Το «Νσυν» επιστρέφει στο τελευταίο καλοκαίρι που αντικρύσαμε με συλλογική περηφάνια. Στο «μυθικό» 2004 των Ολυμπιακών Αγώνων, του Εuro και της πιο αισιόδοξης εικόνας που έχει εκπέμψει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.Ηταν η καλύτερη εκκίνηση για τον 21ο αιώνα. Εξι χρόνια μετά, θυμίζει έναν χαμένο παράδεισο.
Ερώτηση: Πόσα χρόνια πέρασαν από το 2004; Η σωστή απάντηση δεν βρίσκεται στο ημερολόγιο. Από εκείνο το καλοκαίρι των θαυμάτων, όταν πιάναμε κάρβουνο και γινόταν χρυσάφι, μας χωρίζει βάθος απροσμέτρητο. Σχεδόν τίποτε δεν είναι ίδιο κι ούτε φαίνεται στον ορίζοντα η προοπτική να γίνει Ηταν η τελευταία χρονιά που υπήρξαμε ως λαός «τρελοί κι ευτυχισμένοι», όπως έγραφε ένα σύνθημα σε τοίχο. Από τότε κύλησε πολύ νερό στον μύλο του εθνικού αυτοχειριασμού μας.
Δεν θα ξαναζήσουμε τη συγκίνηση της Λισαβώνας σαν αύριο, 4 Ιουλίου: ένας ολόκληρος λαός να φωνάζει «Σήκωσέ το το τιμημένο» κι ο Χαριστέας να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα της Πορτογαλίας.
Δεν θα ακουστεί ξανά κάποιος σαν τον δρα Ζακ Ρογκ να λέει σε παγκόσμια ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, το βράδυ της 29ης Αυγούστου 2004 «Εφκαριστούμε Ατθένα, εφκαριστούμε Ελλάνδα»- στην πιο συγκλονιστική απόδοση σπασμένων ελληνικών που ακούστηκε ποτέ.Κι αν είναι υπερβολή να κρίνεται το διεθνές κύρος μιας χώρας σε μια ποδοσφαιρική συνάντηση, ή σε μια διεθνή αθλητική διοργάνωση, υπάρχουν και γεγονότα που έκαναν εκείνο το καλοκαίρι διαφορετικό, και ας ήταν μια χρονιά με δύο εκλογικές αναμετρήσεις, που έστειλαν το εκκρεμές από τη μια πλευρά του πολιτικού φάσματος στην άλλη. Ο ηττημένος εκείνης της περιόδου είχε ρόλο στην εθνική σκακιέρα.
Πρωτοβουλίες
Ο Κώστας Σημίτης με τον αέρα της επιτυχημένης προεδρίας που έκανε την προηγούμενη χρονιά παίρνει πρωτοβουλίες στην Ευρώπη για το Ευρωσύνταγμα και δεν τον αγνοούν οι Ευρωπαίοι. Η κυβέρνηση του αντίπαλου κόμματος τον σιγοντάρει. Και οι Ελληνες βρίσκουν φυσιολογικό να συζητούν για το ενδεχόμενο να του προταθεί κάποιος ρόλος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Υπήρχε ακόμη εθνική αυτοπεποίθηση στη νότια πλευρά της Βαλκανικής. Κι αυτό τους έκανε όλους ευτυχείς και ικανοποιημένους- ακόμη και στο πολύπαθο ελληνικό πρωτάθλημα: ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το νταμπλ, αλλά οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού πανηγύριζαν την άφιξη του βραζιλιάνου σούπερ σταρ Ριβάλντο στο λιμάνι.
Η Ελλάδα γοήτευε τον πλανήτη εκείνο το καλοκαίρι. Το βράδυ της 13ης Αύγουστου του 2004 η ανθρωπότητα υποκλίθηκε στο μεγαλείο που ανέδειξε η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι όπου Γης επικριτές μας, που μήνες πριν αμφισβητούσαν την ικανότητα της Ελλάδας να οργανώσει τους Αγώνες, έκαναν πίσω και επιδόθηκαν σε διθυράμβους για την επιτυχία. Εκείνος ο καθολικός έπαινος ακούγεται από πολύ μακριά και σχεδόν απίστευτος σήμερα. Ολοι πλέον μιλούν για τον ελληνικό κατήφορο, για μια ανυπόληπτη χώρα με μια «τελειωμένη» κοινωνία.
Κι όμως πέρασαν μόλις πέντε καλοκαίρια από τότε που τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, μεγάλες εφημερίδες και ισχυρά τηλεοπτικά δίκτυα δεν φείδονταν εγκωμίων για τους Ελληνες και πήραν πίσω την προγενέστερη καχυποψία τους.
Το ίδιο το CΝΝ ζήτησε συγγνώμη για την κριτική του. Ο σκληρός ελβετός επιθεωρητής Οσβαλντ, που είχε γίνει ο εφιάλτης μας στην προολυμπιακή περίοδο, υποκλίθηκε. Κάτι που δεν θα κάνουν απ΄ ό,τι φαίνεται ποτέ ο Ολι Ρεν και ο Ντομινίκ Στρος - Καν.
Καθαρή πόλη
Οι ύμνοι της διεθνούς κοινότητας δεν ήταν υπερβολικοί. Αυτό εισέπρατταν ο επισκέπτες μας εκείνο το καλοκαίρι. Η Ελλάδα είχε μετατραπεί ξαφνικά σε χώρα- μοντέλο και η Αθήνα σε ιδανική πόλη. Καθαρή πόλη. Περισσότερες από 1.500 προσόψεις πολυκατοικιών αναπλάστηκαν. Οι Αθηναίοι παράτησαν τα Ι.Χ. και έκαναν τις διαδρομές τους με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Καινούργιοι λεωφορειόδρομοι έδωσαν στα λεωφορεία μέση ταχύτητα 40 και 50 χιλιομέτρων την ώρα. Οι συρμοί περνούσαν από τους σταθμούς κάθε 3-4 λεπτά. Με τα ΗΣΑΠ κινούνταν 400.000 επιβάτες την ημέρα, το Μετρό μετέφερε πάνω από 500.000, ο Προαστιακός 35.000 και το Τραμ 50.000 άτομα ημερησίως. Μια άλλη Αθήνα. Οσοι κινούνται ακόμη με τα αυτοκίνητά τους, τηρούν με ευλάβεια τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, δεν παραβιάζουν τις διαγραμμίσεις, ούτε καν διαπληκτίζονται τα πρωινά στα φανάρια. Τα ολυμπιακά εργοτάξια ολοκληρώνουν τις υποδομές στην ώρα τους. Οι Ελληνες έβγαζαν παντού τον καλύτερο εαυτό τους.
Και βέβαια το πιο μεγάλο επίτευγμα ήταν το θαύμα των εθελοντών. Πάνω από εξήντα χιλιάδες αγόρια και κορίτσια ανέλαβαν ρόλους στη διοργάνωση των Αγώνων και έβαλαν τη σφραγίδα τους με το χαμόγελο και τη ζωντάνια τους. Η Ελλάδα κέρδιζε τις εντυπώσεις και ξεπερνούσε τον διασυρμό από την υπόθεση Κεντέρη- Θάνου. Γέμισε τις μπαταρίες της κι έδωσε κεκτημένη ταχύτητα και στην επόμενη χρονιά: η εθνική ομάδα Μπάσκετ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2005 και η ξεχασμένη ελληνική ποπ μεγαλούργησε στη Γιουροβίζιον με την Ελενα Παπαρίζου. Η Ελλάδα εκείνο το καλοκαίρι του 2004 έκανε το άλμα προς το μέλλον της- ή, έτσι νόμιζε. Μόλις έξι χρόνια αργότερα αποδεικνύεται ότι επρόκειτο για άλμα στο κενό.
ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου