Θρήνος και θυμός στο σχολείο του Σάββα Μετοικίδη

Δυό μέρες τώρα στεκόμαστε συγκινημένοι, θυμωμένοι, αμήχανοι μέσα κι έξω απ’ το σχολειό της Κυψέλης που δίδασκε ο Σάββας. Τη Δευτέρα και τα δυο σχολειά που συστεγάζονται δεν λειτούργησαν. Οι δάσκαλοι πίνουν καφέδες και κονιάκ με κλαμένα μάτια – ο αλληλέγγυος συνάδελφος. Τα παιδιά ζητούν απαντήσεις και του γράφουν μηνύματα-ο πραγματικός παιδαγωγός...


Οι γονείς συζητούν κι αφήνουν λουλούδια – το πιο φιλικό πρόσωπο μέσα στο πιεστικό σχολικό περιβάλλον. Φωτογραφίες, γράμματα, λουλούδια στην πόρτα του σχολείου, συνθήματα στον τοίχο, πασχίζουν να μιλήσουν για την αξία και την ομορφιά μιας ζωής ανυπάκουης και εξεγερμένης.

Δεν έλειψαν και οι -ελαχιστότατοι ευτυχώς- συνήθεις παπάρες που γκρίνιαζαν «αυτό που έκανε δεν είναι καλό παράδειγμα για τα παιδιά μας…».

Πήραν τις απαντήσεις που τους άρμοζαν:
-Ναι ρε, είστε εσείς καλό παράδειγμα που τα μεγαλώνετε με την ίδια υπόδουλη ραγιαδίστικη ζωή που ζείτε κι εσείς, που τα τρελαίνετε με τον ανταγωνισμό και τη βαθμοθηρία, που τα μαθαίνετε στη ρουφιανιά και τον ατομικισμό.

Πείτε τους την αλήθεια ότι από δω και πέρα δε θά ‘χουν ούτε τα ψήγματα των αυτονόητων που είχατε εσείς και θα πρέπει να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι και ν’ αγωνιστούν συλλογικά και χωρίς συμβιβασμούς για την ισότητα και την εξάλειψη της εκμετάλλευσης.

Γι’ αυτά πάλεψε ο δάσκαλός τους, αυτά σφραγίζουν την πορεία της ζωής του κι όχι το τραγικό τέλος που επέλεξε να έχει, που βεβαίως επιδέχεται σκεπτικισμό γιατί η ζωή είναι μοναδικό και αδιαμφισβήτητο αγαθό. Ας συνεχίσουμε με κοινωνικούς αγώνες για τη ζωή ενάντια σε ένα απάνθρωπο σύστημα που μας την κλέβει, ζωή με νόημα και άρωμα ελευθερίας όμως.

Έτσι θα θυμόμαστε και θα τιμούμε τον Σάββα και κάθε άλλον σύντροφο που λείπει.

Μια μητέρα από το σχολείο του.

ΠΗΓΗ: http://pekp.gr