Ευθείες γραμμές

Σε προηγούμενη ανάρτηση ήμουν ιδιαίτερα καυστικός και αρκετά επικριτικός με συναδέλφους, μέλη του Δ.Σ του συλλόγου μου.
Να ξεκαθαρίσω όμως κάποια πράγματα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχω τίποτα με κανένα.
Σαν πρόσωπα και σαν συναδέλφους τους εκτιμώ και τους σέβομαι όλους.
Η διαφωνία μου έχει να κάνει με τον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβάνεται τη λειτουργία και τη δράση του συλλόγου μας.
Ίσως να φταίει ο ερασιτεχνισμός μου.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ μου δεν τα πήγαινα καλά με την γραμμικότητα των πραγμάτων και τις ευθείες γραμμές .
Μου θυμίζουν καρδιογράφο σε θάλαμο νοσοκομείου και το θεράποντα γιατρό, με μελοδραματικό δήθεν ύφος, να ανακοινώνει στους συγγενείς:
-Η επιστήμη έκανε το καθήκον της!
Πετάω σπυράκια σε φράσεις του τύπου :
-Για να δούμε τα πρακτικά.
-Τι είχαμε κάνει πέρσι;

Γιατί αναγκαστικά αυτό που θα κάνουμε αύριο θα πρέπει οπωσδήποτε να μοιάζει μ’ αυτό που κάναμε χτες;

Ρε συ, λες να έχουμε πεθάνει και να μην το ξέρουμε;

Και κάτι ακόμα.
Δεν θεωρώ απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα
Αλίμονο αν συνέβαινε κάτι τέτοιο…
Κοινωνία μυρμηγκιών θα ήμασταν.
Μέσα από τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις άλλωστε μέσα από τις ρίξεις και τις ανατροπές γεννιούνται τα πιο όμορφα πράγματα.
Και είναι καιρός να γεννηθούν όμορφα πράγματα στο μικρόκοσμο του συλλόγου μας.
Το απαιτούν οι συνάδελφοι
Όχι μόνο αυτοί που μας εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους.
Κυρίως αυτοί που μας γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη.
Που τις ημέρες των εκλογών , την ώρα που εμείς αγορεύουμε στην άδεια αίθουσα της Γενικής μας Συνέλευσης, αυτοί προτιμούν να κάνουν μάθημα ή να σφυρίζουν αδιάφορα.
Γιατί βαρέθηκαν τους επαγγελματίες συνδικαλιστές.
Όπως βαρέθηκαν τους επαγγελματίες πολιτικούς.
Τους κάθε είδους «επαγγελματίες»
Στα δικά τους γιατί οφείλουμε να απαντήσουμε…
Και να απαντήσουμε με πράξεις. Όχι με λόγια.
Με πράξεις που θα έχουν όσο το δυνατό λιγότερες πράσινες, κόκκινες και γαλάζιες πινελιές.