Ιούλιος 1974. Εντεκάχρονο χωριατόπαιδο ο Γιαννάκης βρέθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο σπίτι της νιόπαντρης αδερφής του στην Γλυφάδα. Η Μάρθα ήθελε να τον ευχαριστήσει και του έκανε όλα τα χατίρια: Τι Ακρόπολη, τι Βασιλικός Κήπος, τι Σύνταγμα...Ο Άγνωστος Στρατιώτης, οι τσολιάδες, τα περιστέρια. Ο Ηλεκτρικός, οι κυλιόμενες σκάλες στην Ομόνοια, ο Μπακάκος, η Πατησίων, το Μινιόν...Και ένα άλλο κτίριο παρακάτω που πριν λίγους μήνες κάτι παιδιά, μεγαλύτερα, φώναζαν για "Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία"
Με δυο ξαδερφάδες του βρέθηκε ένα απόγευμα στο Νέο Φάληρο. Ήπιε για πρώτη φορά στη ζωή του coca cola, προσκύνησε στο "Καραισκάκη" και έκανε σαν παλαβό με κάτι περίεργα παιχνίδια, που δεν τα είχε ξαναδεί ποτέ του...
Μια μέρα άκουσε στο ραδιόφωνο κάτι για επιστράτευση και πολλά εμβατήρια, Ο άντρας της αδερφής του ντύθηκε στο χακί και έμεινε μόνος μαζί της. Ο Αττίλας αλώνιζε στην Κύπρο και ο άλλος τους αδερφός ο Θανάσης ήταν εκεί και πολεμούσε ...
Τέσσερις μέρες αργότερα, σαν σήμερα δηλαδή αλλά πριν 37 χρόνια, από τη βεράντα του σπιτιού έβλεπε τα φώτα του αεροδρομίου, άκουγε ρυθμικά κορναρίσματα και την ιαχή "έ-έ-έρχεται" αλλά δεν ήξερε τι είχε συμβεί.
Αργότερα κατάλαβε...
Σαράντα δύο χρόνια μετά. Λες και ήταν χτες ρε γαμώτο...
Με δυο ξαδερφάδες του βρέθηκε ένα απόγευμα στο Νέο Φάληρο. Ήπιε για πρώτη φορά στη ζωή του coca cola, προσκύνησε στο "Καραισκάκη" και έκανε σαν παλαβό με κάτι περίεργα παιχνίδια, που δεν τα είχε ξαναδεί ποτέ του...
Μια μέρα άκουσε στο ραδιόφωνο κάτι για επιστράτευση και πολλά εμβατήρια, Ο άντρας της αδερφής του ντύθηκε στο χακί και έμεινε μόνος μαζί της. Ο Αττίλας αλώνιζε στην Κύπρο και ο άλλος τους αδερφός ο Θανάσης ήταν εκεί και πολεμούσε ...
Τέσσερις μέρες αργότερα, σαν σήμερα δηλαδή αλλά πριν 37 χρόνια, από τη βεράντα του σπιτιού έβλεπε τα φώτα του αεροδρομίου, άκουγε ρυθμικά κορναρίσματα και την ιαχή "έ-έ-έρχεται" αλλά δεν ήξερε τι είχε συμβεί.
Αργότερα κατάλαβε...
Σαράντα δύο χρόνια μετά. Λες και ήταν χτες ρε γαμώτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου