Με συνέντευξη «ποταμό», ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, απαντά σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας , τις σχέσεις εκκλησίας- κράτους , τη θέση του για τους μετανάστες, το σύμφωνο συμβίωσης κ.λ.πΟ σεμνός Ιεράρχης, χωρίς να παραλείπει την αυτοκριτική, δίνει απαντήσεις σε όλους εκείνους τους γραφικούς τύπους της ψευτοαριστερής «διανόησης» που μονίμως αμφισβητούν το ρόλο και το έργο της Εκκλησίας.
Παρεμπιπτόντως να σημειώσω ότι απόψε το βράδυ, ο Αρχιεπίσκοπος είναι καλεσμένος στην εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη « Πρωταγωνιστές» στο MEGA.
Στη συνέχεια παραθέτω τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης.
Για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας
Η Εκκλησία δεν είναι ένας ενιαίος διοικητικός οργανισμός. Είναι και τα εκατοντάδες νομικά πρόσωπα που έχει, ναοί, μοναστήρια. Είμαι απόλυτα σύμφωνος, όπως όλα τα νομικά πρόσωπα της επικράτειάς μας, έτσι να φορολογούνται και τα νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας. Δηλαδή, έσοδα τόσα. έξοδα τόσα. Καθαρό αποτέλεσμα. Φορολογία. Δεν έχουμε αντίρρηση. Καμία απολύτως. Προσφέραμε, προσφέρουμε και θα προσφέρουμε στον λαό. Χωρίς να μας ζητηθεί. Χωρίς να το «διαφημίζουμε». Αλλά αυτή η λογική, από αυτά που έχεις τα παίρνω χωρίς να λογαριάζω ποια είναι τα έξοδά σου, δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε δίκαιη.
Για τον περιορισμό της «χλιδής».
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Τα πιο πολλά από αυτά είναι πλαστικά (πιάνει και δείχνει το εγκόλπιο που φοράει). Θα μου πεις, γιατί τα χρησιμοποιείτε; Δεν είναι τόσο το κόστος, όπως παρουσιάζεται. Αλλά εκεί, ας πούμε ότι είναι και μία παράδοση ή και μία ιδιοτροπία μερικών ανθρώπων. Κι αυτό θα πρέπει να το δούμε... «Δεν είναι φυσικό το “πολύ φαίνεσθαι” κάποιων ιεραρχών»
Για τη διαφθορά κληρικών και πολιτικών
Όλο αυτό το μπάχαλο το δημιουργήσαμε μόνοι μας. Και δεν θα διορθωθεί εάν δεν το διορθώσουμε μόνοι μας. Εμείς πρώτοι, παπάδες, πολιτικοί, όλοι. Δεν θα το διορθώσουν άλλοι για εμάς. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία εσωτερικά. Αυτό εννοούμε όταν λέμε μετάνοια. Μη νομίζετε ότι έχει άλλο νόημα. Αλλάζουμε μυαλό, τρόπο ζωής, τρόπο συμπεριφοράς.
Για τους μετανάστες
Η αρχή όλοι οι μετανάστες να πάρουν ιθαγένεια, μας βρίσκει αντίθετους. Όταν όμως ένα παιδί γεννήθηκε από νόμιμους μετανάστες, μεγάλωσε, έγινε 18 ετών, ξέρει τα ελληνικά καλά, έχει ζήσει εδώ πέρα, το βλέπω λίγο άστοχο σε αυτό το παιδί να μη δώσουμε ελληνική ιθαγένεια. Εκείνο που θα έλεγα είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν αυστηρά κριτήρια και να υπολογίζονται και οι ευαισθησίες και οι ιδιαιτερότητες του ελλαδικού χώρου, είτε σε νοοτροπία, είτε σε περιοχές. ….
…..«Πήγα στον Άγιο Παντελεήμονα (εννοεί την περιοχή της Αθήνας). Ήταν δέκα άνθρωποι και μου είπαν: “Μην κοιτάτε άλλο τους ξένους”. Τους απάντησα: ΄΄Και εκείνοι άνθρωποι είναι΄΄. Ό,τι και να ΄ναι αυτός, Σομαλός, Πακιστανός, θα του πεις ΄΄δεν σου δίνω φαγητό”;».
Για τους «υπερπατριώτες» Μητροπολίτες
Η Εκκλησία δεν είναι για να φαίνεται. Η Εκκλησία είναι για να είναι. Το πολύ το φαίνεσθαι της Εκκλησίας δεν είναι φυσιολογικό. Όλους τους ιεράρχες, όλους τους κληρικούς, μας απασχολούν και μας πονούν τα εθνικά θέματα. Όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας, όπως και όλοι οι Έλληνες. Λιγότερο και περισσότερο πατριώτες δεν δέχομαι ότι υπάρχουν. Και ο πατριωτισμός του καθενός δεν μετριέται ούτε με τον αριθμό των λέξεων που λέει, ούτε με την ένταση της φωνής του. Όλοι οι Έλληνες στο ίδιο καράβι είμαστε.
Για την επιμόρφωση των κληρικών
Το έργο της Εκκλησίας δεν είναι τα κτίσματα. Το πρώτο μέλημά της είναι πώς θα βοηθήσει τον άνθρωπο. Αυτό είναι το πρωταρχικό έργο μας. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να υπάρχουν και αυτοί που το διακονούν, οι άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν τα προσόντα. Επομένως, το πρώτο και βασικό έργο που έχει να κάνει η Αρχιεπισκοπή είναι να επιλέξει να βοηθήσει τα στελέχη της Εκκλησίας, ώστε το ποιμαντικό έργο της να είναι πιο αποτελεσματικό. Να βγουν προς τα έξω να βοηθήσουν τον άνθρωπο.
Για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας
Τον τελευταίο χρόνο η Εκκλησία διέθεσε 100 εκατ. ευρώ για το φιλανθρωπικό έργο της σε όλη την Ελλάδα. Και θα συνεχίζει να τα προσφέρει. Ξεχνιόμαστε και δεν δεχόμαστε ότι η Εκκλησία έχει, συμπληρώνοντας την Πολιτεία, περί τα 750 ιδρύματα που προσφέρουν αυτήν τη στιγμή και εξυπηρετούν τους ανθρώπους.
Για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών ανέφερε σημαντικά φιλανθρωπικά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη όπως. ….
-Ίδρυμα για τα βρέφη που εγκαταλείπονται στα νοσοκομεία
-Κατασκηνώσεις για νέους στην Πάρνηθα.
-Χώρος για πρώην χρήστες ναρκωτικών που βρίσκονται στο στάδιο της επανένταξης.
-Παιδικός σταθμός για αυτιστικά παιδιά.
-Λειτουργία δύο παιδικών σταθμών για παιδιά με νοητική υστέρηση
-Ξενώνες για «ανθρώπους που έχουν κάνει εγχειρήσεις από καρκίνο και θέλουν στήριξη.
-Ξενώνας «για ανθρώπους που γέρασαν, έμειναν κατάκοιτοι και δεν μπορούν να βρουν στέγη.
Για το χωρισμό Κράτους- Εκκλησίας
Από τους Βαυαρούς μέχρι πριν από 20 χρόνια, ήμασταν σκλάβοι. Αποφασίζαμε και μέσα στη συνεδρία ήταν ο βασιλικός επίτροπος και αν δεν υπέγραφε τα πρακτικά ήταν άκυρο ό,τι είχαμε αποφασίσει. Τώρα λίγο έχουμε πάρει μία αναπνοή. Και είμαστε χαρούμενοι. Είμαστε δύο θεσμοί με τους ρόλους του ο καθένας χωριστά. Εκείνο που χρειάζεται είναι να διευκρινιστούν αυτοί οι ρόλοι. Και να δούμε διοικητικά ποιες είναι οι δικές μας αρμοδιότητες και ποιες της Πολιτείας. Η Πολιτεία δεν θέλει τον χωρισμό γιατί μία Εκκλησία έξω από τα κρατικά όρια θα έχει περισσότερες δυνάμεις. Και θα είναι και το στόμα της πιο ελεύθερο. Και οι ενέργειές της πιο ελεύθερες. Αν μας πει η Πολιτεία «δεν σας θέλουμε, φύγετε», με γεια της, με χαρά της. Εμείς ζήσαμε χωρίς κράτος. Το κράτος δεν έζησε χωρίς Εκκλησία. Ο λαός δεν έζησε χωρίς Εκκλησία.
Για το σύμφωνο συμβίωσης
Το Ευαγγέλιο δεν κάνει εκπτώσεις. Λέει ο άλλος “εμείς συζούμε”. Είναι ελεύθερος. Δεν μπορώ εγώ να κανονίσω τη ζωή του. Αλλά αν μου πει “μπορώ να είμαι έτσι ελεύθερος, να έχω συμβίωση και να έχω το Ευαγγέλιο που θα με καθοδηγεί”; Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Αυτός θα επιλέξει υπεύθυνα. Αλλά από τη στιγμή που θα ζητήσει να έρθει κοντά μου δεν θα του πω επειδή συμβίωνες ή συμβιώνεις είμαστε απέναντι. Σέβομαι την ελευθερία του καθενός. Αλλά δεν μπορώ να του πω ότι καλά κάνει.
Για το διαδίκτυο
Είμαι της παλιάς σχολής. Δεν τα καταφέρνω, δεν ξέρω. Είμαι... παλαιοημερολογίτης σε αυτά, δυσκολεύομαι. Πάντως το θέλω. Με βολεύει. Βλέπω την ανάγκη.
Για τον προκάτοχό του
Ήταν ένας άνθρωπος δημιουργικός, πληθωρικός με πολλά χαρίσματα. Έλεγε “ελάτε όπως είστε”. Εγώ, πηγαίνω όπως είμαι. Ακολουθώ αντίθετη πορεία. Δεν έχουμε διαφορά. Ο τρόπος αλλάζει.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου είναι εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου