Επίκαιρο...

(Με αφορμή mail συναδέλφου, με 25 χρόνια υπηρεσίας, που δικαίως διαμαρτύρεται για τη μη απόσπασή της σε σχολείο στο οποίο τα τελευταία χρόνια έχει δώσει τη ψυχή της)

1. Αν δεν γίνει ένα αντικειμενικό σύστημα υπηρεσιακών μεταβολών και αν δεν μοριοδοτηθούν επακριβώς οι αποσπάσεις πάντα θα υπάρχουν σκιές στις επιλογές και πάντα θα αιρούνται πελώρια ΓΙΑΤΙ στα μάτια και στις ψυχές όλων μας.

2.Νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις, σχετικά με τη λειτουργία του ΠΥΣΠΕ και το ρόλο των Αιρετών, τις οποίες είχα καταθέσει πριν από έναν περίπου χρόνο – 25 Νοεμβρίου 2009- στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου «Ο Περικλής»...

".... προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία του Υπηρεσιακού Συμβουλίου είναι ένας νόμος για τη στελέχωση με αντικειμενικά διαφανή και μετρήσιμα κριτήρια.
Να γίνουν στελέχη οι καλύτεροι και τα όποια συμβούλια κρίνουν τα στελέχη να μην χρησιμοποιούν...
τη συνέντευξη για την καρατόμηση ή την προώθηση ημετέρων.
Αυτό σημαίνει ότι η συνέντευξη ή πρέπει να καταργηθεί ή να περιοριστεί στο να διαπιστώνει αν τα προσόντα που επικαλείται το υποψήφιο στέλεχος είναι αξιόπιστα και σύμφωνα με αυτά που προβλέπει ο νόμος.
Οι παλιότεροι συνάδελφοι μας έλεγαν ότι ο Αιρετός είναι, πρέπει να είναι το μάτι το αυτί και η φωνή του δασκάλου στο υπηρεσιακό συμβούλιο.
Γι αυτό αγωνίστηκαν γενιές και γενιές δασκάλων
Για να δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα .
Ξαφνικά από το μάτι του δασκάλου γίναμε οι αξιολογητές του.
Και εδώ αρχίζει ο παραγοντισμός και η πελατειακή σχέση αιρετού και συναδέλφου.
Και το παιχνίδι χοντραίνει ακόμα περισσότερο όταν συμμετέχουμε στις διαδικασίες αξιολογήσεις κατά τις επιλογές στελεχών εκπαίδευσης.
Ποιος μας δίδαξε την αξιολόγηση;
Πώς να αξιολογήσω σωστά, δίκαια και αντικειμενικά όταν ο ίδιος ο νόμος δεν τα κατοχυρώνει αυτά;
Μήπως έτσι μετατρέπομαι σε εξάρτημα της διοίκησης, της συνδικαλιστικής μου παράταξης και των προσωπικών μου επιλογών;
Το ακούμε πολλές φορές συχνά, το άκουσα και εγώ από συναδέλφους αιρετούς...
Έχω προσωπική άποψη για τον τάδε ή τον δείνα…
Πρέπει να γίνει Δ/ντής
Όμως ποιος μου λέει ότι πρέπει να έχω τέτοιο δικαίωμα, να έχω προσωπική άποψη δηλαδή για οποιοδήποτε υποψήφιο στέλεχος όταν ο ίδιος ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας, το Ευαγγέλιο του κάθε διοικητικού οργάνου , με υποχρεώνει να έχω αντικειμενική άποψη για τους κρινόμενους..
Και έτσι συνάδελφοι είτε με τη θέλησή μας είτε όχι οι αιρετοί γινόμαστε παράγοντες και είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εσάς πολλές φορές θα θέλατε να μας τα ψάλετε, αλλά η σκέψη, ο φόβος ίσως ότι θα μας βρείτε μπροστά σας κάποτε για να σας αξιολογήσουμε, αναστέλλει τη διάθεσή σας.
Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι συνδικαλισμός.
Θα πρέπει να τελειώνουμε κάποια στιγμή με τις πελατειακές σχέσεις.
Και επιτέλους να μοριοδοτηθούν και οι αποσπάσεις για να σταματήσετε να ζητάτε από τον αιρετό αυτό που δικαιούστε και να σταματήσουμε και εμείς οι αιρετοί να σας το πουλάμε εξαγοράζοντας τη συνδικαλιστική σας συνείδηση και ψήφο .
Πιστέψτε με συνάδελφοι πολύ με στενοχωρεί και με προβληματίζει όταν σε περιόδους αποσπάσεων ή τοποθετήσεων το τηλέφωνο μου βομβαρδίζεται από συναδέλφους που γνωρίζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού ζητάνε να τους βοηθήσω για να πάρουν αυτό που τις περισσότερες φορές δικαιούνται…
Και βεβαίως να βοηθήσω.
Αυτό με συμφέρει .
Βοηθώ σημαίνει κάνω ρουσφέτι, μαζεύω ψήφους…
Όμως θα προτιμούσα να γίνει απόσπαση μοριοδοτημένη γιατί θέλω συναδέλφους περήφανους και αξιοπρεπής.
Συνάδελφοι ίσως να νομίζει κανείς ότι τις απόψεις μου αυτές τις καταθέτω τώρα μετά την αλλαγή της διακυβέρνησης της χώρας.
Όχι!
Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι ήθελα πάντα τη νηπιαγωγό, το δάσκαλο, τον εκπαιδευτικό ειδικότητας, περήφανο και αξιοπρεπή.
Όχι επαίτη!
Και σε αυτή την κατεύθυνση προσπάθησα να λειτουργήσω και θα συνεχίσω να λειτουργώ στο ΠΥΣΠΕ, για όσο καιρό εσείς εξακολουθείτε να με στηρίζεται με την εμπιστοσύνη σας.
Μέχρι να γίνουν πράξη τα οράματα του κόσμου της εκπαίδευσης για ένα πιο δίκαιο, πιο αντικειμενικό και πιο αξιοκρατικό σύστημα επιλογών, θα προσπαθήσω να εκλαϊκεύω το πνεύμα του νόμου και να εξανθρωπίζω τη λειτουργία μου για να μπορώ να σας κοιτάζω όλες και όλους στα μάτια.
Και πιστέψτε με…
Τα μάτια των συναδέλφων μου, τα μάτια σας, για μένα λένε πολλά.
Πάρα πολλά!