Η σημαία κρεμασμένη στα κάγκελα... και τα παιδιά.
Υψωμένες γροθιές, σήματα νίκης, υψωμένα πλακάτ
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ , ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...
Άρωμα αγώνα και νίκης
Όλοι μαζί τραγουδούσαν: Σε γνωρίζω απ΄την κόψη ...
Και το "άρμα" προχωρούσε αργά, απειλητικά... Κάποιοι όρμησαν κατά πάνω του:
Αδέρφια μας στρατιώτες, αδέρφια μας στρατιώτες!Είμαστε άοπλοι...
Η συνέχεια γράφτηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων με την προβολή των πραγματικών γεγονότων
1 σχόλιο:
Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο.Μπράβο και πάλι μπράβο όπου οι μαθητές βιωματικά κατάλαβαν το νόημα και τη θυσία των παιδιών τότε , σε αντίθεση με τα άσχημα κελεύσματα της σημερινής πραγματικότητας!
Δημοσίευση σχολίου