ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ… ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΙΔΙΟΙ!!!

Σκέψεις του Αλέξανδρου Τεκίδη για την 81η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε

Φίλες και φίλοι, η 81η Γενική Συνέλευση των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανήκει πλέον στην ιστορία. Οι 570 αντιπρόσωποι των συλλόγων όλης της χώρας έκαναν για μια ακόμη φορά το καθήκον τους… παρουσιάσθηκαν στην Αθήνα και «διαπιστεύτηκαν»…
Έχω παρακολουθήσει πολλές Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου… δηλώνω απερίφραστα πως αυτή από την οποία μόλις γύρισα ήταν η χειρότερη από όλες… τη στιγμή που θα έπρεπε να ήταν η συγκλονιστικότερη όλων.
Ήταν η Γενική Συνέλευση της υποτονικότητας, της αδιαφορίας και της αναποτελεσματικότητας…
ΥΠΟΤΟΝΙΚΗ, γιατί υπήρχαν στιγμές που νόμιζες ότι όλα αυτά που ακούγονταν από τους ομιλητές και τις ομιλήτριες ήταν λόγια που έπρεπε απλά να ειπωθούν χωρίς ουσιαστικά να τους ενδιαφέρει αν τα άκουγε κανείς, αλλά και χωρίς στην πραγματικότητα να περιέχουν ουσία και περιεχόμενο για το αύριο… άλλωστε εδώ και χρόνια ασχολούμαστε μόνο με το παρελθόν, ξεχνώντας ουσιαστικά ότι βρισκόμαστε εκεί σταλμένοι από τους/τις συναδέλφους για να χαράξουμε το μέλλον και να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας σε όλα αυτά που άλλαξαν τη ζωή μας.
ΑΔΙΑΦΟΡΗ για όλους μια και οι δύο εθνικές εκλογικές μάχες έχουν αφήσει σε όλους και όλες ένα μούδιασμα και μια κούραση… αυτό που από όλες τις πλευρές ακουγόταν κυρίως ήταν το τι θα γίνει με τη νέα κυβέρνηση… Τα ανοιχτά θέματα της εκπαίδευσης που μας απασχολούν και θα τα βρούμε μπροστά μας το Σεπτέμβριο, μπήκαν σε δεύτερη μοίρα μια και ο νέος υπουργός παιδείας ακόμη δεν έδωσε το στίγμα της πολιτικής του υπουργείου ως προς τα ανοιχτά ζητήματα του κλάδου των εκπαιδευτικών.
ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ , γιατί ο στόχος της πλήρους ετοιμότητας για το Σεπτέμβριο μεταφράστηκε σε ένα Καλό Καλοκαίρι και θα τα δούμε το Σεπτέμβριο… άλλωστε είναι γνωστό μοτίβο κατάληξης των Γενικών Συνελεύσεων των τελευταίων ετών. Η φροντίδα όλων των παρατάξεων για να μη βγει απόφαση τους βόλεψε όλους… γιατί έτσι μπορούν να παίξουν τα μικροπαραταξιακά τους παιχνίδια… Αυτό που δεν έχει γίνει αντιληπτό από όλες τις παρατάξεις είναι ότι όλο αυτό που ζήσαμε στην 81η Γενική Συνέλευση πεθαίνει… αν δεν έχει ήδη πεθάνει ακόμη. Αν οι συνάδελφοί μας είχαν τη δυνατότητα να μας παρακολουθήσουν με κάποιο τρόπο δε θα μας άντεχαν ούτε για μια ώρα…
ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΟΜΩΣ;
ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ και περισσότερο όλοι εμείς που ζούμε αυτήν την κατάσταση και δεν έχουμε αντιδράσει ακόμη. Δε φτάνει να τα λέμε μεταξύ μας… δε φτάνει να τα λέμε στις παρατάξεις μας… δε φτάνει απλά να λέμε ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε την κατάσταση… ήρθε η ώρα να την αλλάξουμε πραγματικά… δίνοντας αρχικά δύναμη συμμετέχοντας με τη φυσική μας παρουσία στους συλλόγους μας και ταυτόχρονα αναδεικνύοντας άφθαρτους και νέους ανθρώπους να μας εκπροσωπήσουν, που θα έχουν όρεξη να τρέξουν από σχολείο σε σχολείο για να ενημερώσουν… διαλέγοντας ανθρώπους που θα πάνε στη Γενική Συνέλευση και πέρα από παρατάξεις, θα επιδιώξουν τη σύνθεση και την αποτελεσματική εκπροσώπηση.
Ακόμη και μόνο η «φυσική τους παρουσία» στο συνέδριο θα είναι μια αλλαγή… σίγουρα δε θα συζητούν για δύο ολόκληρες μέρες για μια μείωση συνδρομής, ξεκινώντας την ουσία για την οποία μας έστειλαν εκεί… ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
Φροντίσαμε να απαξιώσουμε για μια ακόμη φορά τους εαυτούς μας και να δικαιώσουμε όλους αυτούς που μιλούν για «συνδικαλιστικό τουρισμό, λαϊκίζοντας , χρησιμοποιώντας όλο αυτό το σκηνικό για να πείσουν τους/τις συναδέλφους πως αυτοί και μόνο αυτοί αγωνίζονται για τα προβλήματά τους.
Όμως οι ίδιοι είναι που κάνουν τα μικρά μεγάλα, αφήνοντας αυτούς που κατηγορούν να χρησιμοποιούν όλο αυτό το σκηνικό για να μη γίνεται τίποτα.
Δε λέω συνάδελφοι ότι δεν είναι σημαντικό θέμα η συμβολική μείωση της συνδρομής … άλλωστε είναι και ένας από τους λόγους που μετά από την 80η Γ.Σ. με οδήγησαν και στην παραίτησή μου από την κεντρική επιτροπή της ΔΑΚΕ… όμως τι πιστεύετε; Οι συνάδελφοι θα είχαν πρόβλημα να πληρώσουν ακόμη και 100€ αν εμπιστεύονταν τους συνδικαλιστές;
Πώς να μας εμπιστευτούνε, όμως, αν η μοναδική μας απόφαση ήταν φέτος η έγκριση του προϋπολογισμού της ΔΟΕ… άκουσα με προσοχή ένα σύνθημα που μιλούσε για ένα «νοίκι» και αναφερόταν φυσικά στα ενοίκια που πληρώνει η ομοσπονδία στα μέλη του Δ.Σ. και στα «προνόμια» που τους παρέχει. Και εδώ, για να σας προλάβω, θα πω απλά πως έχω αποδείξει άπειρες φορές, πως και για μένα είναι σοβαρό θέμα η διαχείριση του τεράστιου ποσού των συνδρομών των συναδέλφων, αλλά δεν είναι το ουσιώδες.
Ρωτάω απλά, όμως, τι θα πούμε ότι αποφασίσαμε για την αξιολόγηση… τι θα πούμε ότι αποφασίσαμε για την αυταρχικότητα των Δ/ντών… τι θα πούμε ότι αποφασίσαμε για το «φτωχολόγιο»…
Πώς θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση από αύριο;
Πώς θα στηρίξουμε τους συναδέλφους;
Πώς τελικά, στην ουσία, θα πάρουμε πίσω τη ζωή μας;
Το πολιτικό σύστημα αναγκάστηκε από το λαό να συνεργαστεί για να δώσει λύση… λέτε να ήρθε η ώρα να βάλουμε νερό στο κρασί μας όλοι… να ξαναγίνουμε συνδικαλιστές και να πετάξουμε από πάνω μας τους κομματικούς μανδύες… αν δεν το κάνουμε θα μας αναγκάσουν οι ίδιοι οι συνάδελφοι… εύχομαι πολύ γρήγορα!

«ΕΙΘΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ» αλλά… συν Αθηνά και χείρα κίνει!

ΠΗΓΗ:http://alextekidi.wordpress.com/