Τα «Σεμινάρια του Χαρταετού»

ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ…

Ένας «δύσκολος» Μάρτης έφτασε στο τέλος του. Και τι δεν μας έφερε. Ή μάλλον… και τι δε μας πήρε. Αυτό το «πάρε-δώσε», το «δούναι λαβείν» μπορεί να το αφήσεις να σε καθηλώσει ή ακόμα χειρότερα να του επιτρέψεις να σε πάει πίσω. Έχει μέσα του πολλές αιτίες και περισσότερες αφορμές: χαμηλούς μισθούς, έλλειψη αναγνώρισης, «κακώς κείμενα», τιμωρίες, αδικίες, ανισότητες, έλλειψη επιβράβευσης και άλλα πολλά. Πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Μπορείς, όμως, και να το αναπλαισιώσεις, με λίγα λόγια να του αλλάξεις πορεία και από «πίσω» να το πας «μπροστά» ή ακόμα πιο εσωτερικά, να το πας «μέσα»....

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Ξέρω, ξέρω, κάποιοι θα μου πείτε και γιατί να προσπαθούμε, γιατί να κάνουμε παραπανήσια πράγματα, αυτά, αφού το Υπουργείο …, οι μισθοί μας …, οι μαθητές …, οι γονείς, … . Θα σας απαντήσω με τα λόγια ενός πανεπιστημιακού δασκάλου, που όταν ρωτήθηκε για το παραπάνω, απάντησε. «Δεν έχω να πω τίποτα σε όσους πιστεύουν ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι τόσο καλό που δε χρειάζεται αλλαγές -ή τόσο κακό που δε σηκώνει αλλαγές. Σε όσους περιμένουν τις αλλαγές που χρειάζονται τα σχολεία μας να τις κάνει το ΥπΕΠΘ, το Π.Ι., η Κομισιόν, η Εκκλησία, η ΟΛΜΕ, το Κόμμα, τέλος πάντων κάποιος «αρμόδιος» και πάντως όχι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Δεν έχω να πω τίποτα σε όσους περιμένουν την αναγνώριση στη δουλειά τους κυρίως σε χρήματα, δόξα, εξουσία, ψήφους ή θέσεις. Σε όσους περιμένουν τη σύνταξη για να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Σε όσους πιστεύουν ότι καλοί καθηγητές είναι αυτοί των οποίων οι μαθητές επιτυγχάνουν στις εξετάσεις -στις οποίες οι ίδιοι διαφωνούν παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά. Σε όσους θεωρούν ότι δουλειά του δασκάλου είναι να εφαρμόζει πιστά τις οδηγίες του ΥπΕΠΘ -έτσι ώστε να διατηρεί ακέραιο το δικαίωμα να γκρινιάζει γι αυτές. Δεν έχω να πω τίποτα σε όσους νομίζουν ότι η αλήθεια είναι μία και φορέας της ο καθηγητής που μεταφέρει τις γνώσεις του -ή σωστότερα: το υποσύνολό τους που ορίζεται ως ‘εξεταστέα ύλη’- στους μαθητές-αποδέκτες της. Δεν έχω να πω τίποτα σε όσους πιστεύουν ότι σκοπός του Δημοτικού είναι το Γυμνάσιο, σκοπός του Γυμνασίου το Λύκειο, σκοπός του Λυκείου το Πανεπιστήμιο σκοπός του Πανεπιστημίου μια θέση στο Δημόσιο, σκοπός της θέσης η σύνταξη -κοντολογίς πιστεύουν ότι σκοπός της γέννησής μας είναι ο θάνατος (και όχι η ζωή). Σε όσους πιστεύουν ότι μάθαν ό,τι μάθαν ως φοιτητές και για 35 χρόνια το εφαρμόζουν, πιθανό-τατα ευσυνείδητα. Γενικότερα δεν έχω να πω τίποτε σε όσους είναι βολεμένοι – είτε γιατί όλα είναι καλά είτε γιατί τίποτε δε διορθώνεται».


ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥ

Όλα τα παραπάνω στριφογυρίζουν αυτή την εποχή στο μυαλό μου. Τα «πήρα» και πήγα να τα μοιραστώ με έναν άνθρωπο που εκτιμώ και σέβομαι βαθιά, γιατί συνδυάζει τη δροσερή σκέψη του επιστήμονα και τη ζεστή καρδιά του κληρικού που έχει μέσα του το Θεό, μα όχι μονοσήμαντα, μα πολυδιάστατα, με πνεύμα κριτικό και αναστοχαστικό. Μοιράστηκα τις έγνοιες μου με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, το Νικόλαο. Μιλήσαμε ώρα πολλή, πρώτα με mails και μετά ένα δείλι μετά τον Εσπερινό.

