Με προσοχή παρακολουθώ την κριτική για όσα κατά καιρούς διατυπώνω.
Εισπράττω θετικά αλλά και αρνητικά σχόλια που με ενδιαφέρουν περισσότερο.
Την προηγούμενη εβδομάδα κείμενά μου –ή καλύτερα φράσεις που απομονώθηκαν, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις μου - διαβάστηκαν τόσο στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών του 2ου Γραφείου στο Μαρούσι όσο και σε συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μου, προκειμένου να απαγγελθεί η κατηγορία της «ανεπίτρεπτης συνδικαλιστικής στάσης».
Συνάδελφοί μου – αριστεροί και προοδευτικοί κατά δήλωσή τους- τραβώντας μου το αυτί, προσπάθησαν να με επαναφέρουν στην τάξη αφού πρώτα έσπευσαν να με ετεροπροσδιορίσουν ακόμα και ως αντάρτη της ΔΑΚΕ!!!
Ισχυρίζομαι τα εξής:
1.Είναι πολύ πιο εύκολο να σπεύδεις να χαρακτηρίσεις κάποιον «αντάρτη», «πάπια», «Δούρειο Ίππο», «υπηρέτη των άνομων σχεδίων της εξουσίας» ή ό,τι άλλο παρά να αντικρούσεις τις θέσεις του.(Σωστά κατάλαβες…. μιλώ προσωπικά).
2. Πιστός στις φιλελεύθερες αρχές(μη βιαστείς να μου κολλήσεις την ταμπέλα του νεοφιλελεύθερου) ταπεινή φιλοδοξία μου είναι –μέσα από το blog – να ανοίξουμε ένα δημόσιο διάλογο, χωρίς μύθους, χωρίς στεγανά και ταμπέλες, χωρίς στρεβλώσεις, χωρίς δογματισμούς και μονολιθικότητες.
3. Στο διάλογο αυτό κανείς δεν χρειάζεται να καταθέσει πιστοποιητικά συνδικαλιστικοφροσύνης. Απλά να κοιτάξουμε με θάρρος την πραγματικότητα. Κατάματα! Πού πορεύεται σήμερα το Κίνημα; Ποιες λογικές και τακτικές μας πισωγυρίζουν; Τι είναι εφαρμόσιμο; Τι ανεδαφικό; Τι σημαίνει άκρατος λαϊκισμός και χάϊδεμα αυτιών; Τι είναι συντηρητισμός; Ποιος σε τελική ανάλυση εκπροσωπεί τις ριζοσπαστικές ιδέες και το προοδευτικό Κίνημα;
(Θέτω υπόψη σας τη φράση του Ρόμπερτ Αντον Γουίλσον «Χρειάζονται μόνο 20 χρόνια για έναν ριζοσπάστη να καταλήξει συντηρητικός χωρίς να αλλάξει ούτε μια ιδέα»)
4. Θα συνεχίσω να σκέφτομαι και κυρίως να θέτω στο δημόσιο διάλογο τους στοχασμούς μου. Προς Θεού όμως… Δε διεκδικώ το αλάθητο του Πάπα. Λάθη δεν κάνει όποιος δε γράφει, όποιος δεν πράττει και κυρίως όποιος δε σκέφτεται.
«Άσφαλτοι» είναι επίσης και οι πεθαμένοι στα νεκροταφεία…
Προσωπικά αρνούμαι να «παίξω» αυτό το ρόλο.
Εισπράττω θετικά αλλά και αρνητικά σχόλια που με ενδιαφέρουν περισσότερο.
Την προηγούμενη εβδομάδα κείμενά μου –ή καλύτερα φράσεις που απομονώθηκαν, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις μου - διαβάστηκαν τόσο στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών του 2ου Γραφείου στο Μαρούσι όσο και σε συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μου, προκειμένου να απαγγελθεί η κατηγορία της «ανεπίτρεπτης συνδικαλιστικής στάσης».
Συνάδελφοί μου – αριστεροί και προοδευτικοί κατά δήλωσή τους- τραβώντας μου το αυτί, προσπάθησαν να με επαναφέρουν στην τάξη αφού πρώτα έσπευσαν να με ετεροπροσδιορίσουν ακόμα και ως αντάρτη της ΔΑΚΕ!!!
Ισχυρίζομαι τα εξής:
1.Είναι πολύ πιο εύκολο να σπεύδεις να χαρακτηρίσεις κάποιον «αντάρτη», «πάπια», «Δούρειο Ίππο», «υπηρέτη των άνομων σχεδίων της εξουσίας» ή ό,τι άλλο παρά να αντικρούσεις τις θέσεις του.(Σωστά κατάλαβες…. μιλώ προσωπικά).
2. Πιστός στις φιλελεύθερες αρχές(μη βιαστείς να μου κολλήσεις την ταμπέλα του νεοφιλελεύθερου) ταπεινή φιλοδοξία μου είναι –μέσα από το blog – να ανοίξουμε ένα δημόσιο διάλογο, χωρίς μύθους, χωρίς στεγανά και ταμπέλες, χωρίς στρεβλώσεις, χωρίς δογματισμούς και μονολιθικότητες.
3. Στο διάλογο αυτό κανείς δεν χρειάζεται να καταθέσει πιστοποιητικά συνδικαλιστικοφροσύνης. Απλά να κοιτάξουμε με θάρρος την πραγματικότητα. Κατάματα! Πού πορεύεται σήμερα το Κίνημα; Ποιες λογικές και τακτικές μας πισωγυρίζουν; Τι είναι εφαρμόσιμο; Τι ανεδαφικό; Τι σημαίνει άκρατος λαϊκισμός και χάϊδεμα αυτιών; Τι είναι συντηρητισμός; Ποιος σε τελική ανάλυση εκπροσωπεί τις ριζοσπαστικές ιδέες και το προοδευτικό Κίνημα;
(Θέτω υπόψη σας τη φράση του Ρόμπερτ Αντον Γουίλσον «Χρειάζονται μόνο 20 χρόνια για έναν ριζοσπάστη να καταλήξει συντηρητικός χωρίς να αλλάξει ούτε μια ιδέα»)
4. Θα συνεχίσω να σκέφτομαι και κυρίως να θέτω στο δημόσιο διάλογο τους στοχασμούς μου. Προς Θεού όμως… Δε διεκδικώ το αλάθητο του Πάπα. Λάθη δεν κάνει όποιος δε γράφει, όποιος δεν πράττει και κυρίως όποιος δε σκέφτεται.
«Άσφαλτοι» είναι επίσης και οι πεθαμένοι στα νεκροταφεία…
Προσωπικά αρνούμαι να «παίξω» αυτό το ρόλο.
1 σχόλιο:
Πολύ εγωκεντρισμός, πολλή εγωστρέφεια, πολύ αυτοσχολιασμός & αυτοασχόληση. Πιο σεμνά, πιο ταπεινά, πιο αθόρυβα...!
Δημοσίευση σχολίου