Εκδρομή στο χωριό των… Καγιέν!

του Σταύρου Θεοδωράκη

Το Κολλέγιο Αθηνών το έχω επισκεφθεί μια φορά. Ήταν πριν αρκετά χρόνια και με είχαν καλέσει μαζί με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου (των Ολυμπιακών αγώνων – απόφοιτο του Κολλεγίου) να επιλέξουμε τον καλύτερο μαθητή ενός ρητορικού διαγωνισμού. Ωραίοι κήποι, εντυπωσιακά γήπεδα, μεγάλο αμφιθέατρο αλλά από ρητορική δεινότητα οι μαθητές που είχαν προκρίνει οι καθηγητές δεν έλεγαν και πολλά πράγματα. Προβληματιζόμασταν λοιπόν με τον Παπαϊωάννου ποιον μονόφθαλμο θα επιλέξουμε, όταν παρουσιάστηκε ένας καθηγητής και μας συνέστησε να δώσουμε το βραβείο σε έναν μαθητή που ο μπαμπάς του ήταν υποψήφιος Βουλευτής! Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη. Όχι μόνο είχαν αποφασίσει πριν από εμάς για μας αλλά είχαν επιλέξει ό,τι πιο παλιομοδίτικο μπορεί να υπάρξει σε μαθητή. Κάτι σαν τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης στο μαθητικό του. Γέλασα, θύμωσα και έφυγα από το Ψυχικό με τις χειρότερες εντυπώσεις.

Πίνοντας τον καφέ μου την Κυριακή στο Χαλάνδρι (απέναντι από το Ψυχικό) με πλησίασαν δύο κυρίες οι οποίες μου συστήθηκαν ως «μανάδες Κολλεγίου» (πώς λέγαμε παλιότερα «μάνες ρέιβερ»;). Όλο ευγένεια οι κυρίες με ρώτησαν αν μπορούν να μου εμπιστευθούν την ανησυχία τους για το «πού πάει το Κολλέγιο».

Ο τίτλος ήταν βαρύγδουπος, εγώ δήλωσα αναρμόδιος αλλά παρ' όλα αυτά εκείνες … ξεκίνησαν. Τα παιδιά τους –μια κόρη και ένας γιος – είναι μαθητές της Έκτης Δημοτικού. Και αυτό το σαββατοκύριακο πήγαν εκδρομή με το Κολλέγιο στην Αράχωβα! Η επιλογή και μόνο του τόπου με έκανε να χαμογελάσω (σαν να τα πηγαίνουν στη Μύκονο τον Νοέμβριο, σκέφθηκα) αλλά το ωραιότερο ήταν άλλο. Ο κάθε μαθητής για να συμμετέχει στην εκδρομή έπρεπε να δώσει 300 ευρώ! Αφού βεβαιώθηκα ότι εννοούσαν πράγματι τριακόσια ευρώ ζήτησα λεπτομέρειες. Η εκδρομή διήρκεσε από το πρωί του Σαββάτου μέχρι το απόγευμα της Κυριακής και περιελάμβανε επίσκεψη στο μεταλλευτικό πάρκο Φωκίδας, ξενάγηση στους Δελφούς, βόλτα στην Αράχωβα (σικ) και μια διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο Anemolia (τιμή δίκλινου αυτή την εποχή 70 ευρώ). Όσο και να τα φούσκωνα τα νούμερα δεν έβγαιναν. «Αυτό λέμε και εμείς», αναθάρρησαν οι «μητέρες Κολλεγίου». «Ωραία και γιατί δώσατε 300 ευρώ για μια εκδρομή που δεν κάνει πάνω από 100 ευρώ» τις ρώτησα. «Γιατί δεν μπορούσαμε να στερήσουμε τα παιδιά από την εκδρομή της αποφοίτησης και δεύτερον γιατί τα παιδιά που δεν θα πήγαιναν στην εκδρομή δεν θα συμμετέχουν πλήρως στον αποχαιρετισμό της έκτης που θα γίνει στο θέατρο του σχολείου και θα έχει ως θέμα την… εκδρομή»!

Η τελευταία πληροφορία με εκνεύρισε πραγματικά. Δεν υπερασπίζομαι τους γονείς του Κολλεγίου, υπερασπίζομαι τη κοινή λογική. Δεν μπορεί μια 30ωρη εκδρομή 170 χιλιόμετρα από την Αθήνα, να στοιχίζει 300 ευρώ. Και δεν μπορούν οι οικογένειες που δεν θέλουν να δώσουν 300 ευρώ στο κράτος των μεσαζόντων, να υπογράφουν τον αποκλεισμό των παιδιών τους από την σχολική γιορτή της λήξης του έτους. Αυτό είναι εκβιασμός! Και να σας πω και κάτι ίσως πιο σημαντικό: Δεν μπορεί ένα σχολείο που θέλει να θεωρείται πρωτοποριακό να πηγαίνει τα παιδιά του τον Ιούνιο στην Αράχωβα και να μην τα έχουν πάει ούτε καν στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Τελικά αυτή η χώρα έχει και το Κολλέγιο που της αξίζει.