Μόνο λίγοι άνθρωποι μπορούν να διανοηθούν ότι υπάρχουν σήμερα σκλάβοι και σκλάβες. Κι όμως υπάρχουν:
Στη βιομηχανία ένδυσης και ιματισμού, όπου, από τις κολεξιόν των μεγάλων οίκων μόδας μέχρι τα «καλάθια» της λαϊκής αγοράς, τα ρούχα ράβονται ως επί το πλείστον από γυναίκες στις ασιατικές χώρες.
Στα ιδιωτικά νοικοκυριά, όπου, μετανάστριες κυρίως, φροντίζουν παιδιά, ηλικιωμένους και αρρώστους, φυλακισμένες κυριολεκτικά με μία έξοδο την βδομάδα.
Στη γεωργία, στις εντατικές καλλιέργειες φρούτων και λαχανικών σε πολλές «Μανωλάδες» της γης, όπως στις απέραντες φυτείες της Ανδαλουσίας στην Ισπανία, στην Ιταλία, στο Μαρόκο.
Σε φυτείες λουλουδιών στις λατινοαμερικάνικες χώρες, όπως στην Κολομβία, τον Ισημερινό και σε αφρικανικές χώρες όπως η Κένυα και η Ζάμπια. Τα προϊόντα αυτά βρίσκονται όλο τον χρόνο στις αγορές των πλούσιων βιομηχανικών χωρών και οι μεγάλες επιχειρήσεις και φίρμες που εκμεταλλεύονται αυτές τις παραγωγές αποκομίζουν τεράστια κέρδη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ υπηρετώντας την ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου για κέρδος έχουν συνάψει με τις φτωχές χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και όπου αλλού, συμφωνίες αποικιοκρατικού τύπου που τους δίνουν το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται χωρίς καμία υποχρέωση το εργατικό τους δυναμικό, τα φυσικά αγαθά και να μολύνουν ανεξέλεγκτα το περιβάλλον. Αποτέλεσμα, η εξαθλίωση των εργαζομένων γυναικών και ανδρών αυτών των χωρών και από την άλλη τα αμύθητα εύκολα κέρδη πολυεθνικών εταιρειών και επιχειρήσεων.
Πηγή: Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου