Νέοι περιφερειακοί Διευθυντές στην Εκπαίδευση. Πολύς ο θόρυβος. Πολλά τα σχόλια, τα δημοσιεύματα και οι ανακοινώσεις.
Μακάρι οι νέοι Περιφερειακοί Διευθυντές να συμβάλλουν θετικά στην υπόθεση της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα στην τόσο κρίσιμη για τη δημόσια εκπαίδευση, περίοδο που διανύουμε. Δεν έχουμε όμως την πολυτέλεια να ξεχνάμε το διαμορφωμένο εκπαιδευτικό τοπίο.
Οι νέοι Περιφερειακοί Διευθυντές πρέπει να διαχειριστούν τα ίδια ζητήματα με τους προηγούμενους. Ή για να μιλάμε ακριβέστερα, την ίδια πολιτική της κυβέρνησης στην εκπαίδευση, στα ασφυκτικά πλαίσια του μνημονίου... Συμπτύξεις τμημάτων, συγχωνεύσεις σχολείων, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, μετακινήσεις εκπαιδευτικών ανά την επικράτεια, νέα σκληρότερα πειθαρχικά δεδομένα… Κι επειδή είναι εκπαιδευτικοί και κάποιοι απ’ αυτούς με συνδικαλιστική εμπειρία, γνωρίζουν, σίγουρα, πόσο δύσκολο είναι να συνεχίσουν να εναντιώνονται, όπως έκαναν ως συνδικαλιστές, σε μια πολιτική διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης, την οποία από τη νέα τους θέση καλούνται να εφαρμόσουν.
Πολλοί, αντί να δουν το «δάσος» της πολιτικής στην εκπαίδευση, βλέπουν ή επιλέγουν να δουν… το δέντρο. Την πολιτική ταυτότητα των επιλεγέντων. Εδώ συναντάται η «αριστερή» κριτική-καταγγελία ότι η συμμετοχή στο συνδικαλισμό με τη ΔΑΚΕ ή την ΠΑΣΚ, τώρα και με τμήμα της αριστεράς, σημαίνει, οπωσδήποτε, εξαργύρωση με διοικητική θέση και γιατί όχι και με πολιτικό μέλλον.
Συναντάται όμως και η δυσαρέσκεια γιατί έγιναν τόσοι «δικοί μας» και τόσοι από «τους άλλους» καθώς και η αγωνία για την καθυστερημένη ανακοίνωση των περιφερειακών !!!
Αδυνατώ, ομολογώ, να κατανοήσω τις παραπάνω απόψεις. Την «αριστερή» άποψη γιατί δεν είναι, οπωσδήποτε, κακό το να αναλαμβάνουν πρώην συνδικαλιστές τις διοικητικές θέσεις, με τη βασική προϋπόθεση να συνεχίζουν να μάχονται υπέρ των δίκαιων αιτημάτων που μάχονταν μέχρι τώρα, να συμβάλλουν στην αλλαγή των άδικων πολιτικών από τη νέα τους θέση και να μη μετατρέπονται σε γρανάζια της διοίκησης και διώκτες των συναδέλφων τους. Είναι καλύτερα να επιλέγονται κάποιοι εκ προοιμίου πρόθυμοι να εφαρμόσουν άδικες πολιτικές, μόνο και μόνο γιατί δεν υπήρξαν συνδικαλιστές; Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Φυσικά, η επιλογή πρέπει να είναι προϊόν αξιοκρατικής διαδικασίας κι όχι πολιτικών πιέσεων.
Όσο για τη θεώρηση των «δικών μας» και «των άλλων», ως συνδικαλιστές έχουμε χρέος να υπερασπιζόμαστε το δίκαιο και την αξιοκρατία. Ως συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ καυτηριάζαμε πάντα τη νοσηρή νοοτροπία που καλλιέργησε για χρόνια το ΠΑΣΟΚ αγκαλιά με την ΠΑΣΚ, όπου η επιλογή σε θέσεις ευθύνης συμβάδιζε με το χαρτί της κλαδικής, την ιδιότητα του πράσινου στελέχους. Κατακεραυνώναμε την καθεστωτική τους αντίληψη που δεν άφηνε τους «αντιπάλους» όχι μόνο θέση να διεκδικήσουν αλλά και μια απλή απόσπαση ακόμα.
Η αξιοκρατία στο ζήτημα της επιλογής των Περιφερειακών, δεν αποκαθίσταται με την πολιτική ποσόστωση μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Η ανακοίνωση των Περιφερειακών απογοήτευσε όσους προσδοκούσαν μια συνολικά αξιοκρατική διαδικασία αλλά και τους «συνδικαλιστικούς ηγέτες» που έταζαν θέσεις διαφημίζοντας την πολιτική τους δύναμη και τώρα…
Η κυριαρχία των πολιτικών συσχετισμών, αποκάλυψε τον προσχηματικό χαρακτήρα της προκήρυξης των θέσεων και την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας για την ουσία της λειτουργίας του θεσμού.
Ακλόνητοι έμειναν, βέβαια, αρκετοί εκφραστές της πολιτικής Διαμαντοπούλου κι αυτό είναι ανησυχητικό όχι γιατί δεν κατέλαβαν τις θέσεις τους οι «δικοί μας» αλλά γιατί για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου μένει στη γραμμή αυτής της επικίνδυνης πολιτικής.
Φίλοι μου,
οι επιλογές δεκατριών στελεχών που θα κληθούν να εφαρμόσουν πολιτικές οδύνης για την εκπαίδευση δεν είχαν, από την αρχή, το πλαίσιο για να είναι καλύτερες. Θα αποτελέσουν γεγονός μόνο αν οι νέοι Περιφερειακοί λειτουργήσουν ως ανάχωμα κι όχι ως αιχμή του δόρατος της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.
Το δάσος των οξυμένων προβλημάτων, των σάπιων νοοτροπιών και πολιτικών αλλά και των αγώνων προσωπικών και συλλογικών που οφείλουμε να δώσουμε για να γεννηθεί το νέο, δεν πρέπει να κρυφτεί από το δέντρο των προσωπικών ή των δήθεν παραταξιακών πικριών και αντιπαραθέσεων.
ΠΗΓΗ: http://thanasiskikinis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου