Τα Αντικλείδια

Με τη Λένα, τη μικρή μου κόρη, συζητούσαμε πριν λίγο το ποίημα «Τα Αντικλείδια» του Γιώργη Παυλόπουλου, που περιλαμβάνεται στην ύλη της Λογοτεχνίας για τις Πανελλήνιες .
Πρόκειται για μια απόπειρα του ποιητή να ορίσει την έννοια της ποίησης.
Μου άρεσε και σας το αφιερώνω.
Έτσι…για να πάει καλά ο μήνας!


Τα Αντικλείδια

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουν να μπουν.
Η πόρτα τότε έκλεισε. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να δουν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για να ανοίξουμε τον κόσμο της Ποίησης.

Μα η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.