Ξύλινη καρδιά

Η μυρωδιά των μελομακάρονων που ψήνονται, έρχεται από την κουζίνα, πλημμυρίζει όλο το σπίτι και με γυρίζει πίσω στις δεκαετίες της αθωότητας.
Μεγάλωσα με μυρωδιές!
Τις μυρωδιές των λουλουδιών και των ζώων, του νοτισμένου χώματος και της βροχής, της ρίγανης και του φούρνου...
Σε εκείνα τα χρόνια που αν και δεν είχαμε τίποτα, τα είχαμε όλα.
Γιατί είχαμε την Ελπίδα.
Τη χαμένη Ελπίδα που ψάχνουμε...

Χριστούγεννα έρχονται και το Πνεύμα τους ας ξυπνήσει την Παιδικότητα μας που σε αντίθεση με την Ελπίδα, αρνούμαι να τη θεωρήσω χαμένη.
Μεγάλα παιδιά είμαστε άλλωστε.
Υπ' αυτή την έννοια το τραγούδι του Elvis, Wooden Heart, ταιριάζει γάντι.
Σας το αφιερώνω!!!