Εμείς και οι μετανάστες

Μια "ασήμαντη" είδηση που δεν πρόκειται ποτέ να αναδειχθεί από τα ηλεκτρονικά κυρίως μέσα ενημέρωσης, που έχουν συνηθίσει να καλλιεργούν το φόβο και να προβάλλουν την ανασφάλεια. Δυο πακιστανοί μετανάστες σκοτώθηκαν στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν δυο έλληνες συμπολίτες τους που είχαν παγιδευτεί με το αυτοκίνητο τους στις γραμμές του τρένου. Δεν τους ήξεραν, αλλά δεν δίστασαν, σε μια πράξη ανθρώπινης αλληλεγγύης να ρισκάρουν - και να χάσουν - τη ζωή τους για να τους βοηθήσουν...


Ουδείς αμφιβάλλει ότι είναι τεράστιο και δυσβάστακτο το πρόβλήμα της παράνομης μετανάστευσης. Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς ,περνούν μέσα από μύρια κύματα, για να αναζητήσουν μια καλύτερη μοίρα.

Προφανώς ανάμεσα τους υπάρχουν, όπως σε όλες τις κοινωνίες και αντικοινωνικά στοιχεία.Είναι δεδομένο επίσης ότι σε πολλές περιοχές της Αθήνας , η συμβίωση με τις μάζες των μεταναστών είναι δύσκολη έως αασφυκτική.

Μόνο που τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε με την οργή, ούτε με το φόβο,ούτε πολύ περισσότερο με τη βία. Χρειάζεται πράγματι να μπει ένα φρένο στην ανεξέλεγκτη είσοδο χιλιάδων μεταναστών κάθε χρόνο.

Όπως χρειάζεται και η πολιτεία να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της και να αντιμετωπίσει συγκροτημένα, υπέυθυνα,αλλά και με ανθρωπισμό το πρόβλημα.

Αλλά χρειάζεται μερικές φορές και κατανόηση Να καταλάβουμε δηλαδή ότι και αυτοί είναι συνάνθρωποι μας και μάλιστα δυστυχισμένοι και όχι εχθροί.Και ότι πολλές φορές συμπεριφέρονται,όπως οι δυο πακιστανοί, πολύ πιο ανθρώπινα από μερικούς συμπολίτες μας.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