Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Ανακοίνωση του ∆ηµοτικού Σχολείου ∆ιαπολιτισµικής Εκπαίδευσης Αλσούπολης

Νέα Ιωνία
05/03/2012
∆ηµοτικό Σχολείο ∆ιαπολιτισµικής Εκπαίδευσης Αλσούπολης
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Την προηγούµενη χρονιά και στα πλαίσια της πρωτοφανούς σε παιδαγωγική
έµπνευση απόφασης του Υπουργείου για συµπτύξεις, συγχωνεύσεις και καταργήσεις
σχολικών µονάδων, διέρρευσε από µερίδα του τύπου και από διαδρόµους του
υπουργείου η πληροφορία ότι το σχολείο µας µαζί µε τα υπόλοιπα ∆ιαπολιτισµικά
σχολεία οδηγείται σε κατάργηση....

Μετά από χλιαρές αντιδράσεις µας διαβεβαίωσαν
ότι το σχολείο µας όχι µόνο θα παραµείνει αλλά και θα ενταχθεί στις περίφηµες
Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας.
Στην απόφαση της 14/10/2011 µε την οποία τα διαπολιτισµικά σχολεία
εντάσσονται στις Ζ.Ε.Π. αναγράφεται περήφανα πως λήφθηκαν υπ’ όψιν των
υπευθύνων άρθρα νόµων, προεδρικά διατάγµατα και ∆ιεθνείς Συµβάσεις που
αφορούν στη ∆ιαπολιτισµική Εκπαίδευση, τα ∆ικαιώµατα του Παιδιού, τις αρχές
ίσης µεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών ή
άλλων πεποιθήσεων κλπ.
Κι όµως τέσσερις µόλις µήνες µετά και χωρίς πιο πριν να έχει αµφισβητηθεί
ποτέ η χρησιµότητα και ο τρόπος λειτουργίας των σχολείων µας, όλα τα παραπάνω
έγιναν καπνός. Η νέα, ενισχυµένη, µνηµονιακή αντίληψη των πραγµάτων επιβάλλει
για άλλη µια φορά την κυβερνητική λογική του «θυσιάζω πολλά για να κερδίσω
ελάχιστα» και τα ∆ιαπολιτισµικά Σχολεία απαιτείται να εξαφανιστούν καθώς
αποτελούν τεράστιο έξοδο. Το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι δίνει
προτεραιότητα στο µαθητή την ίδια στιγµή που πανηγυρικά δηλώνει ότι ο µαθητής
κοστίζει και προχωρεί στην στέρηση βασικών του δικαιωµάτων και επιλογών στην
εκπαίδευση, καταργώντας θεσµούς που λειτουργούν ενισχυτικά και βοηθητικά στο
µαθητικό πληθυσµό.
Επιπλέον πεφωτισµένοι αρµόδιοι κατέληξαν µε τηλεπαθητική και «εξ
αποστάσεως» παρατήρηση ότι τα σχολεία µας αποτελούν «γκέτο» κάτι που
εξαφανίζει ασφαλώς τις όποιες αντιστάσεις δηµιουργούσε η από καιρό
εφησυχασµένη συνείδηση τους στο κλείσιµο των σχολείων µας. Ας δηµοσιευθούν κι
ας κοινοποιηθούν τα πορίσµατα των ερευνών εκείνων που µαρτυρούν στους
επιστηµονικούς υπεύθυνους του υπουργείου και µόνο σ’ αυτούς την αναγκαιότητα
κατάργησης των σχολείων µας. Μέχρι τώρα ούτε σε διάλογο µαζί µας έχει προβεί το
Υπουργείο, ούτε εκπόνησε ή δηµοσιοποίησε αξιολόγηση του έργου µας. Είναι, κατά
τη γνώµη µας, η διασπορά των πρόσφατων ψευδών κάτι πολύ πιο ύποπτο από τη
συνήθη τους µολυσµατική άγνοια.
Σε όλα αυτά η απάντηση µας είναι ξεκάθαρη: Στα σχολεία της φωτοτυπίας και
του CD όπου χιλιάδες ευρώ σπαταλούνται για να καλύψουν τις απίστευτες
υπουργικές τους γκάφες, όπου βρίσκονται χρήµατα για διαδραστικούς πίνακες, που
προέκυψαν ξαφνικά ως µοναδική επείγουσα ανάγκη της Ελληνικής Εκπαίδευσης, η
ύπαρξη των σχολείων µας δεν είναι πολυτέλεια. Εξυπηρετεί πάγια και διαρκή
εκπαιδευτική, ανθρωπιστική και κοινωνική ανάγκη. Χρήµατα για την
υποστήριξη τέτοιου τύπου σχολείων µπορούν να βρεθούν, όπως βρίσκονται τώρα για
την µεταφορά των µαθητών, από ευρωπαϊκά προγράµµατα για την εκπαίδευση των
µεταναστών και δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισµό.
Κι αν τα σχολεία όπου παιδιά από την Ελλάδα και από ολόκληρο τον
υπόλοιπο κόσµο µπορεί να ζουν, να παίζουν και να µετέχουν της ελληνικής
εκπαίδευσης αρµονικά, βιώνοντας καθηµερινά την αξία του διαφορετικού είναι
γκέτο, τότε ας κλείσουν. Ας επιστρέψουν τα παιδιά στο κέντρο της πόλης που ζούµε,
εκεί που γκέτο δεν υπάρχουν. Αλήθεια, γιατί οι γονείς είναι τόσο πρόθυµοι να
στείλουν τα παιδιά τους σε ένα σχολείο γκέτο; γιατί οι συνάδελφοι να θέλουν να
δουλεύουν σ’ αυτό; Τα διαπολιτισµικά σχολεία στη δική µας αντίληψη των
πραγµάτων είναι από τις ελάχιστες λύσεις στο µεταναστευτικό, που αφέθηκε να
εξελιχθεί σε µείζον κοινωνικό πρόβληµα.
Το ∆ηµοτικό ∆ιαπολιτισµικής Εκπαίδευσης της Αλσούπολης που ιδρύθηκε ως
σχολείο Αποδήµων Ελληνοπαίδων µε το Π.∆. 435, ΦΕΚ 154/10/10/84 έχει υποδεχθεί
µαθητές των οποίων η προέλευση έχει υπάρξει σε φωτογραφική αναλογία µε τα
µεταναστευτικά ρεύµατα που έχει δεχθεί η χώρα αυτά τα 27 χρόνια. Σήµερα φοιτούν
σ’ αυτό πάνω από 130 µαθητές από 25 διαφορετικές εθνικότητες. Στο σχολείο µας
εκπαιδευτικοί µε ειδική κατάρτιση σε θέµατα διαπολιτισµικής εκπαίδευσης, µε
λιγότερη, περισσότερη ή τεράστια εµπειρία µε µαθητές που δεν µιλούν τα ελληνικά
ως µητρική γλώσσα και µε ξεχωριστή ευαισθησία και διάθεση, παλεύουν καθηµερινά
ενάντια στον κοινωνικό και εκπαιδευτικό αποκλεισµό των µαθητών µας.
Τα παιδιά που φοιτούν στο σχολείο µας καλύπτουν όλα τα επίπεδα
ελληνοµάθειας. Από τα παιδιά µε τουλάχιστον έναν Έλληνα γονέα µέχρι εκείνα που
έχουν µόλις λίγους µήνες ή µέρες στη χώρα µας και πραγµατικά δεν γνωρίζουν ούτε
µία λέξη στα ελληνικά, βρίσκουν στο σχολείο µας στήριξη και εκπαίδευση που
ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους.
Βρίσκουν στήριξη σε ένα περιβάλλον µε βασικό χαρακτηριστικό την
αποδοχή και την ελεύθερη – πολύχρωµη έκφραση όπου γρήγορα αισθάνονται
ασφαλή και µέρη ισότιµα, ίσα και µαζί διαφορετικά, ενός συνόλου. Στήριξη και
αποδοχή που συχνά συγκρούεται µε τη στάση και την αντίδραση της οργανωµένης
πολιτείας απέναντι τους όπου αλλού τη συναντούν.Για εµάς, τους µάχιµους
εκπαιδευτικούς, η ζωή του σχολείου δεν είναι αποσπασµατική ελεηµοσύνη στους
κοινωνικούς παρίες αλλά η βάση και η αρχή της µελλοντικής κοινωνικής ένταξης
αυτών των παιδιών. Το προαύλιο µας δεν είναι για τα παιδιά αντιβίωση στη βία που
εισπράττουν από το σύγχρονο πρόσωπο της πόλης, που βασιλεύουν η ανεργία και η
εξαθλίωση και αστυνοµεύει η ακροδεξιά. Είναι θεµέλιο και βίωµα κοινής ζωής και
συνύπαρξης και πρώτη (και ευελπιστούµε όχι µοναδική) απόδειξη ότι στη χώρα που
βρέθηκαν από τύχη, από την πείνα ή τον πόλεµο υπάρχει γι’ αυτά χώρος, αποδοχή και
µέλλον.
Στα διαπολιτισµικά σχολεία τα παιδιά βρίσκουν εκπαίδευση ειδική και από
ειδικευµένο προσωπικό που θα ήταν απίθανο να τους προσφερθεί σε µη ειδικού
τύπου σχολείο. Στην πορεία της φοίτησής τους όλοι µας οι µαθητές ανάλογα µε το
επίπεδο στο οποίο κατακτούν τη γλώσσα οδηγούνται στο «σχολείο της γειτονιάς»
τους ή προετοιµάζονται να ενταχθούν σ’ αυτό στην επόµενη εκπαιδευτική βαθµίδα
χωρίς όµως επικοινωνιακό µειονέκτηµα και µειωµένες πιθανότητες προόδου και
επιτυχίας.
Στο υποβαθµισµένο κέντρο απ’ όπου έρχονται οι περισσότεροι µαθητές µας,
στα σχολεία δίχως τάξεις υποδοχής, στα τµήµατα µε τους 25 µαθητές και το
πιεστικό Αναλυτικό Πρόγραµµα, ποιος άραγε πιστεύει ότι ένας αλλόγλωσσος
µαθητής δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να καταλήξει «ο ξένος του τελευταίου
θρανίου» αποκλεισµένος ουσιαστικά από τώρα και για πάντα από την εκπαιδευτική
διαδικασία; Ποιος µπορεί ελαφρά τη καρδία να αναλάβει την ευθύνη για ό,τι άλλο ο
αποκλεισµός αυτός επιφέρει;
Πέρα από τη συνεχιζόµενη απαξίωση του ρόλου του δασκάλου και τη
µισθολογική του εξαθλίωση, η στάση της επίσηµης πολιτείας απέναντι στην ποιότητα
της παρεχόµενης στο σχολείο µας εκπαίδευσης είναι για χρόνια αυτή της
συνεχιζόµενης αδιαφορίας. Μια αδιαφορία που αποδεικνύεται εύκολα αν
αναλογιστεί κανείς ότι το κτίριο που στεγάζει το σχολείο µας µικρή σχέση έχει µε
σχολείο και ότι τα τελευταία χρονιά στάθηκε αδύνατο να προµηθευτούµε έστω κι
ένα από τα ειδικά βιβλία που υπάρχουν για τη διαπολιτισµική εκπαίδευση, βιβλία
για τα οποία κατά καιρούς έχουµε ενηµερωθεί και επιµορφωθεί.
Σε απόλυτη αντίθεση βρίσκεται η σχολική µας πραγµατικότητα. Στο σχολείο
µας παράγεται κάθε χρόνο υλικό προσαρµοσµένο στις σύγχρονες παιδαγωγικές
αντιλήψεις για τη διαπολιτισµική εκπαίδευση και οργανώνονται δραστηριότητες που
θα µεγιστοποιήσουν την προσφορά στους µαθητές µας σε όλα τα επίπεδα. Σ’ αυτό το
πλαίσιο συµµετέχουµε σε δράσεις από Πανεπιστηµιακά Τµήµατα, συνδεόµαστε µε
σχολεία εντός και εκτός Ελλάδας και ανοιγόµαστε στην τοπική κοινωνία.
Αναγνωρίζοντας την προσπάθεια µας ο σύλλογος γονέων εµπιστεύεται και
υποστηρίζει το σχολείο σε κάθε περίπτωση και φυσικά πολύ περισσότερο κάθε φορά
που απειλείται η ύπαρξη του. Το ίδιο και ο ∆ήµος Νέας Ιωνίας όπου βρίσκεται το
σχολείο µας συνδράµει, υποστηρίζει και βοηθά, πιστός στην προσφυγική του ιστορία
και αντίθετος στην κατάργηση µας.
Ως Σύλλογος ∆ιδασκόντων του 12θέσιου ∆ηµοτικού Σχολείου
∆ιαπολιτισµικής Εκπαίδευσης Αλσούπολης µε βαθιά πίστη ότι η εκπαίδευση πέρα
από οικονοµικό βάρος και ασήκωτη ευθύνη στα χέρια της εξουσίας είναι η µοναδική
µελλοντική πράξη που πραγµατώνεται στο παρόν
ΖΗΤΑΜΕ :
ΝΑ ∆ΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΩΝ
∆ΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ΝΑ ∆ΙΕΥΡΥΝΘΕΙ Ο ∆ΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΠΑΨΕΙ Η ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑ∆ΕΛΦΩΝ
ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

Ο Σύλλογος ∆ιδασκόντων
του 12θέσιου ∆ηµοτικού Σχολείου
∆ιαπολιτισµικής Εκπαίδευσης Αλσούπολης

Δεν υπάρχουν σχόλια: