Το σπίτι του Κολοκοτρώνη στο Λιμποβίτσι Αρκαδίας

Με το σύλλογο Αρκάδων Αγίας Παρασκευής επισκεφτήκαμε χθες το Λιμποβίτσι Αρκαδίας και το σπίτι των Κολοκοτρωναίων.

Πρόκειται για ένα κτίριο που ανοικοδομήθηκε πριν μερικά χρόνια με δαπάνη του σπουδαίου συμπατριώτη μας, Παναγιώτη Αγγελόπουλου, παραχωρήθηκε στο ελληνικό Δημόσιο και από τότε λειτουργεί ως μουσείο.

Ο Θεός να το κάνει μουσείο δηλαδή …
Εντελώς αφύλαχτο! Και απροστάτευτο!

Ξερόχορτα στην αυλή -απειλητικός ο κίνδυνος πυρκαγιάς- φωτισμός ανύπαρκτος, αράχνες και σκόνη στα εκθέματα...

Εικόνα εγκατάλειψης παντού!

Στο βιβλίο επισκεπτών καταγράψαμε το πρόβλημα στις λεπτομέρειές του.
Γιατί κάτι μου λέει όμως πως δεν πρόκειται να το διαβάσει ποτέ και κανένας «εκ των αρμοδίων»;

Ετοιμάζουμε και μια επιστολή προς τον Υπουργό Πολιτισμού με την οποία ζητάμε από την Πολιτεία να επιληφθεί του θέματος.

Πρόχειρα στο μυαλό έρχεται η εξής ιδέα.
Θα μπορούσε για παράδειγμα - με εισιτήριο εισόδου ενός Ευρώ- να πληρώνεται άνθρωπος ο οποίος θα βρίσκεται στο χώρο για να τον φροντίζει και να τον προστατεύει.

Ίδωμεν…

Υ.Γ ... αισιόδοξο και επίκαιρο
Στο μουσείο διάβασα ποίημα του Ασημάκη Γιαλαμά αφιερωμένο στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Διαλέγω και μοιράζομαι μαζί σας λίγους στίχους:

«Κανείς δεν σ' εγκατέλειψε , αν σου μείνε η πίστη
η πίστη για το δίκιο σου αυτή μονάχα φτάνει
κι ολόγυρα σου σύνταχα θα ιδείς ανθρωπομάνι.
Κοίτα μπροστά σου ολόισια... Τραχύς ο δρόμος θα 'ναι.
Με πέτρες που ξεσκίζουνε μ΄αγκάθια που τρυπάνε
κι αυτό το δρόμο που τραβά από κορφή σε ρέμα
θα τον χαράξεις σταθερά με της καρδιάς σου το αίμα...

... Έτσι και πάλι πρόβαλε ο γέροντας μια μέρα,
Μπρούντζινος πάνω στ΄ άλογο, σ΄ελεύτερο αέρα
Εστήθηκε πελώριος να δείχνει στους αιώνες
και στους λαούς, πώς γίνονται της Λευτεριάς οι Αγώνες».