Ήταν ανάγκη

Μουσική/Στίχοι: Ιωαννίδης Αλκίνοος

Μαλακωδώς εφησυχασθής επί μακρόν, ο καλλιτέχνης
επανεξετάζει την κατάσταση πριν ξεχαστεί εκ νέου

Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι, μεγαλώνω
το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι με το χρόνο

Μετακόμιζα θυμάμαι μ’ έν’ αμάξι
τώρα όλα τα ζητώ για να ‘μ’ εντάξει

Όλα δικά μου κι όλα σε άλλους τα χρωστώ και τα πληρώνω
Ήταν ανάγκη, ήταν ανάγκη να συμβεί και σ’ εμένα
Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά

Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα, μεγαλώνω
Τα ίδια είχε πάθει και ο μπαμπάς μου σ’ άλλο χρόνο
Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο, μ’ ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω
Θα ‘ρθεί σε λίγο η καρδιά και τα νεφρά, και να μην πίνω

Ήταν ανάγκη...

Αυριανό ραμολιμέντο μου συγχώρα τη σπατάλη
Συγχώρα με την ώρα που θα δίνεις τη σκυτάλη
Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια, σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τα αλάτια
Η αθανασία με ξεγέλασε, μου πήρε το κεφάλι

Ήταν ανάγκη...
Όταν θα λέω πως χάθηκαν όλα στο κάθε μέρα, κανείς δεν ζει να τον θαυμάζω, ξένος στον αδυσώπητο χαβά της ανθρωπότητας, ο Χατζιδάκις μοιάζει στην προϊστορία κι αντικατάσταση δεν έγινε καμία.

Χρόνια μετά τις κηδείες των παλιών, όταν δεν θα μπορώ να γράψω ούτε το όνομά μου, τα τραγουδάκια που είχα αφήσει για αργότερα θα με κοιτούν να φεύγω και θα γκρινιάζουν σαν γέροι που δεν έζησαν. Τότε θα ξέρω πως...
Ήταν ανάγκη...

Ο γέρο Γλαύκος διάβασε σ’ ένα τοίχο: «Χρόνος ο πανδαμάτωρ» κι έκλαψε σαν παιδί κι ήταν παιδί