Του Παναγιώτη Γαλάνη, Σχολικού Συμβούλου 17ης Εκπαιδευτική Περιφέρεια Αττικής
Μέσα σε μια εποχή ιδιαίτερης κρίσης, με τον προβολέα στραμμένο σχεδόν αποκλειστικά στην οικονομία, τη δική μας αλλά και ολόκληρου του κόσμου, στην ελεγχόμενη η μη πτώχευση, στις ελεγχόμενες και μη διαμαρτυρίες και στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις εν γένει, δύσκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν καταρρέουν όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί και ακόμα δυσκολότερο να υπερασπιστεί την καινοτομία που πάει να συντελεστεί, σε έναν κατεξοχήν συντηρητικό θεσμό, όπως είναι το σχολείο...
Η εκπαίδευση, ως θεμελιώδης κοινωνικός θεσμός, δεν μπορεί να μένει ανεπηρέαστη από τις κοινωνικές συντεταγμένες και τα δρώμενα της συλλογικής ζωής. Όσοι μετέχουν σε αυτήν άμεσα (επίσημη πολιτεία, δάσκαλοι και μαθητές) ή έμμεσα (γονείς) εκφράζουν το πνεύμα της εποχής στη δεδομένη χρονική στιγμή.
Εστιάζοντας το θέμα στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, παρατηρούμε ότι τα σύγχρονα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα, που υπαγόρευσαν την προοπτική του Νέου Σχολείου, προϋποθέτουν και απαιτούν επαναπροσδιορισμό του ρόλου όλων των άμεσα συμμετεχόντων στην εκπαίδευση, με έμφαση σε αυτόν των στελεχών της εκπαίδευσης, όπως του Σχολικού Συμβούλου, του Διευθυντή Εκπαίδευσης και του Διευθυντή σχολικής μονάδας, οι οποίοι συνιστούν τους διαμεσολαβητικούς παράγοντες ανάμεσα στις αρχές της εκάστοτε εκπαιδευτικής πολιτικής και την εφαρμογή τους στη διδακτική πράξη.
Τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, εκτός από τις υλικοτεχνικές δυσλειτουργίες τους -αντιμετωπίσιμες ως ένα σημείο με τους κατάλληλους χειρισμούς- επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τον μέχρι σήμερα εμφανή κατακερματισμό της παρεχόμενης γνώσης και να απαλλαγούν από έναν ωφελιμιστικό χαρακτήρα που έτεινε να πάρει η γενική εκπαίδευση, παρέχοντας ταυτόχρονα δημιουργικές διεξόδους στους μαθητές, αυριανούς ενεργούς πολίτες, σε μια κοινωνία δύσκολη και συνεχώς μεταβαλλόμενη.
Ο ρόλος του Σχολικού Συμβούλου, υπαγορεύει ως πρωταρχικό στόχο τη συμβολή στον προβληματισμό, το διάλογο και την υλοποίηση του ανασχεδιασμού όλων των παραμέτρων που διέπουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, συμμετέχοντας στον προγραμματισμό αλλά και την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, αλλά και ως επιμορφωτής των εκπαιδευτικών και συμμέτοχος στην αξιολόγησή τους, οφείλει να υποστηρίζει το νέο μαθησιακό πλαίσιο: «Πρώτα ο μαθητής». Ο δάσκαλος δεν μπορεί πλέον να είναι ο μοναδικός ρυθμιστής της πορείας του μαθητή προς τη μάθηση· αντιθέτως, η εκπαιδευτική διεργασία οφείλει να ξεκινάει από τον μαθητή, από αυτά που ο ίδιος χρειάζεται και αυτά που μπορεί να μάθει. Μέσα από την εμπλοκή του ίδιου του μαθητή στη μαθησιακή διαδικασία ενεργοποιείται το ενδιαφέρον του και εξασφαλίζεται η συμμετοχή του. Υπό το πρίσμα αυτό, ο μαθητής γίνεται επίκεντρο της διεργασίας της μάθησης, γίνεται συνυπεύθυνος για την πορεία της και σημαντικός συντελεστής της.
Στο ρόλο του Σχολικού Συμβούλου εντάσσονται, εκτός από τις επιμορφωτικές και άλλες δράσεις επιστημονικής καθοδήγησης των εκπαιδευτικών, η συνεχής επικοινωνία και συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους με την εκπαιδευτική κοινότητα φορείς, όπως οι Σύλλογοι Γονέων, αλλά και αντίστοιχων οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην αρμοδιότητα και ευθύνη των οποίων έγκειται η διατήρηση της ομαλής λειτουργίας των σχολικών μονάδων.
Ως Σχολικός Σύμβουλος της εκπαιδευτικής περιφέρειας της Αγίας Παρασκευής αισιοδοξώ για την καλύτερη δυνατή συνεργασία με όσους εμπλέκονται στα εκπαιδευτικά δρώμενα αυτής της περιοχής, ενώ από την πλευρά μου προτίθεμαι να σταθώ αρωγός στο δύσκολο έργο εκπαιδευτικών και γονέων με τρόπους που από κοινού θα σχεδιάσουμε, ώστε να είναι οι πλέον γόνιμοι και αποτελεσματικοί.
Δευτέρα 23 Απριλίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
ο ρόλος του σχολικού συμβούλου είναι από χρόνια απαξιωμένος,πρωτίστως,από τους ίδιους,που αυτάρεσκα αναλώνονται σε θεωρητικές αναλύσεις και δημόσιες σχέσεις και αρνούνται στα δύσκολα,<< να βγάλουν το φίδι από την τρύπα>>,φροντίζοντας να τα έχουν καλά και με τον αστυφυλακα και με το χωροφύλακα.Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές.
Δημοσίευση σχολίου