Στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μου η οποία πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στο 12ο Δ.Σ Χαλανδρίου μου δόθηκε η ευκαιρία να ενημερώσω τους συναδέλφους μου για τη λειτουργία του ΠΥΣΠΕ αλλά και να μοιραστώ μαζί τους κάποιες σκέψεις για το θεσμό και το ρόλο του αιρετού.
Στη συνέχεια παραθέτω το κείμενο της ομιλίας μου με τη υποσημείωση ότι στο ίδιο «μήκος κύματος» ήταν και οι τοποθετήσεις που έκανα πριν από λίγες μέρες τόσο στη Γ.Σ του συλλόγου εκπαιδευτικών «Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ» του 3ου Γραφείου, όσο και στη Γ.Σ των συναδέλφων μου του 2ου Γραφείου της Διεύθυνσής μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι
Είμαι σήμερα εδώ, και σας ευχαριστώ που μου δίνετε αυτή τη δυνατότητα, προκειμένου να σας ενημερώσω για τη λειτουργία του ΠΥΣΠΕ.
Νιώθω όμως περισσότερο την ανάγκη μετά από 10 μήνες παρουσίας μου στο Συμβούλιο, εκτός από την ενημέρωση αυτή να καταθέσω και κάποιες σκέψεις για το θεσμό και το ρόλο του αιρετού.
Συνάδελφοι
Ανήκουμε σε μια Διεύθυνση που πιστεύω ότι το υπηρεσιακό της συμβούλιο, λειτουργεί αρκετά καλά τα τελευταία χρόνια .
Χωρίς να αποφεύγουμε τα λάθη όπως συνέβη πέρσι το καλοκαίρι όπου ταλαιπωρήσαμε πολλούς συναδέλφους με τις μεταθέσεις τους για τις οποίες χρειάστηκε να συνεδριάσουμε αρκετές φορές προκειμένου να τις διορθώσουμε, θεωρώ πως σε γενικές γραμμές το ΠΥΣΠΕ λειτουργεί με γνώμονα την αμεροληψία και την αξιοσύνη.
Με βάση αυτούς τους κανόνες κινηθήκαμε και φέτος τόσο στις επιλογές των Υποδιευθυντών στις κενούμενες θέσεις που προέκυψαν και των προϊστάμενων των νηπιαγωγείων , όσο και κατά τη διαδικασία των αποσπάσεων και των προσωρινών τοποθετήσεων που έγιναν στην αρχή της χρονιάς.
Διατυπώνοντας μια τέτοια αξιολογική κρίση είναι πιθανόν πολλοί από εσάς , να την αμφισβητήσουν.
Και θα έχουν δίκιο.
Άλλοι πάλι μπορεί να νιώθουν αδικημένοι από τις επιλογές μας .
Και αυτοί θα έχουν δίκιο. Σίγουρα υπήρξαν και αδικίες.
Με δεδομένο ότι ένα μεγάλο μέρος των επιλογών και των αποφάσεων των συμβουλίων στηρίζεται κυρίως στην προσωπική άποψη του κάθε μέλους αφού στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια, εκπροσωπώντας ο καθένας από εμάς τη δική του αλήθεια, σε τελική ανάλυση , όλοι μπορεί να έχουμε δίκιο.
Η προηγούμενη κυβέρνηση με το νόμο για την επιλογή στελεχών έκανε ένα θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της αξιοκρατικής διαδικασίας με την θέσπιση ενός αρκετά δίκαιου συστήματος μοριοδότησης στα τυπικά προσόντα των υποψηφίων στελεχών και την καθιέρωση του γραπτού διαγωνισμού για τις επιλογές των Σχολικών Συμβούλων και Προϊσταμένων. Μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον.
Θεωρώ όμως, πως ο νόμος αυτός άφησε αρκετές χαραμάδες, παράθυρα θα έλεγα, στον υποκειμενικό χαρακτήρα της επιλογής δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στη συνέντευξη.
Η νέα κυβέρνηση έχει προαναγγείλει νέο νόμο επιλογής στελεχών.
Τον περιμένουμε!
Με δύο προυποθέσεις όμως:
Πρώτον ότι θα ληφθούν σοβαρά υπόψη οι θέσεις του εκπαιδευτικού κόσμου
και δεύτερον ότι δεν θα υπάρξουν αιφνιδιασμοί και καρατομήσεις των νυν στελεχών εκπαίδευσης των οποίων η θητεία λήγει το καλοκαίρι του 2011.
Και βέβαια από τώρα θα πρέπει να τραβήξουμε τις δικές μας κόκκινες γραμμές στις περίεργες συμμετοχικές διαδικασίες που εξαγγέλλει η νέα μας υπουργός και που προσπαθεί να περάσει μέσω ενός επίπλαστου δημοκρατικού μανδύα δημόσιας διαβούλευσης, σύμφωνα με τις οποίες, σύλλογοι γονέων, τοπικοί άρχοντες και άλλοι φορείς θα έχουν ενεργητική συμμετοχή και ρόλο.
Οφείλουμε από τώρα να το ξεκαθαρίσουμε αυτό...
Είμαστε δημόσιοι λειτουργοί και όχι δημοδιδάσκαλοι.
Συνάδελφοι
Προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία του Υπηρεσιακού Συμβουλίου είναι ένας νόμος για τη στελέχωση με αντικειμενικά διαφανή και μετρήσιμα κριτήρια.
Να γίνουν στελέχη οι καλύτεροι και τα όποια συμβούλια κρίνουν τα στελέχη να μην χρησιμοποιούν τη συνέντευξη για την καρατόμηση ή την προώθηση ημετέρων.
Αυτό σημαίνει ότι η συνέντευξη ή πρέπει να καταργηθεί ή να περιοριστεί στο να διαπιστώνει αν τα προσόντα που επικαλείται το υποψήφιο στέλεχος είναι αξιόπιστα και σύμφωνα με αυτά που προβλέπει ο νόμος.
Οι παλιότεροι συνάδελφοι μας έλεγαν ότι ο Αιρετός είναι, πρέπει να είναι το μάτι το αυτί και η φωνή του δασκάλου στο υπηρεσιακό συμβούλιο.
Γι αυτό αγωνίστηκαν γενιές και γενιές δασκάλων
Για να δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα .
Ξαφνικά από το μάτι του δασκάλου γίναμε οι αξιολογητές του.
Και εδώ αρχίζει ο παραγοντισμός και η πελατειακή σχέση αιρετού και συναδέλφου.
Και το παιχνίδι χοντραίνει ακόμα περισσότερο όταν συμμετέχουμε στις διαδικασίες αξιολογήσεις κατά τις επιλογές στελεχών εκπαίδευσης.
Ποιος μας δίδαξε την αξιολόγηση;
Πώς να αξιολογήσω σωστά, δίκαια και αντικειμενικά όταν ο ίδιος ο νόμος δεν τα κατοχυρώνει αυτά;
Μήπως έτσι μετατρέπομαι σε εξάρτημα της διοίκησης, της συνδικαλιστικής μου παράταξης και των προσωπικών μου επιλογών;
Το ακούμε πολλές φορές συχνά, το άκουσα και εγώ από συναδέλφους αιρετούς...
Έχω προσωπική άποψη για τον τάδε ή τον δείνα…
Πρέπει να γίνει Δ/ντής
Όμως ποιος μου λέει ότι πρέπει να έχω τέτοιο δικαίωμα, να έχω προσωπική άποψη δηλαδή για οποιοδήποτε υποψήφιο στέλεχος όταν ο ίδιος ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας, το Ευαγγέλιο του κάθε διοικητικού οργάνου , με υποχρεώνει να έχω αντικειμενική άποψη για τους κρινόμενους..
Και έτσι συνάδελφοι είτε με τη θέλησή μας είτε όχι οι αιρετοί γινόμαστε παράγοντες και είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εσάς πολλές φορές θα θέλατε να μας τα ψάλετε, αλλά η σκέψη, ο φόβος ίσως ότι θα μας βρείτε μπροστά σας κάποτε για να σας αξιολογήσουμε, αναστέλλει τη διάθεσή σας.
Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι συνδικαλισμός.
Θα πρέπει να τελειώνουμε κάποια στιγμή με τις πελατειακές σχέσεις.
Και επιτέλους να μοριοδοτηθούν και οι αποσπάσεις για να σταματήσετε να ζητάτε από τον αιρετό αυτό που δικαιούστε και να σταματήσουμε και εμείς οι αιρετοί να σας το πουλάμε εξαγοράζοντας τη συνδικαλιστική σας συνείδηση και ψήφο .
Πιστέψτε με συνάδελφοι πολύ με στενοχωρεί και με προβληματίζει όταν σε περιόδους αποσπάσεων ή τοποθετήσεων το τηλέφωνο μου βομβαρδίζεται από συναδέλφους που γνωρίζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού ζητάνε να τους βοηθήσω για να πάρουν αυτό που τις περισσότερες φορές δικαιούνται…
Και βεβαίως να βοηθήσω.
Αυτό με συμφέρει .
Βοηθώ σημαίνει κάνω ρουσφέτι, μαζεύω ψήφους…
Όμως θα προτιμούσα να γίνει απόσπαση μοριοδοτημένη γιατί θέλω συναδέλφους περήφανους και αξιοπρεπής.
Συνάδελφοι ίσως να νομίζει κανείς ότι τις απόψεις μου αυτές τις καταθέτω τώρα μετά την αλλαγή της διακυβέρνησης της χώρας.
Όχι!
Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι ήθελα πάντα τη νηπιαγωγό, το δάσκαλο, τον εκπαιδευτικό ειδικότητας, περήφανο και αξιοπρεπή.
Όχι επαίτη!
Και σε αυτή την κατεύθυνση προσπάθησα να λειτουργήσω και θα συνεχίσω να λειτουργώ στο ΠΥΣΠΕ, για όσο καιρό εσείς εξακολουθείτε να με στηρίζεται με την εμπιστοσύνη σας.
Μέχρι να γίνουν πράξη τα οράματα του κόσμου της εκπαίδευσης για ένα πιο δίκαιο, πιο αντικειμενικό και πιο αξιοκρατικό σύστημα επιλογών, θα προσπαθήσω να εκλαϊκεύω το πνεύμα του νόμου και να εξανθρωπίζω τη λειτουργία μου για να μπορώ να σας κοιτάζω όλες και όλους στα μάτια.
Και πιστέψτε με…
Τα μάτια των συναδέλφων μου, τα μάτια σας, για μένα λένε πολλά.
Πάρα πολλά!
Στη συνέχεια παραθέτω το κείμενο της ομιλίας μου με τη υποσημείωση ότι στο ίδιο «μήκος κύματος» ήταν και οι τοποθετήσεις που έκανα πριν από λίγες μέρες τόσο στη Γ.Σ του συλλόγου εκπαιδευτικών «Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ» του 3ου Γραφείου, όσο και στη Γ.Σ των συναδέλφων μου του 2ου Γραφείου της Διεύθυνσής μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι
Είμαι σήμερα εδώ, και σας ευχαριστώ που μου δίνετε αυτή τη δυνατότητα, προκειμένου να σας ενημερώσω για τη λειτουργία του ΠΥΣΠΕ.
Νιώθω όμως περισσότερο την ανάγκη μετά από 10 μήνες παρουσίας μου στο Συμβούλιο, εκτός από την ενημέρωση αυτή να καταθέσω και κάποιες σκέψεις για το θεσμό και το ρόλο του αιρετού.
Συνάδελφοι
Ανήκουμε σε μια Διεύθυνση που πιστεύω ότι το υπηρεσιακό της συμβούλιο, λειτουργεί αρκετά καλά τα τελευταία χρόνια .
Χωρίς να αποφεύγουμε τα λάθη όπως συνέβη πέρσι το καλοκαίρι όπου ταλαιπωρήσαμε πολλούς συναδέλφους με τις μεταθέσεις τους για τις οποίες χρειάστηκε να συνεδριάσουμε αρκετές φορές προκειμένου να τις διορθώσουμε, θεωρώ πως σε γενικές γραμμές το ΠΥΣΠΕ λειτουργεί με γνώμονα την αμεροληψία και την αξιοσύνη.
Με βάση αυτούς τους κανόνες κινηθήκαμε και φέτος τόσο στις επιλογές των Υποδιευθυντών στις κενούμενες θέσεις που προέκυψαν και των προϊστάμενων των νηπιαγωγείων , όσο και κατά τη διαδικασία των αποσπάσεων και των προσωρινών τοποθετήσεων που έγιναν στην αρχή της χρονιάς.
Διατυπώνοντας μια τέτοια αξιολογική κρίση είναι πιθανόν πολλοί από εσάς , να την αμφισβητήσουν.
Και θα έχουν δίκιο.
Άλλοι πάλι μπορεί να νιώθουν αδικημένοι από τις επιλογές μας .
Και αυτοί θα έχουν δίκιο. Σίγουρα υπήρξαν και αδικίες.
Με δεδομένο ότι ένα μεγάλο μέρος των επιλογών και των αποφάσεων των συμβουλίων στηρίζεται κυρίως στην προσωπική άποψη του κάθε μέλους αφού στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια, εκπροσωπώντας ο καθένας από εμάς τη δική του αλήθεια, σε τελική ανάλυση , όλοι μπορεί να έχουμε δίκιο.
Η προηγούμενη κυβέρνηση με το νόμο για την επιλογή στελεχών έκανε ένα θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της αξιοκρατικής διαδικασίας με την θέσπιση ενός αρκετά δίκαιου συστήματος μοριοδότησης στα τυπικά προσόντα των υποψηφίων στελεχών και την καθιέρωση του γραπτού διαγωνισμού για τις επιλογές των Σχολικών Συμβούλων και Προϊσταμένων. Μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον.
Θεωρώ όμως, πως ο νόμος αυτός άφησε αρκετές χαραμάδες, παράθυρα θα έλεγα, στον υποκειμενικό χαρακτήρα της επιλογής δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στη συνέντευξη.
Η νέα κυβέρνηση έχει προαναγγείλει νέο νόμο επιλογής στελεχών.
Τον περιμένουμε!
Με δύο προυποθέσεις όμως:
Πρώτον ότι θα ληφθούν σοβαρά υπόψη οι θέσεις του εκπαιδευτικού κόσμου
και δεύτερον ότι δεν θα υπάρξουν αιφνιδιασμοί και καρατομήσεις των νυν στελεχών εκπαίδευσης των οποίων η θητεία λήγει το καλοκαίρι του 2011.
Και βέβαια από τώρα θα πρέπει να τραβήξουμε τις δικές μας κόκκινες γραμμές στις περίεργες συμμετοχικές διαδικασίες που εξαγγέλλει η νέα μας υπουργός και που προσπαθεί να περάσει μέσω ενός επίπλαστου δημοκρατικού μανδύα δημόσιας διαβούλευσης, σύμφωνα με τις οποίες, σύλλογοι γονέων, τοπικοί άρχοντες και άλλοι φορείς θα έχουν ενεργητική συμμετοχή και ρόλο.
Οφείλουμε από τώρα να το ξεκαθαρίσουμε αυτό...
Είμαστε δημόσιοι λειτουργοί και όχι δημοδιδάσκαλοι.
Συνάδελφοι
Προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία του Υπηρεσιακού Συμβουλίου είναι ένας νόμος για τη στελέχωση με αντικειμενικά διαφανή και μετρήσιμα κριτήρια.
Να γίνουν στελέχη οι καλύτεροι και τα όποια συμβούλια κρίνουν τα στελέχη να μην χρησιμοποιούν τη συνέντευξη για την καρατόμηση ή την προώθηση ημετέρων.
Αυτό σημαίνει ότι η συνέντευξη ή πρέπει να καταργηθεί ή να περιοριστεί στο να διαπιστώνει αν τα προσόντα που επικαλείται το υποψήφιο στέλεχος είναι αξιόπιστα και σύμφωνα με αυτά που προβλέπει ο νόμος.
Οι παλιότεροι συνάδελφοι μας έλεγαν ότι ο Αιρετός είναι, πρέπει να είναι το μάτι το αυτί και η φωνή του δασκάλου στο υπηρεσιακό συμβούλιο.
Γι αυτό αγωνίστηκαν γενιές και γενιές δασκάλων
Για να δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα .
Ξαφνικά από το μάτι του δασκάλου γίναμε οι αξιολογητές του.
Και εδώ αρχίζει ο παραγοντισμός και η πελατειακή σχέση αιρετού και συναδέλφου.
Και το παιχνίδι χοντραίνει ακόμα περισσότερο όταν συμμετέχουμε στις διαδικασίες αξιολογήσεις κατά τις επιλογές στελεχών εκπαίδευσης.
Ποιος μας δίδαξε την αξιολόγηση;
Πώς να αξιολογήσω σωστά, δίκαια και αντικειμενικά όταν ο ίδιος ο νόμος δεν τα κατοχυρώνει αυτά;
Μήπως έτσι μετατρέπομαι σε εξάρτημα της διοίκησης, της συνδικαλιστικής μου παράταξης και των προσωπικών μου επιλογών;
Το ακούμε πολλές φορές συχνά, το άκουσα και εγώ από συναδέλφους αιρετούς...
Έχω προσωπική άποψη για τον τάδε ή τον δείνα…
Πρέπει να γίνει Δ/ντής
Όμως ποιος μου λέει ότι πρέπει να έχω τέτοιο δικαίωμα, να έχω προσωπική άποψη δηλαδή για οποιοδήποτε υποψήφιο στέλεχος όταν ο ίδιος ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας, το Ευαγγέλιο του κάθε διοικητικού οργάνου , με υποχρεώνει να έχω αντικειμενική άποψη για τους κρινόμενους..
Και έτσι συνάδελφοι είτε με τη θέλησή μας είτε όχι οι αιρετοί γινόμαστε παράγοντες και είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εσάς πολλές φορές θα θέλατε να μας τα ψάλετε, αλλά η σκέψη, ο φόβος ίσως ότι θα μας βρείτε μπροστά σας κάποτε για να σας αξιολογήσουμε, αναστέλλει τη διάθεσή σας.
Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι συνδικαλισμός.
Θα πρέπει να τελειώνουμε κάποια στιγμή με τις πελατειακές σχέσεις.
Και επιτέλους να μοριοδοτηθούν και οι αποσπάσεις για να σταματήσετε να ζητάτε από τον αιρετό αυτό που δικαιούστε και να σταματήσουμε και εμείς οι αιρετοί να σας το πουλάμε εξαγοράζοντας τη συνδικαλιστική σας συνείδηση και ψήφο .
Πιστέψτε με συνάδελφοι πολύ με στενοχωρεί και με προβληματίζει όταν σε περιόδους αποσπάσεων ή τοποθετήσεων το τηλέφωνο μου βομβαρδίζεται από συναδέλφους που γνωρίζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού ζητάνε να τους βοηθήσω για να πάρουν αυτό που τις περισσότερες φορές δικαιούνται…
Και βεβαίως να βοηθήσω.
Αυτό με συμφέρει .
Βοηθώ σημαίνει κάνω ρουσφέτι, μαζεύω ψήφους…
Όμως θα προτιμούσα να γίνει απόσπαση μοριοδοτημένη γιατί θέλω συναδέλφους περήφανους και αξιοπρεπής.
Συνάδελφοι ίσως να νομίζει κανείς ότι τις απόψεις μου αυτές τις καταθέτω τώρα μετά την αλλαγή της διακυβέρνησης της χώρας.
Όχι!
Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι ήθελα πάντα τη νηπιαγωγό, το δάσκαλο, τον εκπαιδευτικό ειδικότητας, περήφανο και αξιοπρεπή.
Όχι επαίτη!
Και σε αυτή την κατεύθυνση προσπάθησα να λειτουργήσω και θα συνεχίσω να λειτουργώ στο ΠΥΣΠΕ, για όσο καιρό εσείς εξακολουθείτε να με στηρίζεται με την εμπιστοσύνη σας.
Μέχρι να γίνουν πράξη τα οράματα του κόσμου της εκπαίδευσης για ένα πιο δίκαιο, πιο αντικειμενικό και πιο αξιοκρατικό σύστημα επιλογών, θα προσπαθήσω να εκλαϊκεύω το πνεύμα του νόμου και να εξανθρωπίζω τη λειτουργία μου για να μπορώ να σας κοιτάζω όλες και όλους στα μάτια.
Και πιστέψτε με…
Τα μάτια των συναδέλφων μου, τα μάτια σας, για μένα λένε πολλά.
Πάρα πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου