35ωρο υποχρεωτικής διδασκαλίας!

Περίπου 800 δημοτικά σχολεία θα υποστούν το σοκ της συγχώνευσης. Τα σχολεία που θα προκύψουν από το χωνευτήρι θα υποστούν και δεύτερο σοκ με την ένταξή τους στα ολοήμερα με αναμορφωμένο πρόγραμμα. Ο θεσμός ξεκίνησε την καριέρα του πέρυσι σε 800 δημοτικά και στους λίγους μήνες εφαρμογής του έχει αφήσει... ξερούς μαθητές, γονείς και δασκάλους....
Πουθενά στον κόσμο τα παιδιά δεν βομβαρδίζονται με τόσες διδακτικές ώρες και τόσα γνωστικά αντικείμενα. Στα σχολεία αυτά, ακόμη και τα πρωτάκια υποχρεώνονται σε εξαντλητικά ωράρια παρακολουθώντας 11 διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα. Συνολικά, τα παιδιά του Δημοτικού επιβαρύνονται με 1.274 ώρες υποχρεωτικής διδασκαλίας το χρόνο. Πρόκειται για έναν βομβαρδισμό του εγκεφάλου τους χωρίς έλεος, που δεν συναντάται σε καμία άλλη χώρα του κόσμου. Ο μέσος όρος διδασκαλίας στις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ είναι 769 ώρες ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 781 ώρες. Ακόμη και χώρες που υπερβαίνουν κατά πολύ τους μέσους όρους ΟΟΣΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης απέχουν παρασάγγας από τη δική μας. Για παράδειγμα, η Αυστραλία έχει 954 ώρες διδασκαλίας το χρόνο και η Ολλανδία 940. Χώρες που αναφέρονται ως πρότυπα για τα εκπαιδευτικά τους συστήματα, π.χ. η Φινλανδία, φροντίζουν οι ώρες διδασκαλίας να μην υπερβαίνουν τις 24 την εβδομάδα, όταν στα νέα σχολεία της κ. Διαμαντοπούλου οι μαθητές πιάνουν 35ωρο! Και δεν είναι μόνο ο βομβαρδισμός των ωρών, είναι και τα μαθήματα. Πρωτάκια και δευτεράκια διδάσκονται 11 μαθήματα, οι μαθητές της τρίτης και της τετάρτης, ανεβαίνουν στα 13 και οι μαθητές της πέμπτης και της έκτης φτάνουν τα 15!

Δάσκαλοι μπαινοβγαίνουν στις αίθουσες, τα παιδιά παθαίνουν σύγχυση από τη συνεχή εναλλαγή, το Δημοτικό λειτουργεί πλέον με όρους Γυμνασίου. Ούτε τα ονόματα των δασκάλων τους δεν συγκρατούν πλέον τα παιδιά καθώς οι εκπαιδευτικοί των ειδικοτήτων, που δουλεύουν απλήρωτοι από την αρχή της χρονιάς, κάνουν... delivery διδασκαλίας σε δύο και τρία σχολεία. Οι δάσκαλοι αυτών των σχολείων τραβάνε τα μαλλιά τους. Μεγάλα τμήματα, ακατάλληλα βιβλία, ανεπαρκής υποδομή. Πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν έναν ρυθμό διδασκαλίας που τα ξεπερνά. Τα προβλήματα επιθετικότητας πολλαπλασιάζονται, η συνοχή της τάξης και της σχολικής κοινότητας δοκιμάζεται. Το νέο σχολείο στήθηκε στο πόδι, με τα πιο φτηνά υλικά, για να μορφώσει το πιο ακριβό υλικό απ' όλα. Τα παιδιά μας. Η μελέτη στο ολοήμερο έχει περιοριστεί και δεν μπορεί να καλύψει τις δυσκολίες και τον όγκο της ύλης.

Η τσάντα, λένε δάσκαλοι και γονείς, όχι μόνο δεν μένει στο σχολείο, αλλά επιστρέφει πιο βαριά στο σπίτι, καθώς εκτός από την καθημερινή προετοιμασία για την επόμενη ημέρα, πρέπει να γίνει και προετοιμασία για τα επαναληπτικά τεστ της ενότητας. Σε δημόσια και ιδιωτικά, τα τεστ πέφτουν βροχή με γονείς και παιδιά να σηκώνουν τα χέρια ψηλά και το διάβασμα να τρώει ακόμη και τα Σαββατοκύριακα.

Κανονικός βομβαρδισμός και μάλιστα χωρίς την εναλλακτική του καταφυγίου. Η κυβέρνηση αποφάσισε μόνη της και έπραξε μόνη της. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο αρχικά απέρριψε αυτό το πρόγραμμα, αλλά στη συνέχεια υποχρεώθηκε να το υιοθετήσει με την επισήμανση ότι δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τις κυβερνητικές αποφάσεις.

Φανταστείτε τα σχολεία αυτά να λειτουργούν με 400 μαθητές στα ούτως ή άλλως μικρά προαύλια, με 25άρια τμήματα στις ούτως ή άλλως μικρές αίθουσες, με δασκάλους που δεν προλαβαίνουν να γνωρίσουν τα παιδιά και πάνε παρακάτω για άλλη... παραγγελία και με παιδιά τρελαμένα από την κακουχία να είναι μαθητές στην Ελλάδα του Μνημονίου...
ΑΥΓΗ