(σε όσους μπουν στην βάσανο να δουν το βιντεάκι,προκαταβολικό σόρυ για τον κακό ήχο)
ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ
Σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, αγαπημένα μας παιδιά,
τους ονομάζουμε φωστήρες που θα πει λαμπερά αστέρια…
Είναι οι Τρεις Μεγάλοι Ιεράρχες που γιορτάζουμε σήμερα: Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αν και γιορτάζουν ξεχωριστά ο καθένας τους, η κοινή γιορτή, στις 30 Ιανουαρίου, καθιερώθηκε στα βυζαντινά χρόνια για να ησυχάσουν οι χριστιανοί της Πόλης που μάλωναν μεταξύ τους για το ποιος ήταν ο σπουδαιότερος.
Η αλήθεια είναι πως δύσκολα συγκρίνεις τους τρεις μεγάλους Πατέρες... Ο καθένας τους υπήρξε σοφός δάσκαλος, ακούραστος κοινωνικός εργάτης, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας σε μια εποχή που οι αιρέσεις είχαν κυριαρχήσει.
Ο λόγος και οι ιδέες τους επαναστατικές, ξεπερνούσαν την εποχή τους. Αγάπησαν με πάθος τα γράμματα και αγωνίστηκαν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Η δράση τους δεν περιορίζεται στο θρησκευτικό στίβο. Επεκτείνεται και στον κοινωνικό.
Σπούδασαν και οι τρεις, πρώτα στα σχολεία της πατρίδας τους και μετά συνέχισαν για ανώτερες σπουδές στις διάφορες φιλοσοφικές σχολές της εποχής τους. Και οι τρεις ήταν πρώτοι στις σχολές που φοίτησαν, αποδείχτηκαν άριστοι όπου κι αν διαγωνίστηκαν. Τόσο διακρίθηκαν για τις σπουδές τους ώστε και οι τρεις μπορούσαν να διδάξουν αμέσως ως δάσκαλοι στις ίδιες σχολές απ' όπου αποφοίτησαν.
Μετά το τέλος των σπουδών τους εργάστηκαν σαν ρήτορες. Ενθουσίαζαν τους ακροατές. Δόξα και φήμη τους περίμενε… Αντί γι’ αυτό όμως τους συναντούμε στην έρημο. Η αγάπη του θεού τους ελκύει περισσότερο από τις κοσμικές δόξες και τιμές. Επιθυμούν να υπηρετήσουν την Εκκλησία του Χριστού. Πριν αρχίσουν όμως τη δράση τους ασκητεύουν στην έρημο για να απελευθερώσουν τον εαυτό τους από τα ανθρώπινα πάθη και αγωνίζονται για την εγκράτεια και την αρετή.
Για τον Ιωάννη, ένα είναι το φοβερότερο απ’ όλα στον κόσμο. Η ΑΜΑΡΤΙΑ. Ο Βασίλειος έφτασε σε τέτοιο ύψος καθαρότητας ώστε να λέγουν γι’αυτόν ότι μπορούσε να πεθάνει όποτε ήθελε. "Η ησυχία, η ταπεινοφροσύνη και οι άλλες αρετές, είναι μονοπάτια προς τη σωτηρία", έλεγε ο Γρηγόριος… "Η αγάπη όμως είναι λεωφόρος. Ας λατρεύσουμε το Χριστό όχι μόνο με προσευχές αλλά και με περιποίηση αυτών που έχουν ανάγκη"
Όμως μαζί με την αλήθεια οι τρεις Πατέρες υπηρέτησαν και τις καθημερινές ανάγκες του λαού.... Ο Βασίλειος είχε βάλει σαν σκοπό να μη μείνει στην Καισάρεια φτωχός , άρρωστο παιδί, ορφανό, ταξιδιώτης που να μη βρίσκει περιποίηση και στοργή. Ο ίδιος είχε μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς. Πολλοί από τους πλούσιους της Καισαρείας αλλά και φτωχοί με το υστέρημα τους έσπευσαν να προσφέρουν για να γίνει ένα μεγάλο συγκρότημα από φιλανθρωπικά κτίρια. Κανένα ίδρυμα δεν έλειπε από την πρωτότυπη εκείνη πόλη: τη Βασιλειάδα… Εδώ πτωχοκομείο για τους φτωχούς, εκεί νοσοκομείο για τους αρρώστους, παρεκεί ορφανοτροφείο για την περίθαλψη των ορφανών. Σε μικρή απόσταση ξενώνας για τους οδοιπόρους. Ξεχωριστά υπήρχε λεπροκομείο για την περίθαλψη όσων έπασχαν από λέπρα, τη φοβερή αρρώστια της εποχής. Σ’ άλλο οίκημα σχολείο για τα ορφανά και φτωχά παιδιά και ειδικά εργαστήρια για να μαθαίνουν τέχνες και επαγγέλματα.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος χτίζει νοσοκομεία και ένα μέρος της μέρας του το περνάει κοντά στους αρρώστους επιβλέποντας καθετί και υπηρετώντας προσωπικά. Μαζί με τους αρρώστους φροντίζειι και για τους φυλακισμένους, Καθημερινά επισκέπτεται τις φυλακές. Δίνει χρήματα από τους εράνους ελευθερώνει φυλακισμένους/αιχμαλώτους και λέει σ΄έναν από τους λόγους του:« Το χρυσάφι δε βρέθηκε για να δενόμαστε μ’ αυτό αλλά για να λύνουμε τους δεμένους».
Οι τρεις Άγιοι στάθηκαν με στοργή και ταπείνωση μπροστά στους αδυνάτους και με ανδρεία μπροστά στους δυνατούς. Δεν δίστασαν να ελέγξουν την αδικία όπου την έβλεπαν στο λαό ή στους άρχοντες.
«Δεν γνωρίζω να έχουν διατυπωθεί συνταρακτικότερες σκέψεις για τον πλούτο και την πλεονεξία από τις δικές τους" γράφει ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στο βιβλίο του " Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία"
Ο Μέγας Βασίλειος δεν διστάζει, να ονομάσει λωποδύτη, όχι μόνο αυτόν που ξεγυμνώνει κάποιον, αλλά κι εκείνον ο οποίος ενώ μπορεί να προσφέρει ενδύματα και συμπαράσταση, παραλείπει να το κάνει. «Ντρέπομαι» , έλεγε ο Χρυσόστομος , «ντρέπομαι κάθε φορά που βλέπω πολλούς πλούσιους να γυρίζουν εδώ κι εκεί, να ιππεύουν άλογα με χαλινάρια χρυσά, να έχουν στο σπίτι τους κρεβάτια ασημένια κι ένα σωρό άλλα φανταχτερά πράγματα κι όταν έλθει η ώρα να δώσουν κατιτί στο φτωχό τότε γίνονται κι απ’ τους φτωχούς φτωχότεροι. Δεν μας χρειάζεται τέτοια ελεημοσύνη. Αγάπη θα πει θυσία, θα πει γενναιοψυχία και άφθονο αίσθημα».
Αυτοί είναι οι Τρεις Ιεράρχες... Διανοούμενοι που με αφετηρία τη χριστιανική και την ελληνική παιδεία επεδίωξαν την στερέωση της αγάπης του Χριστού, την ανακούφιση του πόνου και τη βελτίωση της ζωής του Ανθρώπου.
Για την αγάπη τους προς τα Γράμματα αλλά και την γενικότερη προσφορά τους στην εκκλησία και στον άνθρωπο τους τιμούμε σήμερα- ο κόσμος της εκπαίδευσης- από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς των νηπιαγωγείων και των δημοτικών μέχρι τους φοιτητές και τους καθηγητές των πανεπιστημίων.
Με ευλάβεια και θαυμασμό γι' αυτά που μας έδωσαν ας προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε τα φωτεινά μονοπάτια της μόρφωσης, της αγάπης και της αλληλεγγύης που αυτοί χάραξαν με τις πράξεις τους για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου