Αποτελεσματική συνεργασία οικογένειας και σχολείου για την αντιμετώπιση προβλημάτων στη συμπεριφορά και στις σχέσεις των παιδιών
Η οικογένεια και το σχολείο είναι οι πιο σημαντικοί και καθοριστικοί παράγοντες για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού. Για να εξελιχθεί το παιδί σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, υπεύθυνη και ελεύθερη,... πρέπει το σχολείο και η οικογένεια να ακολουθούν μια ενιαία παιδαγωγική αντίληψη κι έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Η επικοινωνία μεταξύ οικογένειας – σχολείου είναι αποτελεσματική όταν στηρίζεται στη διαμόρφωση σχέσεων αμοιβαίας εμπιστοσύνης, κατανόησης, σεβασμού και αποδοχής.
Η αποτελεσματική συνεργασία σχολείου – οικογένειας είναι η βάση πάνω στην οποία θα στηριχτεί η αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς και η καλλιέργεια καλών σχέσεων μεταξύ των παιδιών. Μέσα από τη συνεργασία θα οριστεί αρχικά το πρόβλημα και θα διευκρινιστούν οι διαστάσεις – παράμετροι του. Θα τεθούν ξεκάθαροι και κοινά αποδεκτοί στόχοι και θα προγραμματιστούν δράσεις από το σχολείο και τους γονείς. Συχνές συναντήσεις στο χώρο του σχολείου είναι ιδιαίτερα χρήσιμες και συμβάλλουν στην ουσιαστική ενημέρωση όλων μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε τον ίδιο σκοπό: το καλό των παιδιών. Οι ενέργειές μας, λοιπόν, πρέπει να υπηρετούν το σκοπό αυτό.
Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί
Προσέχουμε:
• να μην λύνουμε τις διαφορές μας μέσω τηλεφώνου, έξω από τα κάγκελα του σχολείου ή ως γονείς εμείς με τα παιδιά των άλλων.
• να μην κατηγορούμε και να μην προσβάλλουμε τα παιδιά των άλλων και τους ίδιους.
Φροντίζουμε:
• ως γονείς να ενημερώνουμε επίσημα το σχολείο για τυχόν ιδιαιτερότητες των παιδιών μας ώστε να μπορούν να λάβουν τη στήριξη που τους αξίζει και ως εκπαιδευτικοί να προστατεύουμε τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών και μαθητριών μας.
• ως γονείς να λέμε τους προβληματισμούς – παράπονά στον υπεύθυνο εκπαιδευτικό και στη διεύθυνση του σχολείου και όχι μπροστά σε κοινό φέρνοντας σε δύσκολη θέση άλλους μαθητές και γονείς και
• ως εκπαιδευτικοί να ενημερώνουμε έγκαιρα και κατ’ ιδίαν τους γονείς για μικρά προβλήματα πριν αυτά γίνουν μεγάλα.
Θυμόμαστε ότι:
• Στο σχολείο φοιτούν παιδιά πολλών οικογενειών, η κάθε μία με διαφορετικούς κανόνες, αξίες και αντιλήψεις που οφείλουν όμως να σέβονται το χώρο του σχολείου, τους νόμους, τους κανόνες και τις αρχές που αυτό υπηρετεί. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να γνωστοποιούν και να προφυλάσσουν αυτούς τους κανόνες.
• Βασικός κανόνας είναι ότι το σχολείο ανήκει σε όλα τα παιδιά. Όλα τα παιδιά είναι αποδεκτά, διαθέτουν χαρίσματα και αντιμετωπίζουν δυσκολίες και έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Γονείς και εκπαιδευτικοί σεβόμαστε τη διαφορετικότητα των παιδιών.
Για να αντιμετωπίσουμε το θυμό και την επιθετικότητα των παιδιών γονείς και σχολείο:
• Δίνουμε τις σωστές διαστάσεις στα προβλήματα που προκύπτουν (ούτε μεγαλοποιούμε, ούτε υποτιμούμε).
• Θυμόμαστε ότι κοινή επιδίωξή μας είναι να κατευθύνουμε σωστά τα παιδιά και ΟΧΙ να τα τιμωρούμε.
• Αναζητούμε το κίνητρο της κακής συμπεριφοράς. Τι προηγήθηκε της κακής συμπεριφοράς; Ποια είναι η αιτία της;
• Επισημαίνουμε ότι σε κάθε πρόβλημα υπάρχουν δύο τουλάχιστον απόψεις. Ακούμε όλες τις πλευρές.
• Επικεντρωνόμαστε στο δικό μας παιδί: «Εγώ είμαι η δική σου μαμά, δεν θέλω να μου πεις τι έκανε ο Σπύρος / ο Νικόλας, αλλά τι έκανες εσύ, πώς πέρασες εσύ».
• Παροτρύνουμε τα παιδιά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις: «Πώς αισθάνθηκες; Το είπες; Τι έκανες για αυτό; Τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις;».
• Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μπαίνουν στη θέση του άλλου: «Γιατί νομίζεις ότι το έκανε αυτό; Πώς πιστεύεις ότι αισθάνθηκε;» (καλλιέργεια ενσυναίσθησης).
• Πολλές φορές μπορούμε να συμβάλλουμε στην εξάλειψη της άσχημης συμπεριφοράς μέσα από τη συνεχή ενίσχυση της καλής συμπεριφοράς και την αγνόηση της κακής συμπεριφοράς ιδίως όταν δεν τίθεται θέμα ασφάλειας των παιδιών.
• Θεσπίζουμε όρια και κανόνες μαζί με τα παιδιά. Οι κανόνες είναι καλό να έχουν θετική διατύπωση γιατί έτσι αποτελούν οδηγίες για το τι μπορούν να κάνουν τα παιδιά και για το τι περιμένουμε εμείς από αυτά.
• Δίνουμε λογικές εξηγήσεις στα παιδιά. Πολλές φορές δεν τους είναι ξεκάθαρο γιατί υπάρχει ένας συγκεκριμένος κανόνας.
• Όταν το δικό μας παιδί δεν μπορεί να ακολουθήσει ή να σεβαστεί τα όρια και τους κανόνες είναι δική μας ευθύνη να συνεργαστούμε με το σχολείο και να το βοηθήσουμε να τροποποιήσει τη συμπεριφορά του.
• Καθορίζουμε λογικές και δίκαιες συνέπειες (πχ στέρηση προνομίων) για την συνεχιζόμενη άσχημη συμπεριφορά με ήρεμο και ψύχραιμο τρόπο.
• Ενθαρρύνουμε και επαινούμε τα παιδιά όταν ζητούν βοήθεια για να λύσουν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν.
• Πάντα χαρακτηρίζουμε τη συμπεριφορά του παιδιού ως κακή κι όχι το ίδιο το παιδί. Όχι «Είσαι κακό παιδί», αλλά «Αυτό που έκανες είναι λάθος» (και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά των άλλων).
• Εμείς οι ίδιοι γινόμαστε πρότυπο καλής συμπεριφοράς για τα παιδιά προτείνοντας και ακολουθώντας λύσεις που προάγουν την επικοινωνία και τη συνεργασία.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του 7ου Δημοτικού Σχολείου Αγίας Παρασκευής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου