Ανοιχτή επιστολή προς τους γονείς των μαθητών μας που εντάσσονται στα 800 σχολεία “ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος”

Αγαπητοί γονείς,

Τις μέρες αυτές ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά από το Υπουργείο Παιδείας – και σε μας τους εκπαιδευτικούς και σε σας τους γονείς – η λειτουργία 800 δημοτικών σχολείων πανελλαδικά με «νέο ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα». Ανάμεσα σε αυτά είναι και το δικό μας σχολείο.

Από το Σεπτέμβρη λοιπόν τα παιδιά σας θα παρακολουθούν υποχρεωτικά, σε όλες τις τάξεις, εφτά διδακτικές ώρες μέχρι τις 2 το μεσημέρι. Το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να σας πείσει ότι αυτό είναι «για το καλό των παιδιών σας» και ότι το πρόγραμμα αυτό «επιδιώκει να θέσει στο κέντρο του το μαθητή».

Με αυτή την επιστολή θέλουμε να σας πούμε τη δική μας γνώμη. Να σας πούμε ότι είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με μια τέτοια εξέλιξη. Να σας πούμε ότι με αυτή του την απόφαση το Υπουργείο Παιδείας διαγράφει έτσι απλά βασικές αρχές τις παιδαγωγικής, αγνοεί βασικές ανάγκες των παιδιών.

Το Υπουργείο Παιδείας σας λέει:

«Η παραμονή των μαθητών στο σχολείο έως τις 2.00 μ.μ. έχει δοκιμαστεί με επιτυχία και ισχύει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες».

Δεν σας λέει την αλήθεια.

Στην Ευρώπη, ο μέσος όρος διδακτικών ωρών ανά βδομάδα είναι από 27 – 29 ώρες ανάλογα με την τάξη, ενώ στη Φιλανδία – που είναι και το αγαπημένο πρότυπο – είναι 24, πολύ μακριά από το 35ωρο που προβλέπει για τα δικά σας παιδιά.

Με το υποχρεωτικό καθημερινό επτάωρο, οι ρυθμοί γίνονται ανυπόφοροι για τη σχολική καθημερινότητα, και μάλιστα σε σχολεία που δεν έχουν την κατάλληλη υποδομή (επαρκείς αίθουσες, χώρους χαλάρωσης και παιχνιδιού, τραπεζαρία, γυμναστήριο κλπ.). Ο 6χρονος μαθητής στη χώρα μας καλείται να γίνει ο πιο σκληρά εργαζόμενος μαθητής στην Ευρώπη.

Το Υπουργείο Παιδείας σας λέει:

«Θα μπουν νέα γνωστικά αντικείμενα, θα εμπλουτιστεί το πρόγραμμα του σχολείου».

Εμείς σας λέμε:

Ποια παιδαγωγική αντίληψη θεωρεί σωστό να υπάρχουν 11(!) διδακτικά αντικείμενα στην Α΄ και στη Β’ τάξη, 13 στη Γ’ και τη Δ’ και 15 στην Ε’ και στην Στ’; Το μόνο που θα καταφέρουμε με αυτό τον τρόπο είναι να δημιουργήσουμε στους μαθητές μας σύγχυση και κούραση. Θα ακούνε περισσότερα και θα καταλαβαίνουν λιγότερα. Τα παιδιά μας δεν μπορούν να κουβαλήσουν στις πλάτες τους όλα αυτά που σε κάποιους φαίνονται καλά και χρήσιμα. Πρέπει να διαλέξουμε.

Το Υπουργείο Παιδείας σας λέει:

«Με τα Αγγλικά από την Α΄τάξη θα χτυπήσουμε την παραπαιδεία, θα προετοιμάσουμε τα παιδιά σας για το κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας».

Κι αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα.

Από τη μια, υπάρχουν σοβαρές παιδαγωγικές διαφωνίες για το κατά πόσο είναι σκόπιμο τα παιδιά να διδάσκονται ξένη γλώσσα από τόσο μικρή ηλικία, και μάλιστα σε τμήματα με 25 μαθητές, που καθιστά σχεδόν αδύνατη τη διδασκαλία με τον «παιγνιώδη» τρόπο που υποστηρίζει το Υπουργείο Παιδείας. Σε συνδυασμό με το μεγάλο βαθμό δυσκολίας που έχουν τα νέα βιβλία των Αγγλικών στις υπόλοιπες τάξεις και με την πρόθεση τα παιδιά να προετοιμάζονται για εξετάσεις πανελλαδικού τύπου από το Δημοτικό (!) για να μπαίνουν σε επίπεδα με στόχο την τελική πιστοποίηση, το μάθημα της ξένης γλώσσας αποκτά εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Άραγε δεν θα μπορούσε το απολυτήριο κάθε βαθμίδας να σημαίνει από μόνο του ότι το παιδί έχει αποκτήσει τις γνώσεις που χρειάζεται στην ξένη γλώσσα από το δημόσιο σχολείο, όπως γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες;

Όσο για τα φροντιστήρια, τρίβουν τα χέρια τους για την καινούρια μεγάλη πελατεία που βλέπουν να έρχεται…

Το Υπουργείο Παιδείας σας λέει:

«Τα παιδιά θα μαθαίνουν να χειρίζονται τους υπολογιστές, κάτι που σήμερα είναι εντελώς απαραίτητο».