Του είπα: «Δεν είμαι ιδιαίτερα πιστή, πάτερ. Δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας».
Μου απάντησε, γελώντας: «Ακόμα καλύτερα, Μαρία»
Πήρα θάρρος κι εγώ και του πα: Θέλουμε την ευ-λογία σας, στο σχολείο μας, πάτερ. Έχω άγχος πως δε θα τα καταφέρω, ξεκίνημα μιας δύσκολης εποχής για όλους μας. Αισθάνομαι πως έχουν μικρύνει οι ψυχές μας και κλαίνε. Πού να στραφούμε για να βρούμε γαλήνη και δύναμη για να σταθούμε ισόρροπα στου άξονές μας; Πού να στραφούμε για να κρατήσουμε καμαρωτά και γελαστά τα παιδιά μας»;
Και μου απάντησε: «Στα ίδια τα παιδιά. Μην αφήνετε να περάσει στις ψυχές και στο μυαλό σας η πληροφορία που θα σας φοβίσει και θα σας αποσυντονίσει. Βλέπω στο blog σας το ευλογημένο έργο που κάνετε, σε τόσο δύσκολους καιρούς. Είστε άξιοι δάσκαλοι. Θα έρθω να σας μιλήσω, να φέρω στα παιδιά γλυκά, να τα πάρω αγκαλιά. Θα είμαι δίπλα σας να σας βοηθώ όσο, όπως και όποτε με χρειαστείτε. Να μου στέλνετε mail και να μιλούμε. Μέσα στα δύσκολα να νιώθετε πως υπάρχει Θεός. Εκεί που δε φαίνεται, εκεί είναι. Κόντρα να πάτε, αγαπημένη μου διευθύντρια, κόντρα και διαφορετικά, στη λογική αυτού του κόσμου, στην υπεροπτική απαίτηση της ανθρώπινης μικρότητας».

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ

Επέστρεψα στο σπίτι εκείνο το Σάββατο με μια γαληνεμένη ψυχή κι έναν ημερωμένο νου. Χτες, φώναξα τους δασκάλους του σχολείου μας για λίγο, στο πρώτο διάλειμμα. Είχα πάρει μιαν απόφασή. Ήξερα τι θα μου πουν ή και τι δε θα μου πουν. Έτσι ήταν. Τους μίλησα για τον προσωπικό μου τρόπο «αντίδρασης» στην «κρίση» του κράτους και του εαυτού μας. Πως θα αντισταθώ, αντιμεταθέτοντας το αρνητικό πρόσημο σε θετικό. Τους πρότεινα όλοι μαζί, να πάρουμε τα «κακώς κείμενα» και να τα αναπλαισιώσουμε σε όμορφες παιδαγωγικές δράσεις. Να οργανώνουμε στο σχολείο μας σεμινάρια, στα οποία πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, εξειδικευμένοι επιστήμονες, δάσκαλοι με μεράκι, θα μοιράζονται με τους μαθητές, τους γονείς και μ εμάς τους ίδιους τις γνώσεις και την εμπειρία τους, επάνω σε παιδαγωγικά ζητήματα. Τους πρότεινα και το πρώτο μας θέμα, έτσι για να γίνει η αρχή. Έδωσα και μια ημερομηνία. Ξεκινούμε με τα μεγάλα μας παιδιά. Ας κάνουμε μια προσπάθεια, όσοι μπορούμε, όπως μπορούμε, όποτε μπορούμε, κι όπου μας βγάλει. Κάθε προσπάθεια μας πάει μπροστά. Τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε από αυτά. Η παιδαγωγική μας σκέψη υπάρχει για να την μετουσιώσουμε σε πράξη.

Αγαπημένοι μου δάσκαλοι, αγαπημένοι μου μαθητές, γονείς και κηδεμόνες, μπορεί ο «χαρταετός της διευθύντριας» να μην πέταξε τούτες τις Απόκριες, αλλά δεν πιάστηκε και στα σύρματα. Ας γίνει αφορμή κριτικής συζήτησης, δημιουργικής σκέψης, αναστοχασμών, μετασχηματισμών και όμορφων δράσεων. Λέω, τα σεμινάριά μας αυτά, να τα ονομάσουμε «ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ». Να ισιώσουμε τα ζύγια του, να φρεσκάρουμε τα χρώματά του, να ζωντανέψουμε την ουρά του και να πετάξουμε το χαρταετό μας στον ουρανό. Μια προσπάθεια θα κάνουμε. Με αξιοπρέπεια και ήθος. Κι όσο πάει. Το ταξίδι μετράει. Έτσι δε «δασκαλεύουμε» τους μαθητές μας;

Η Διευθύντρια

Μαρία Φραγκάκη

Το σύνθημα του σχολείου μας:

ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ!

ΠΗΓΗ: 2 Δ.Σ ΠΑΙΑΝΙΑΣ