Υπήρξαν όμως και μερικά άλλα στιγμιότυπα που θέλω να σας μεταφέρω...
1. Οι "σπασμένες" φωνές δύο αξιόλογων συναδέλφων μας, του Κώστα Παπλωματά (φώτο 1) και του Θωμά Καραγιάννη (φώτο 2) 
όταν ανακοίνωναν στο Σώμα ότι αποχωρούν από τα Διδασκαλικά Κοινά.Ο μεν Κώστας Παπλωματάς- εκπρόσωπος της ΕΣΑΚ στο Δ.Σ της Δ.Ο.Ε- θα βρίσκεται από του χρόνου σε άλλο μετερίζι της παράταξής του ο δε Θωμάς Καραγιάννης-αιρετός στο ΚΥΣΠΕ- τερματίζει ευδοκίμως την εκπαιδευτική του σταδιοδρομία και συνταξιοδοτείται.
Θερμά και για τους δύο τα λόγια του Προέδρου της Δ.Ο.Ε, Δημήτρη Μπράτη και του Αιρετού στο ΚΥΣΠΕ Βασίλη Παληγιάννη.
Σημαντικές και ανθρώπινες στιγμές που αποδεικνύουν ότι ο συνδικαλισμός , πέρα από παρατάξεις, αντιθέσεις και διαφωνίες, δημιουργεί προσωπικές φιλίες και ιδιαίτερες συναισθηματικές σχέσεις.
2. Τα ποδοσφαιρικά "ΟΛΕ" -ειρωνικά θα τα χαρακτήριζα- που ακούγονταν εν χορώ από τους περισσότερους αντιπροσώπους τη στιγμή που ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΚ, παρουσιάζοντας το διεκδικητικό πλαίσιο της παράταξής του, μιλούσε για 1400 Ευρώ καθαρά στον πρωτοδιόριστο, αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5%, σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας για τους εκπαιδευτικούς κ.λ.π
3. Το παραλήρημα του προέδρου της Δ.Ο.Ε κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του.
Επί μιάμιση ώρα είχε βάλει στην κυριολεξία στο στόμα του τα δυο μικρόφωνα-μας ξεκούφανε και μας πονοκεφάλιασε - θυμίζοντας βουβουζέλα σε αγώνα του παγκοσμίου κυπέλου.
(Δικαιολογημένη και η αποχώρηση πολλών αντιπροσώπων πριν την ολοκλήρωση της ομιλίας του)
Χωρίς να λέει τίποτα επί της ουσίας, χωρίς ειρμό και λογική σειρά στη σκέψη του- με την ευφυΐα και το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει - έπαιζε με τις ατάκες που του πέταγε το ακροατήριο εξαπολύοντας -ουρλιάζοντας - μύδρους εναντίον όλων των άλλων παρατάξεων πλην ΠΑΣΚ.
Θεωρώ ότι ο Πρόεδρος της Δ.Ο.Ε, ο Πρόεδρος όλων των εκπαιδευτικών, κινούμενος μέσα σε πλαίσια σκοπιμοτήτων και τακτικισμών αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων.
Στη πιο κρίσιμη στιγμή για το συνδικαλιστικό κίνημα αντί να προσπαθήσει να ενώσει, εμφανίστηκε διχαστικός και κατά τη γνώμη μου είναι ο κύριος υπεύθυνος για το γεγονός ότι η Γενική Συνέλευση δεν πήρε καμιά απόφαση σχετικά με το διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο της νέας χρονιάς, που προβλέπεται ως η πιο "καυτή" της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Εκτιμώ και σέβομαι απόλυτα τον Πρόεδρο της Ομοσπονδία μας. Τον είχα καμαρώσει πολλές φορές για τη μαχητική του στάση στη μεγάλη απεργία του 2006.
Είμαι όμως υποχρεωμένος να δηλώσω πως με τη στάση του και τη συνολική παρουσία του τις τρεις μέρες του συνεδρίου, λειτούργησε ως «εξαπτέρυγο» του Υπουργείου Παιδείας ξεχνώντας; ότι εκπροσωπεί τους 100.000 περίπου εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου