ενστάσεις μου, τους είπε ο Δάσκαλος μειδιάζων. Νομίζω ότι η γνώση διδάσκεται πιο πολύ με το καλό παρά με το βούρδουλα. Εσάς θέλετε να σας χτυπούν, όταν κάνετε ένα λάθος στη δουλειά σας;
Αυτό το επιχείρημα δίχασε το πλήθος, που άρχισε να ψιλομουρμουρίζει και το μισό εξ’ αυτού να αναρωτιέται «Μμμμ ωραίος Δάσκαλος είναι τούτος! Α, ρε γράμματα που θα μάθουν τα παιδιά μας!»
Ο Πρόεδρος θέλοντας να προφυλάξει λίγο το Δάσκαλο από τις … παιδαγωγικές απόψεις του πλήθους, του είπε:
-Θέλτε να πάμε να δούτε το σκολείο;
 -Είναι μακριά;
-Μπα εδωπάλια, ούτε 400 μέτρα.
Ο Δάσκαλος χαιρέτισε τους χωρικούς και σε λίγα λεπτά διάβαινε την βαριά καγκελόπορτα του σχολείου....

 -Εδώ ’μαστε. Του είπε ο Πρόεδρος. Πότε αρχινάτε;
-Από αύριο Δευτέρα με το καλό είπε ο Δάσκαλος.
-Πως λεγόστε; -Χαράλαμπος Κυριαζίδης.
-Και πούθε είσαστε;
-Από την Κοζάνη.
 -Νάστε καλά και καλή αρχή!
Το νέο διαδόθηκε ως … ιός σε όλο το χωριό: ήρθε ο καινούργιος Δάσκαλος, που δε φοράει κουστούμι, γελέκο, γραβάτα και παντελόνι ρεβέρ, είν’ απ’ την Κοζάνη και θα ‘ρθεί στο σχολείο με τη γυναίκα του παρέα.
 Τότε πήγαινα στην Ε΄ Τάξη και ήξερα ότι ο Δάσκαλος θα έπαιρνε την Ε΄ και τη ΣΤ΄. Είχα λοιπόν μαζί με τους μαθητές αυτών των τάξεων μια περιέργεια για το πώς θα είναι ο νέος Δάσκαλος...

 Όταν ξημέρωσε η Δευτέρα και πήγαμε σχολείο είδαμε το μαυριδερό, λεπτόκορμο Δάσκαλο και περιμέναμε να δούμε τι θα πει και τι θα κάνει μετά την προσευχή.
 Μας μίλησε με εγκαρδιότητα, θαλπωρή και αγάπη και μας είπε ότι το σχολείο μας είναι ονομαστό για τους καλούς ανθρώπους που έχει βγάλει απ’ τα θρανία του, ανεβάζοντας το ηθικό και το φρόνημά μας. Επίσης δε χτύπησε με τη βέργα τα παιδιά (που την προηγούμενη μέρα έπαιζαν κρυφά στην πλατεία), όπως έκανε το άξεστο και σκληρόκαρδο γίδι από τη Νεμούτα που είχαμε για δάσκαλο την προηγούμενη χρονιά.
Θυμάμαι ακόμα και τώρα (σαράντα δύο χρόνια μετά!) το πρώτο μάθημα που κάναμε.
Τι λέξεις χρησιμοποιούσε! Τι ωραία άρθρωση! Τι πάθος είχε για ό,τι δίδασκε! Πως κρεμόμασταν απ’ τα χείλη του! Είχε μια βέργα από κυδωνιά που τη χρησιμοποιούσε μόνο για να δείχνει.
Χρησιμοποιούσε ό,τι εποπτικά μέσα είχε το σχολείο για να μας μαθαίνει γεωμετρία, ιστορία, γεωγραφία, θρησκευτικά, φυσικοχημεία. Και πολυτάλαντος: στα διαλείμματα έπαιζε μαζί μας ποδόσφαιρο και άλλοτε έκανε το διαιτητή με μια πλακέ σφυρίχτρα που είχε. Ζωγράφιζε στον πίνακα ή σε χαρτιά ή έφτιανε σκηνογραφίες για το σχολικό μας θέατρο, τραγουδούσε σωστά και επένδυε μουσικά τις σχολικές μας εκδηλώσεις με το ογδοντάρι (=ογδόντα μπάσων) κόκκινο ακορντεόν του, συνοδεύοντας μελωδικά τη χορωδία του σχολείου μας.
Έγραφε σε μεγάλα χαρτόνια με μπλε και κόκκινα καλλιγραφικά γράμματα κανόνες της γραμματικής και της αριθμητικής, όπως: «Η μακροκατάληκτη γενική ενικού και πληθυντικού όταν τονίζεται στη λήγουσα, παίρνει περισπωμένη», ή «Τα ρήματα που τελειώνουν σε -ίζω, γράφοντα με ι. Εξαιρούνται τα: αναβλύζω, γογγύζω, δακρύζω, ...», ή «Παράδειγμα απλής μεδόδου των τριών…» και κατόπιν τα αναρτούσε στους τοίχους.
 Όταν είχαμε εκκλησιασμό, ανέβαινε στο ψαλτήρι κι έψελνε.
 Ασχολιόταν με τις επισκευές του σχολείου: έσπαγε ένα τζάμι; Μόνος του το αγόραζε, το έφερνε, το τοποθετούσε. Χάλαγε μια κλειδωνιά; Μόνος του την άλλαζε. Κάποια θρανία ή κάποια έπιπλα ήθελαν βάψιμο; Μόνος του τα έβαφε.
 Μεριμνούσε για την καλλιέργεια ενός πορτοκαλοπερίβολου του σχολείου και όταν γίνονταν τα πορτοκάλια, μας έβαζε στη γραμμή και μας μοίραζε στα διαλείμματα, τα νόστιμα αυτά φρούτα.
Φύτεψε έναν πανέμορφο κήπο με μεγάλη ποικιλία λουλουδιών, τον οποίο συντηρούσε όλο το χρόνο με δικά του έξοδα και στα διαλείμματα ήταν πάντα μαζί μας στο προαύλιο με την αγαπημένη του σύζυγο κυρία Ελένη, που δυστυχώς έφυγε νωρίς, συζητώντας μαζί μας και λέγοντάς μας ιστορίες, ανέκδοτα, αινίγματα.
Μια μέρα μας είπε:
-Ξέρετε κανένα τραγουδάκι;
-Μάαααααλιστα, είπαμε όλα με μια φωνή.
-Για τραγουδείστε. Του είπαμε το «Η κυρά μας η Καλή» και το «Η Κουκουβάγια».
 -Τι είναι αυτά ρε; Είπε γελώντας. Αυτά τα λένε στο νηπιαγωγείο. Για ακούστε δω...
Και μας έπαιξε και μας τραγούδησε με το ακορντεόν του το «Ένα το χελιδόνι».
-Σας αρέσει;
-Μάαααλιστα!!!!
-Τέτοια τραγούδια θα μάθουμε.
-Κύριε, κύριε!
-Τι είναι Παύλε;
-Μην το πούμε αυτό το τραγούδι, διότι ο θείος μου λέει ότι είναι του Θοδωράκη και θα μας πάει μέσα ο Αστυνόμος.
 -Παύλε, πες στο θείο σου ότι τώρα αλλάξανε τα πράματα, έχουμε Δημοκρατία.
Όταν τελειώναμε τα μαθήματα, άλλοτε μας διάβαζε παραμύθια κι άλλοτε κεφάλαια απ’ το Διγενή Ακρίτα. Αγαπούσε πολύ να μας διαβάζει το Διγενή, καθώς ο ίδιος καταγόταν από τον Πόντο και οι γονείς του ήσαν απόγονοι των Κομνηνών.

Αιώνιος έφηβος 
Με το Λάμπη Κυριαζίδη περάσαμε δύο αξέχαστα χρόνια και αγαπήσαμε το Σχολείο. Κράτησα επαφή μαζί του και κατά τα φοιτητικά αλλά και τα ύστερα χρόνια. Τώρα είμαστε φίλοι και στο φέισμπουκ. Είναι ακόμα ο αγαπημένος μου Δάσκαλος και τον ακούω. Αν και είμαι ήδη 52, δεν παύω να είμαι μαθητής του.
Σήμερα που είναι η γιορτή των Γραμμάτων τον θυμήθηκα περισσότερο.
Να είναι καλά με τα αγαπημένα του πρόσωπα! (Στη φωτογραφία ο Λάμπης Κυριαζίδης με την αγαπημένη του Ποντιακή Στολή).
Διαβάστε περισσότερα...