Θα έρθει και για μας μια Κυριακή

Η υπέρμετρη αισιοδοξία μου και ο ερασιτεχνισμός μου περί των οικονομικών- για άγνοια κινδύνου μιλούν κάποιοι φίλοι- με κάνουν να αντιμετωπίζω τη δεινή κατάσταση της πατρίδας αλλά και του κάθε πολίτη αυτής της χώρας με τη λογική του μισογεμάτου ποτηριού...

Ου να μου χαθείς με την αφελή βελτιοδοξία σου

Πάνε δυο χρόνια τώρα που τα όποια οικονομικά επιτεύγματα μας παρέδωσε το παρελθόν βυθίζονται σε ελώδη θολά νερά. Το βαρέλι μοιάζει άπατο, όνειρα και προσδοκίες διαψεύδονται και καθολική απογοήτευση διακατέχει τους Έλληνες. Λόγω της δημοσιονομικής ανωμαλίας- έλλειμμα, δημόσιο χρέος, κλπ, κλπ - αλλά κυρίως ένεκα της αναξιοκρατίας, της ανομίας, της διαπλοκής, του εγωισμού και του κοινωνικού ελλείμματος έχουμε περιέλθει σε μια πρωτόγνωρη - για τη γενιά μου και όχι μόνο- περιπέτεια που ενώ η αρχή της μοιάζει εύκολη το τέλος όμως βασανίζει όλους μας όπως στους παμπάλαιους τραγικούς χορούς.

Ναι αλλά παραμένω αισιόδοξος

Σε ένα χρόνο από τώρα , τέλη του 2012, μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης, όσα περίπου και τα κατοχικά, η οικονομία μας θα περάσει σε θετικό πρόσημο. Η ανάπτυξη αργά, δειλά, αναιμικά αν θέλετε, θα κάνει την εμφάνιση της. Μπορεί να μην ξέρω οικονομικά αλλά δεν μπορώ να φανταστώ μια κοινωνία με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης που συνεπάγεται μεταξύ άλλων και μείωση ανεργίας να καταρρέει.

Και τώρα που είμαστε στην εντατική- θα πει κάποιος- ο ασθενής δεν θα καταλήξει; Άποψή μου πως όχι αφού οι τρεις προστάτιδες δυνάμεις με αρχηγό τη φύλακα Άγγελα μας κρατάνε τρυφερά το χέρι επειδή μας αγαπάνε λιγάκι αλλά και επειδή μας χρεώνουν με 5% επιτόκιο για τα δανεικά, εξασφαλίζοντας μας έτσι την απαιτούμενη χρηματοδότηση.

Το έλλειμμα φέτος θα μειωθεί έστω και κάτω από τις προβλέψεις, του χρόνου θα μειωθεί περισσότερο και θα κατέβει χαμηλότερα, δε μπορεί κάποια μορφής εμπιστοσύνη θα δημιουργηθεί, καταθέσεις που έφυγαν σε μια νύχτα ελπίζω να ξαναγυρίζουν, θα ξεγελάσουμε και κάποιες επενδύσεις, ο τουρισμός καλά κρατεί για την ώρα και θα έρθει και για μας μια Κυριακή




Ναι αλλά για να γίνουν όλα αυτά και να επιβεβαιωθεί η αυτεκπληρούμενη προφητεία μου χρειάζονται δυο προϋποθέσεις Το πρώτο ζητούμενο είναι να φύγει το κατεστημένο, κυρίως το πασοκικό και για να μην παραξηγηθούν οι φίλοι μου και ψηφοφόροι του δεν αναφέρομαι σε αυτούς αλλά στους κυβερνώντες. Είναι επικίνδυνοι επειδή δεν έχουν καμιά σχέση με την κοινωνία και τον κόσμο που τους εμπιστεύτηκε. Δεύτερο ζητούμενο ένας άδολος πατριωτισμός. Μια ειρηνική επανάσταση. Σύμπραξη υγιών δυνάμεων -δεξιοί, αριστεροί, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες-άνθρωποι από όλους τους πολιτικούς χώρους, μη ανεπάγγελτοι που να προέρχονται από την κοινωνία και να έχουν τη βούληση να εφαρμόσουν το Σύνταγμα και τους νόμους.

Το πιο αισιόδοξο απ΄όλα το άφησα για κατακλείδα. Με την κρίση οι πολίτες ξεπερνούν κομματικές ηγεσίες, γκρεμίζουν συρματοπλέγματα, καταργούν γραμμές- αδερφές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια- και ωριμάζουν τις συνθήκες που η μπάλα- σύντομα;- θα παιχθεί στο νέο μεταμεταπολιτευτικό γήπεδο...