Οι εκπαιδευτικοί στο στόχαστρο . . .

του αιρετού ΚΥΣΠΕ Βασίλη Παληγιάννη

Αναμφισβήτητα είναι τόσο καταιγιστικά όσα συμβαίνουν γύρω μας τους τελευταίους 16 μήνες, που πολλές φορές δεν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε τις αλλαγές που επήλθαν και εξακολουθούν να επέρχονται στην εκπαίδευση και στη ζωή μας. Αλλαγές που άλλοτε θα προκαλούσαν σεισμικές αντιδράσεις.
Η κυβέρνηση μη αρκούμενη στην οικονομική μας υποβάθμιση, στον περιορισμό των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας αλλά και στη μείωση των δαπανών για την παιδεία, προχωρά...

...στη λήψη μέτρων που στοχοποιούν τον εκπαιδευτικό και υποβαθμίζουν την ποιότητα της εκπαίδευσης.
Συγκεκριμένα, η πολιτική ηγεσία μετά την εφαρμογή των 801 ολοημέρων σχολείων που αποσκοπούσε στην εξοικονόμηση 1.000 και πλέον δασκάλων, στη μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, στη μη πραγματοποίηση διαγωνισμού για αποσπάσεις στο εξωτερικό, στον περιορισμό ή ακύρωση αντισταθμιστικών δράσεων, στην αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, στη μη εγγραφή 60.000 προνηπίων στο δημόσιο νηπιαγωγείο, προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς σε καταργήσεις, συγχωνεύσεις και υποβιβασμούς σχολικών μονάδων όχι με βάση παιδαγωγικά κριτήρια αλλά με στόχο την εξοικονόμηση εκπαιδευτικού προσωπικού.
Για την επίτευξη του παραπάνω στόχου δε δίστασε να αναστείλει και τη λειτουργία της μετεκπαίδευσης, θυσιάζοντας ένα θεσμό 90 χρόνων με μεγάλη συμβολή στην ποιότητα της εκπαίδευσης, για την εξοικονόμηση 750 εκπαιδευτικών σε πρώτη φάση και 1.500 στην πλήρη κατάργηση του θεσμού.
Η απώλεια οργανικών θέσεων από τις καταργήσεις, συγχωνεύσεις και υποβιβασμούς σχολείων, σε συνδυασμό με τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί είναι πιθανό, αν όχι βέβαιο, ότι θα μας οδηγήσουν σε μηδενικούς ή ελάχιστους διορισμούς και, σίγουρα, σε περιορισμό των μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών.
Δυστυχώς σήμερα στην Ελλάδα κι ενώ η επένδυση στην Παιδεία θα μπορούσε να αποτελέσει μια μακροπρόθεσμη λύση στο οικονομικό αδιέξοδο της πατρίδας μας, η κυβέρνηση προχωρεί στη λήψη μέτρων με το επικοινωνιακό περιτύλιγμα του «Νέου Σχολείου», υποβαθμίζοντας το Δημόσιο Σχολείο και απαξιώνοντας τον εκπαιδευτικό. Όλα θυσιάζονται στο βωμό εξοικονόμησης πόρων. Λιγότερες δαπάνες για την Παιδεία, λιγότερα σχολεία, λιγότεροι διορισμοί, λιγότεροι και κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί.
Επειδή το αύριο ανήκει στα παιδιά μας, ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να βγούμε μπροστά κάνοντας το όραμά μας, για μια καλύτερη Παιδεία, για μια καλύτερη Ελλάδα έργο μας.