Συναδέλφισσες /συνάδελφοι
Εκ μέρους της ΔΑΚΕ να σας ευχαριστήσουμε για την πρωτιά στις πρόσφατες εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια που για το ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας ξεπέρασε στο σύλλογό μας το 50%.
Θα προσπαθήσουμε με συναδελφικότητα, εργατικότητα και πνεύμα δικαίου να εκπροσωπήσουμε στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο όλους τους συναδέλφους χωρίς παραταξιακές παρωπίδες και πελατειακές σχέσεις, στηρίζοντας δίκαια αιτήματά τους και... προασπίζοντάς τους από διοικητικές αυθαιρεσίες.
Ως παράταξη αποφασίσαμε συλλογική εκπροσώπηση με εναλλαγή θητειών και έτσι για το 2017 αιρετός στο ΠΥΣΠΕ θα είναι ο υποφαινόμενος ως πλειοψηφών με αναπληρωματικό τον Νίκο Μαρίνη από το 1ο Δ.Σ Νέου Ψυχικού και στη συνέχεια για το 2018 θα παραδώσουμε τη σκυτάλη στον Σωτήρη Γεωργόπουλο από το 6ο Δ.Σ Βριλησσίων με αναπληρωματικό τον Νίκο Βλαχόπουλο, συνάδελφό μας από το σύλλογο "Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ"
Και να ξέρετε κάτι: Θα προσπαθήσουμε τα αυτιά, τα τηλέφωνα και κυρίως τα μυαλά μας να είναι ανοιχτά.
Αλλά και στο σύλλογο μας τον «ΠΕΡΙΚΛΗ» η ΔΑΚΕ διεκδικεί την πρωτιά στις σημερινές εκλογές και ζητά την στήριξή σας για να ηγηθεί, χωρίς ουδεμία διάθεση έπαρσης ή αλαζονικής στάσης. Μακριά από εμάς οι τίτλοι, οι καρέκλες, οι μονιμότητες. Το έχουμε αποδείξει άλλωστε. Πρόσφατο παράδειγμα οι εκλογές για τη θέση Διευθυντή Εκπαίδευσης της Β΄Αθήνας. Ουδείς υποψήφιος από τη ΔΑΚΕ του «ΠΕΡΙΚΛΗ». Όχι γιατί δεν έχουμε ατομικές φιλοδοξίες που είναι θεμιτές άλλωστε. Αν και οι πιθανότητες εκλογής κάποιου από εμάς στη θέση Διευθυντή Εκπαίδευσης ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλες, προτιμήσαμε να μείνουμε στα σχολεία μας για να σας κοιτάμε στα μάτια παρά να συμβιβαστούμε και να στηρίξουμε αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που γυρίζουν πίσω το Δημόσιο Σχολείο.
Η διάθεση να ηγηθούμε του Συλλόγου πηγάζει από το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια που οι αριστερές παρατάξεις έχουν την πλειοψηφία βρισκόμαστε σε τέλμα. Με απόλυτο σεβασμό στους συναδέλφους των αριστερών σχημάτων για τη διάθεση προσφοράς τους, θεωρούμε ότι ο σύλλογος την τελευταία τετραετία λειτούργησε ιδεοληπτικά και πάσχει από αναποτελεσματικότητα με επακόλουθο την "απομαζικοποίησή" του. Εύκολα μπορείτε να το αντιληφθείτε, αν κοιτάξετε γύρω σας και μετρήσετε τους παρευρισκόμενους. Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις δράσεις του συλλόγου. Οι συνάδελφοι μάς έχουν γυρισμένη την πλάτη.
Και θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι.
Εμείς ως ΔΑΚΕ δεν θα προτείνουμε να βγείτε στους δρόμους κατά του Ομπάμα.
Δεν θα σας καλέσουμε να διαδηλώσετε κατά του Μοσκοβισί του Ευρωπαίου Επιτρόπου που βρίσκεται σήμερα στην Αθήνα και θα εγκαινιάσει σε λίγο ένα δημόσιο σχολείο- κόσμημα στην περιοχή μας, επειδή κατασκευάστηκε μέσω συγχρηματοδότησης Ε.Ε και ιδιωτικού φορέα.
Εμείς ως ΔΑΚΕ δεν θα αγιοποιήσουμε κομμουνιστές "ηγέτες"/δικτάτορες που περιχαράκωσαν τους λαούς τους σε κλειστά σύνορα, στερώντας ατομικές ελευθερίες και μοιράζοντας φτώχεια.
Για εμάς και την ιδεολογία μας, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της πατρίδας μας είναι μονόδρομος. Ναι, αυτήν την Ευρώπη θέλουμε για να ζούμε, έστω με τις αδυναμίες της, με τις παθογένειες και τα λάθη της και μέσα σε αυτήν την Ευρώπη αξίζει να δώσουμε τις μάχες μας για να την κάνουμε καλύτερη, για την διαφύλαξη των ατομικών ελευθεριών, για περισσότερη δημοκρατία. Ναι, σ΄αυτήν την Ευρώπη αξίζει να ζούμε για να δίνουμε αγώνες κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύη, ανθρωπιάς και για μια Παιδεία που θα εξασφαλίζει ίσες μορφωτικές ευκαιρίες για όλα τα Ελληνόπουλα με σεβασμό βεβαίως στην διαφορετικότητα και αξιοπρέπεια για τον εκπαιδευτικό μέσα από την επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική του ανέλιξη.
Ο Σύλλογος χρειάζεται αλλαγή πλεύσης για να γίνει αποτελεσματικός, για να μπορέσει να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των συναδέλφων που τον έχουν απαξιώσει.
Και για να γίνει αυτό οφείλουμε να προσπαθήσουμε όλες οι παρατάξεις. Σίγουρα υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές, χαοτικές σε πολλές περιπτώσεις ίσως. Όλοι όμως συμφωνούμε για ένα διεκδικητικό σωματείο που θα συσπειρώνει στον κοινό στόχο για την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Ας ανοίξει επιτέλους η συζήτηση. Ένας διάλογος ειλικρινής χωρίς μύθους, χωρίς στεγανά, χωρίς ταμπέλες, χωρίς στρεβλώσεις. Και στον διάλογο αυτό κανείς δεν χρειάζεται να καταθέσει πιστοποιητικά «συνδικαλιστικοφροσύνης» και κανείς δεν πρέπει να χαϊδέψει αυτιά.
Να κοιτάξουμε με θάρρος την πραγματικότητα: Τι ωφέλησε το συνδικαλιστικό κίνημα; Ποιες λογικές και τακτικές πισωγύρισαν το δημόσιο σχολείο; Τι είναι εφαρμόσιμο και τι ανεδαφικό; Τι είναι ρεαλιστικό και τι άκρατος λαικισμός; Ποιος τελικά είναι ο συντηρητικός και ποιος εκπροσωπεί το προοδευτικό;
Να ρωτήσουμε και τους συναδέλφους μας στα σχολεία. Είμαι βέβαιος ότι από τις απαντήσεις θα εκπλαγούμε. Αν και κατά βάθος γνωρίζουμε όλοι ότι ο ισχυρότερος συντηρητισμός σήμερα φορά προοδευτική λεοντή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εθνολαϊκισμός των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που μάς κυβερνά.
Άλλωστε, όπως έγραφε και ο Ρόμπερτ Γουίλσον: «Χρειάζονται μόνο 20 χρόνια για έναν ριζοσπάστη να καταλήξει συντηρητικός χωρίς να αλλάξει ούτε μια ιδέα»
Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας μπορούμε να διακρίνουμε πολλούς τέτοιους…
---------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου