Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Για το Σπύρο που βιάστηκε να φύγει ...

Όταν όλα θα τελειώσουν να μαζευτείτε οι φίλοι και να κάνετε ένα πάρτυ για μένα, μου είχες πει το Δεκέμβριο του 2010, εκείνο το καταραμένο πρωινό όταν χαμογελώντας πικρά, μιλούσες για τον καρκίνο που είχε σφηνώσει στα αυλάκια του μυαλού σου.

Πέρασαν από τότε δυο χρόνια. Έδωσες με αξιοπρέπεια τη μάχη για τη ζωή που αγάπησες. Και στον αγώνα αυτό ήταν κοντά σου η Τατιάνα, η Μάιρα και ο Κωνσταντίνος , οι γονείς σου, ο αδερφός σου ο Κυριάκος, οι φίλοι σου.... Έμεινες όρθιος και δυνατός. Πάλεψες. Από σήμερα ξεκουράζεσαι όμως . Αύριο Πέμπτη θα σε ξεπροβοδίσουμε από την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Χαλάνδρι στις 5:00 το απόγευμα.

Σε ευχαριστώ για τη φιλία σου Σπύρο. Για τους δρόμους που μου άνοιξες. Συγχώρα με όμως, καλέ μου φίλε,  αλλά δε μπορώ να ετοιμάσω το πάρτυ που ήθελες. Μπορώ όμως να κλάψω...



Σπύρος Λάττας (1963-2012)

-Πτυχίο Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας
-Μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο
-Μεταπτυχιακό στη Διοίκηση της Εκπαίδευσης
-Υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

-Προιστάμενος 1ου Γραφείου Π.Ε Β΄Αθήνας
-Αντιπρόεδρος ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας
-Διευθυντής 6ου Δ.Σ Βριλησσίων
-Υποδιευθυντής Δ.Σ Πεντέλης
ΔΑΣΚΑΛΟΣ

-Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΔΑΚΕ Π.Ε
-Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε «Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ»
-Αναπληρωματικός Αιρετός ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας
-Αντιπρόσωπος συλλόγου «Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ» στις Γ.Σ της Δ.Ο.Ε

-Παντρεμένος με τη δασκάλα Τατιάνα Τζέλου
-Πατέρας της Μάιρας και του Κωνσταντίνου

ΦΙΛΟΣ


3 σχόλια:

Ελένη είπε...

dying young, dying beautiful λένε στην Εσπερία, αλλά αυτοί που μένουν πίσω δεν μπορούν να παρηγορηθούν ούτε με αυτό...Τατιάννα, μπορεί να μη γίναμε ποτέ κολλητές ή έστω κάτι πέρισσότερο από συναδέλφισσες, αλλά η σκέψη μου είναι κοντά σου για τις δύσκολες ώρες της μοναξιάς που ήρθε τόσο νωρίς, τουλάχιστον μέχρι να βρεις το κουράγιο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι απλώς βιάστηκε, αλλά δεν χάθηκε, σε κάποια επαγγελματική υποχρέωση είναι πάλι και θα γυρίσει...

Ανώνυμος είπε...

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Σπύρου. Η εκπαιδευτική μας κοινότητα γίνεται φτωχότερη με την απουσία του.
Μ.Μ.

δημήτρης-ελευθερία είπε...

Σε ευχαριστούμε για ότι έκανες για την κόρη μας Σοφία, για την φιλία σου και για τις στιγμές που έχουμε ζήσει μαζί σου και με την οικογένεια σου. Καλό σου ταξίδι. Θα σε θυμόμαστε πάντα.
Δημήτρης-Ελευθερία