Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις

«Διαφορές, πραγματικές ή κατασκευαζόμενες, είναι φυσικό να υπάρχουν μεταξύ γειτονικών χωρών. Αυτές όμως θα πρέπει να λύνονται με διάλογο, με καλόπιστη συζήτηση-ακόμα και κακόπιστη-και όχι με την επίκληση ενός άτυχου παρελθόντος , κακού και για τις δύο χώρες, ούτε με την επίκληση φαντασιώσεων ή συνειρμών που προκύπτουν από προκαταλήψεις. Ο προκαταλήψεις οι οποίες οδηγούν εμάς στην άποψη πως εμείς έχουμε δίκιο και οι Τούρκοι άδικο, ενώ την άλλη πλευρά του Αιγαίου στην ακριβώς αντίστροφη: ότι εκείνοι έχουν το δίκιο με το μέρος τους κι εμείς το άδικο. Τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν από το σχολείο τους ότι οι Τούρκοι είναι «οι κακοί» και τα Τουρκόπουλα διδάσκονται, επίσης στα σχολεία τους, πως οι Έλληνες είναι «οι κακοί»και οι Τούρκοι «οι καλοί». Πώς είναι δυνατόν να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο;

Χρειάζεται χρόνος και δουλειά, μακρύς χρόνος και πολλή δουλειά. Αλλά και παιδεία. Όσο πιο απαίδευτος είναι ένας λαός τόσο πιο εύκολα φανατίζεται. Αλλά και χρειάζονται και φωτισμένοι άνθρωποι οι οποίοι αντιλαμβάνονται τον σημερινό κόσμο. Μικρός, ο οποίος μας χωράει όλους. Αρκεί να μάθουμε να κουβεντιάζουμε, να λύνουμε τις διαφορές μας –που ίσως πάντοτε θα υπάρχουν-με πολιτισμένο τρόπο. Προϋπόθεση αποτελούν η παιδεία και η δημοκρατία αλλά και η επίγνωση πως ο κόσμος ποτέ δεν είναι στατικός, συνεχώς μεταβάλλεται, εξελίσσεται ή οπισθοδρομεί, περνάει καλές και κακές εποχές και όλοι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να προσαρμοστούμε ανάλογα με τις απαιτήσεις των καιρών».

Σχόλιο του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου - για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις - γραμμένο το 2001.
Το αντέγραψα από τα προλεγόμενα στο βιβλίο του Αλέξη Ηρακλείδη: « Η Ελλάδα και ο εξ ανατολών κίνδυνος». Εκδόσεις Πόλις.

Στη μνήμη του ευπατρίδη της πολιτικής μας ζωής, που έφυγε σήμερα.