Εμείς σας λέμε:

Η εξοικείωση με τον υπολογιστή δεν είναι αυτοσκοπός. Ο υπολογιστής είναι εργαλείο που εντάσσεται σε κάποια ευρύτερη εργασία. Αν δεν εξασφαλιστεί κάτι τέτοιο, οι μαθητές θα μάθουν να κάνουν καλύτερα (και να εθιστούν ακόμα περισσότερο) σε αυτό που ήδη κάνουν: να παίζουν παιχνίδια, να σερφάρουν και να «κατεβάζουν» έτοιμες σχολικές εργασίες.

Το Υπουργείο Παιδείας σας λέει:

«Σκοπός μας είναι η τσάντα να μένει στο σχολείο».

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα απ’ όλα.

Γιατί ουσιαστικά καταργούνται οι ώρες της μελέτης, της προετοιμασίας δηλαδή για τα μαθήματα της επόμενης μέρας, αφού προβλέπονται συνολικά μόνο μέχρι πέντε ώρες τη βδομάδα – κι αυτές στην προαιρετική απογευματινή ζώνη το ολοήμερου - κυρίως για τις μικρές τάξεις. Ταυτόχρονα η αύξηση των υποχρεωτικών ωρών και των γνωστικών αντικειμένων «φορτώνει» ακόμα περισσότερο τα παιδιά, τα οποία είναι ήδη θύματα της φορτωμένης και δύσκολης ύλης που υπάρχει στα νέα βιβλία.

Η μοναδική «αλήθεια» που λέει το Υπουργείο Παιδείας στην εγκύκλιο που έχει στείλει στα σχολεία είναι ότι «από την παρούσα απόφαση δεν προκύπτει δαπάνη του κρατικού προϋπολογισμού».

Γιατί το «νέο» σχολείο θα είναι το σχολείο των περικοπών και των συμπτύξεων, θα είναι το σχολείο με μειωμένες επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό με τον «Καλλικράτη», θα είναι το σχολείο χωρίς προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, αφού έτσι προβλέπει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και οι επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Αγαπητοί γονείς,

Είναι γεγονός ότι πίσω από όλα αυτά, υπάρχουν σοβαρές αιτίες που η κυβέρνηση προχωρά σε αυτές τις αλλαγές στο σχολείο.

Η πιο βασική αιτία είναι ότι ο σημερινά σκληρά εργαζόμενος μαθητής θα είναι ο αυριανός ελαστικά εργαζόμενος. Οι βασικές γνώσεις έχουν αποφασιστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους διεθνείς οργανισμούς, η κυβέρνηση συνυπογράφει, η αγορά τρίβει τα χέρια της. Το σχολείο πια δεν έχει σκοπό να δίνει ολόπλευρη και ολοκληρωμένη γνώση, δεν θέλει να δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να μπορεί με βάση τις ανάγκες του και τις δυνατότητές του να «χτίζει» μια τέτοιου είδους γνώση. Αυτό που απαιτεί σήμερα η αγορά είναι να αποκτά ο μαθητής ορισμένες βασικές δεξιότητες (ανάγνωση, γραφή , αρίθμηση, στοιχεία ξένων γλωσσών και χρήση υπολογιστών ) για να «προετοιμάζεται» για ένα εργασιακό μέλλον από τα πιο σκληρά που έχουν ζήσει οι τελευταίες γενιές: χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιοπρεπή μισθό, χωρίς μόνιμη δουλειά. Αυτό που λένε σήμερα στους μαθητές μας είναι ότι θα παίρνουν ίσα – ίσα αυτό που χρειάζεται για να μπορούν να καταρτίζονται ξανά και ξανά, αφού στη διάρκεια της ζωής τους θα πρέπει να αλλάζουν συνεχώς δουλειές.

Το παρόν του σχολείου αυτού, αλλά και το μέλλον που ετοιμάζουν για τα παιδιά μας δεν είναι σε καμιά περίπτωση αυτό που ονειρευόμαστε. Στο σχολείο της αγοράς και της λογικής της, εμείς αντιπαραθέτουμε ένα σχολείο ενιαίο, δωδεκάχρονο, για όλα τα παιδιά, χωρίς αποκλεισμούς, ένα σχολείο που θα καλύπτει τις ανάγκες των παιδιών μας για ουσιαστική γνώση, για χαρά, για δημιουργία, για παιχνίδι. Αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος του σχολείου και όχι η προετοιμασία «για την σκληρή κοινωνία που τα περιμένει».

Τον αγώνα για ένα τέτοιο σχολείο εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας και εσείς οι γονείς τους πρέπει να τον δώσουμε μαζί .

ΣΥΛΛΟΓΟI ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

«Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» - «Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ»