Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Η πρώτη Άνοιξη



Άνοιξη, είσαι του κόσμου γιορτή
Μες τη ζωή μου μια μέρα λαμπρή
Είναι η αγάπη σου κήπος που αφήνομαι
Παίζω, κυλιέμαι σα να μια παιδί!...


Πιάσε με, σφίξε με
Στην ποδιά σου μέσα κρύψε με!
Πιάσε με
Στο κορμί σου μέσα χάνομαι, ζαλίζομαι
Σε χορό βυθίζομαι

Πιάσε με, κυνήγησέ με
χάνομαι, ζαλίζομαι
στο φιλί σου εθίζομαι!
Σα σταφύλι τρύγησέ με

Άνοιξη, είσαι του κόσμου γιορτή
Μες τη ζωή μου μια μέρα λαμπρή
Είναι η αγάπη σου κήπος που αφήνομαι
Παίζω, κυλιέμαι σα να μια παιδί!

Άνοιξη, είσαι δροσιά μου κι αυγή
Μες τη ζωή μου χαρά μυστική
Είναι η αγάπη σου δέντρο που κρύβομαι
Ανθίζω, γεννιέμαι ξανά από την αρχή.

Πιάσε με, σφίξε με
Στην ποδιά σου μέσα κρύψε με!
Πιάσε με
Στο κορμί σου μέσα χάνομαι, ζαλίζομαι
Σε χορό βυθίζομαι

Πιάσε με, κυνήγησέ με
χάνομαι, ζαλίζομαι
στο φιλί σου εθίζομαι!
Σα σταφύλι τρύγησέ με

Άνοιξη, είσαι δροσιά μου κι αυγή
Μες τη ζωή μου χαρά μυστική
Είναι η αγάπη σου δέντρο που κρύβομαι
Ανθίζω, γεννιέμαι ξανά από την αρχή

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ειναι ομορφα που υπαρχουν ακομη Ανθρωποι και κρατανε ζωντανα μερικα πραγματα. Τα τραγουδουν, τα γιορταζουν, τα χρωματιζουν μεσα απο την ποιηση γιατι ειναι το πραγματικο του αλλοθι!