Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Το "ελάχιστο" στην ποίηση του Ελύτη

«Ν’ αξιοποιείς το ελάχιστο για να του αποσπάς τα μέγιστα είναι το πιο δύσκολο και το πιο «ελληνικό» μυστικό.»

«Μ’ ένα τίποτα έζησα, μονάχα οι λέξεις δεν μου αρκούσανε»

«Πολύ δε θέλει ο κόσμος. Ενα κάτι ελάχιστο. Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα, όμως ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση»

«το μέρος της ζωής το φαίνον, το μη θολούμενον, να το καθιστά σχεδόν αόρατο για τους άλλους. Γιατί και πώς τους πείθει να μην κάνουν μιαν απλή κίνηση έστω, μια στροφή της κεφαλής, που θα μπορούσε να σημαίνει και στροφή του κόσμου ολόκληρου».

«Η απόσταση από το τίποτε στο ελάχιστο είναι πολύ μεγαλύτερη παρ’ ότι από το ελάχιστο στο πολύ».

«Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ.»



Δεν υπάρχουν σχόλια: