Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Η Διαδρομή ενός Ανθρώπου που αντιμετωπίζει πρόβλημα Αναπηρίας Είναι Σοβαρή

Η κοινωνία δεν έχει την Απαραίτητη παιδεία να δεχτεί την διαφορετικότητα και ο Άνθρωπος αυτός βιώνει καθημερινά την απόρριψη.
Συνεχώς περιορίζει και περιορίζεται στο κοινωνικό Σύνολο, περίγυρο και όλα αυτά για να μην ενόχλησει και ενοχληθεί.
Ο Άνθρωπος Αυτός Έχει Απλά μερικές «κακές» λειτουργίες Σωματικές, δεν είναι εξωγήινος , Απλά θέλει να Αγγίξει ότι του Ανήκει στην ζωή και ότι δικαιούται και κάποιοι του το «στερούν» γιατί λυπούνται, φοβούνται την διαφορετικότητα.
Γιατί δεν υπάρχει η μόρφωση να δεχτούν τον Άνθρωπο Αυτό. Για το λόγο
Αυτό θα σας μεταφέρω λίγα αισθήματα των ανθρώπων Αυτών και θα σας πω πώς να τους συμπεριφέρεστε για να μην νιώθετε λύπη και ντροπή για αυτά που αισθάνεστε για αυτούς τους «διαφορετικούς».

Η πλευρά των Ανθρώπων Με Αναπηρία που τους εμφανίστηκε στην πορεία της ζωής τους

Θα σας μεταφέρω τα λόγια μιας κοπέλας που συνάντησα « Ξαφνικά ξυπνώ σε Ένα νοσοκομείο.
Βλέπω δεξιά μου όρους δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι και αντιλαμβάνομαι ότι οι γύρω μου δεν μπορούν με Ακούσουν , γιατί δεν μπορώ να μιλήσω αλλά σκέπτομαι μόνο.
Στην συνέχεια έρχονται φίλοι, γνωστοί, συγγενείς και ενώ εγώ δεν έχω αντιληφθεί το λόγο που είμαι εκεί τους βλέπω να κλαίνε δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Απλά έχει γίνει ένα σημαντικό ατύχημα και εγώ πήρα μέρος, καλλίτερα ήμουν πρωταγωνιστής
Οι μέρες περνούσαν και έβλεπα το παρελθόν μου «να φεύγει» ένα παρελθόν λαμπρό θα πουν όλοι.
Ένα παρελθόν λαμπρό θα πουν κάποιοι.
Ένα παρελθόν «Κενό» θα πω εγώ.
Αφού όλο αυτό το παρελθόν δεν μπορεί να με στηρίξει στην πορεία της ζωή μου δεν με βοηθά ψυχολογικά να πάω ένα βήμα παρακάτω, λες και όλοι γίναμε με μειωμένοι αντίληψη ενώ απλά πρέπει να με νιώσουν, να μάθουν για έμενα από έμενα ή από τον περίγυρο.
«Αυτό που ζητούσα Εγώ ήταν ένα χαμόγελο και λίγο χρόνο να με νιώσουν»

Η πλευρά των «Υγιών» Ανθρώπων
Αυτό που βλέπουν πλέον είναι η Αλλαγή αυτών των Ανθρώπων από «Φυσιολογική» σε Εξωγήινη. Δεν ξέρουν τι να κάνουν και για τον λόγο αυτό αφήνονται να τους παρασύρει το συναίσθημα χωρίς να σκεφτούν των απέναντι πως το εισπράττει αυτό.
Δεν μπορούν να το καταλάβουν γιατί απλά δεν έχουν την κατάλληλη αγωγή.
Τι χρειάζονται Αυτές οι δυο πλευρές,
Αυτό που χρειάζονται και οι δυο πλευρές Είναι Ένα Χαμόγελο Αγάπης, ένα χαμόγελο που θα λέει απλά
εδώ Είμαι!!
Αυτό Είναι αφιερωμένο στην Φίλη μου Φωτεινή που είναι η διαχειρίστρια του μπλοκ του Συλλόγου Διαδρομή, για άτομα με αναπηρία.

http://i-diadromi.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: