Το συμπατριώτη μου και φίλο Σπύρο Κωνσταντέλλο οι περισσότεροι πιθανόν να μην τον γνωρίζετε. Αν και τα φέρνει δύσκολα βόλτα στο χωριό που ζει με τη μάνα του, παραμένει αισιόδοξος. Παλεύει με τα ξεροχώραφα, περιστασιακά εργάζεται υπάλληλος στο μοναδικό παντοπωλείο ή άμα βρίσκει, βάζει και κανά μεροκάματο στην οικοδομή.Συναισθηματικός και ευαίσθητος άνθρωπος,τύπος λαϊκός,... ασχολείται με τη μουσική, τις Κυριακές κάθεται στο ψαλτήρι και όταν έχει χρόνο και διάθεση γράφει στίχους. Το 2007 μάλιστα έβγαλε μια σειρά ποιημάτων στο πρώτο του βιβλίο το "ΜΕΤΑΞΥ ΤΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΧΛΑΔΙΟΥ"
Προχτές στο χωριό τον συνάντησα στην πλατεία και μου διάβασε το τελευταίο του ποίημα. Mε στίχο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο-το κυρίαρχο δηλαδή μέτρο των δημοτικών τραγουδιών που κυλάει στις φλέβες μας - βάζει τα δυο βουνά της περιοχής μας να σιγοκουβεντιάζουν, συνδυάζοντας στοιχεία φυσιολατρίας,παράδοσης και κοινωνικού προβληματισμού ...
Σιγολαλούν τα δυο βουνά
Ταΰγετος και Πάρνωνας τα δυο βουνά στ’ αγνάντιο
γλυκολαλούν, σιγολαλούν ρωτάει το να τ' άλλο
-Πάρνωνα, γέρο-Πάρνωνα βραχοθεμελιωμένε,
πες τι θωρείς απ’ τα παλιά και εγώ αναθυμιέμαι.
-Βλέπω ανδρειωμένους να περνούν σε μαρμαρένιες στράτες,
βλέπω κοπέλες σε χορό να μοιάζουν με νεράιδες
Πες μου και εσύ Ταΰγετε απ’ το επτάκορφό σου,
τι βλέπεις τώρα, τι ακούς ποιο ειν’ το παράπονό σου.
- Βλέπω τους δύσκολους καιρούς σαν να ’ρθαν τα γραμμένα
μαύρη αντάρα σκέπασε όλα τα περασμένα
Μα όσο περνάει ο καιρός, η πίστη δυναμώνει
και όποιος μπροστάρης θα σταθεί, Δόξα τον στεφανώνει.
Σπυρίδων Κωνσταντέλλος
Καστρί Αρκαδίας 17/3/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου