Μέσα στο θόρυβο των ημερών και τα πολυπρόσωπα,”κενά” δελτία των ειδήσεων, χάθηκε ο θάνατος της συναδέλφου Ελευθερίας στη Θεσσαλονίκη. Παλεύοντας για τα παιδιά, μπροστά στα παιδιά έφυγε…
Ο θάνατος της δεν είχε θέση στις ώρες υψηλής τηλεθέασης. Δεν είχε να κάνει με επίορκους, καταγγελίες…
Η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Πάτρας μιλάει ουσιαστικά.
Στην αδικοχαμένη συνάδελφο…
Μες στον καταιγισμό των ειδήσεων, στα καθημερινά προβλήματα, στα περισσότερο και τα λιγότερο σημαντικά, σ’ αυτά που «γράφουν νούμερα» και σ’ αυτά που «πουλάνε», πέρασε σχεδόν στα ψιλά…
Μια νέα γυναίκα, μια 40άχρονη δασκάλα, βρήκε τραγικό θάνατο, στην προσπάθειά της να δώσει χαρά στους μικρούς μαθητές της.
Άφησε την τελευταία της πνοή, εκεί, που καθημερινά κατέθετε την ψυχή της. Στο χώρο που πάλεψε και δούλεψε. Κοντά στα παιδιά που αγάπησε και υπηρέτησε.
Εκεί, που, όπως και χιλιάδες άλλοι ανώνυμοι δάσκαλοι ανά την Ελλάδα, με αξιοπρέπεια δίνουν άνισο αγώνα για παιδεία και αγωγή.
Αυτοί, που δε μένουν στις επιταγές των «διατάξεων» και «εγκυκλίων», των «αναλυτικών» και άλλων προγραμμάτων, στο ωράριο και τα υποχρεωτικά, στη νομοθεσία και τα «πρέπει».
Αυτοί, που καθημερινά γίνονται κοινωνικός λειτουργός και οικογενειακός σύμβουλος, λογοθεραπευτής και εργοθεραπευτής, ψυχολόγος και ψυχίατρος, γιατρός και νοσηλευτής, μάνα και πατέρας…
Σ’ αυτούς, που δίνουν τη ζωή τους και κρατάνε την ελπίδα ζωντανή… Γι’ αυτούς, που δε μιλάει κανείς…
Καλό σου ταξίδι συνάδελφε!
ΔΑΚΕ Π.Ε. Πάτρας
ΠΗΓΗ: Θανάσης Κικινής
Ο θάνατος της δεν είχε θέση στις ώρες υψηλής τηλεθέασης. Δεν είχε να κάνει με επίορκους, καταγγελίες…
Η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Πάτρας μιλάει ουσιαστικά.
Στην αδικοχαμένη συνάδελφο…
Μες στον καταιγισμό των ειδήσεων, στα καθημερινά προβλήματα, στα περισσότερο και τα λιγότερο σημαντικά, σ’ αυτά που «γράφουν νούμερα» και σ’ αυτά που «πουλάνε», πέρασε σχεδόν στα ψιλά…
Μια νέα γυναίκα, μια 40άχρονη δασκάλα, βρήκε τραγικό θάνατο, στην προσπάθειά της να δώσει χαρά στους μικρούς μαθητές της.
Άφησε την τελευταία της πνοή, εκεί, που καθημερινά κατέθετε την ψυχή της. Στο χώρο που πάλεψε και δούλεψε. Κοντά στα παιδιά που αγάπησε και υπηρέτησε.
Εκεί, που, όπως και χιλιάδες άλλοι ανώνυμοι δάσκαλοι ανά την Ελλάδα, με αξιοπρέπεια δίνουν άνισο αγώνα για παιδεία και αγωγή.
Αυτοί, που δε μένουν στις επιταγές των «διατάξεων» και «εγκυκλίων», των «αναλυτικών» και άλλων προγραμμάτων, στο ωράριο και τα υποχρεωτικά, στη νομοθεσία και τα «πρέπει».
Αυτοί, που καθημερινά γίνονται κοινωνικός λειτουργός και οικογενειακός σύμβουλος, λογοθεραπευτής και εργοθεραπευτής, ψυχολόγος και ψυχίατρος, γιατρός και νοσηλευτής, μάνα και πατέρας…
Σ’ αυτούς, που δίνουν τη ζωή τους και κρατάνε την ελπίδα ζωντανή… Γι’ αυτούς, που δε μιλάει κανείς…
Καλό σου ταξίδι συνάδελφε!
ΔΑΚΕ Π.Ε. Πάτρας
ΠΗΓΗ: Θανάσης Κικινής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου