Στρατιωτικά ενθυμήματα

Μεθιστολόγηση αυτής εδώ της ανάρτησης που γράφτηκε πριν ένα χρόνο με κάποιες διορθώσεις και προσθήκες.

 (Ι) 

 Ο λόχος μας είχε επιλέγει για τιμητικό άγημα στην περιφορά του Επιταφίου. Κάναμε μπάνιο, ξυριστήκαμε, γυαλίσαμε τις αρβύλες … Ο λοχαγός έδωσε παράγγελμα και περάσαμε τα όπλα υπό μάλης. Κουραστικό όσο να ναι. Δεν μπορείς να χαλαρώσεις, να γελάσεις, να μιλήσεις. Στέκεις σοβαρός. Οι εκκλησιαζόμενοι σε κοιτάζουν, τους κοιτάζεις κι εσύ. Αντιπροσωπεύεις έναν θεσμό... Δεν έχεις δικό σου πρόσωπο, αλλά φοράς το πρόσωπο του θεσμού. Και οφείλεις να το κάνεις σωστά. Και το κάνεις. Γιατί έτσι πρέπει.
Με τον πένθιμο ρυθμό της μπάντας, με αργό βηματισμό συνοδεύουμε τον Επιτάφιο στα στενά σοκάκια. Από τα μπαλκόνια και τις βεράντες άντρες, γυναίκες, μικρά παιδιά, παρακολουθούν με ευλάβεια, φαναράκια και αναμμένα κεριά. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόση κατάνυξη ένιωσα εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή, τη θλιμμένη αυτή νύχτα...

(Χώρα Σάμου/ 298ΤΕ/Απρίλιος 1983)

(ΙΙ)

Στην εξοχή οι ήχοι της πόλης είναι μακρινοί. Λίγη δροσιά και τα αστέρια λάμπουν. Ησυχία. Οι υπηρεσίες έχουν βγει ήδη και ξάγρυπνος στο σκηνάκι αναμένω το δεύτερο νούμερο, 00:00-02:00. Ο συγκάτοικος, αποκαμωμένος από την κούραση της ημέρας κοιμάται βαθιά δίπλα μου. Βγαίνω στο σκοτάδι με το Μ1 και ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο. Μπροστά μου ο επταστάδιος δίαυλος της Μυκάλης που χωρίζει τη Σάμο από την Μικρά Ασία.
Κοιτάζω ψηλά τον λαμπρό αστερισμό του Ωρίωνα που χαιρετά πάνω από το στρατόπεδο. Όμορφη νύχτα, εξαίρετη σκοπιά…

(Ηραίο Σάμου/ΛΥΒ/Ιουλιος 1983) 

 (ΙΙΙ)

 ΔΕΑ (ΠΖ)/Αρχιφύλακας φυλακίου R4. Αποστολή του φυλακίου η παρατήρηση και ο έλεγχος της ευρύτερης περιοχής του όρμου Μαραθοκάμπου και η άμεση αναφορά στο Τάγμα οποιασδήποτε κίνησης του εχθρού. Νύχτα με τραμουντάνα και στα ανοιχτά του όρμου μισό μίλι από την ακτή έχει αγκυροβολήσει ένα τουρκικό εμπορικό. Ανησυχώ, κατεβαίνω στον Όρμο όπου με καθησυχάζουν οι ντόπιοι ότι αυτά συμβαίνουν τακτικά το χειμώνα λόγω θαλασσοταραχής. Μέχρι να ολοκληρώσουμε την κουβέντα το βαπόρι έχει σηκώσει άγκυρα και έτσι δεν το αναφέρω. Για κακή μου τύχη η αναφορά φτάνει από ένα παραπλήσιο φυλάκιο του πυροβολικού. Μια ώρα αργότερα ο Αντισυνταγματαρχης διοικητής του Τάγματος, παλιό κομάντο με δυο τρεις πουλάδες και δέκα κιλά αρχ@δ@α,έχει φτάσει στο φυλάκιο και βγάζει αφρούς..
 –Μαλάκα, τη γ@μήσ@με! Τραβάω μια ωραία προσοχή και δίνω αναφορά φυλακίου…
 Βρίζει, ουρλιάζει, απειλεί για στρατοδικεία. Εγώ εκεί στρατιωτάκι αμίλητο ακούνητο κι αγέλαστο... Ξεθυμαίνει, μαλακώνει λίγο. Με συμπαθεί κιόλας.
-Δυο μέτρα Δόκιμος και δε ντρέπεσαι ρε Λογοθέτη… τέτοια ανευθυνότητα δεν την περίμενα από σένα. Θα μας γ@μήσουν οι Τούρκοι ρε και δεν θα το πάρουμε χαμπάρι!!!
Δεν μου έριξε φυλακή ούτε με πέρασε στρατοδικείο, τα λόγια του όμως με πείραξαν. Ένιωσα ντροπή! Ήταν ένα σπουδαίο μάθημα συναίσθησης καθήκοντος και ανάληψης ευθύνης. Λίγες μέρες πριν είχα κλείσει τα εικοσι ένα μου χρόνια.

(Μαραθόκαμπος Σάμου/Φυλάκιο R4/Οκτώβριος 1984)

 (ΙV)

 Στο Τάγμα Εθνοφυλακής εκτός από τους 753 Εθνοφύλακες που έμεναν στα σπίτια τους, είχαμε ακόμα τον Διοικητή μας, τρεις Δόκιμους και έναν φαντάρο οδηγό. Τα γραφεία μας ήταν σε ένα μεγάλο τολ δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό. (Πέρασα από εκεί πριν από μερικά χρόνια και είναι κάτι πολυκατοικίες πια)
Ανήμερα το Πάσχα ήμουν αξιωματικός υπηρεσίας. Παρήγγειλα ένα μπιφτέκι και μια μαλαματίνα από κάποιο παρακείμενο ταβερνάκι όπως συνηθίζαμε οι Δόκιμοι στις υπηρεσίες. Άκουγα τις καμπάνες, έβλεπα τα πυροτεχνήματα και σκεφτόμουν το κορίτσι μου, τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, τους φίλους στο χωριό πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά…και ήμουν μόνος μου, ολομόναχος! Κατά τη μια πετάχτηκα από θόρυβο αυτοκινήτου. Ο Διοικητής; Τέτοια ώρα;
 -Χριστός Ανέστη! Η Μαρία είπε να μην σε αφήσουμε μόνο απόψε. Άρεσε και στην Κατερινούλα η ιδέα. Φέραμε και τη μαγειρίτσα.
Ακόμα συγκινούμαι όταν σκέφτομαι εκείνη την Ανάσταση με τον Ταγματάρχη Μιχαήλ Σημαντηράκη, τον Κρητίκαρο  Διοικητή μου και την οικογένειά του. Καλή τους ώρα! Τους θυμάμαι με αγάπη.

(Κομοτηνή/ΤΕ/Απρίλιος 1984)

(V)

Επικεφαλής αγήματος της ΧΧΙ Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας για την κυριακάτικη έπαρση στο μνημείο Ηρώων. Έφεδρος Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) πλέον μετά από 28 μήνες θητεία μετράω μέρες για το απολυτήριο.
Τελευταία σημαία μου, σκέφτομαι, ας την ευχαριστηθώ!
 -Προς την σημαία παρουσιάστε, αρμ!!!
 Στέκομαι κλαρίνο, βαράω και μια ωραία προσοχή και χαιρετάω τη Γαλανόλευκη που υψώνεται στον θρακιώτικο ουρανό! Δυνατά και Ελληνικά...

                                                                                                         (Κομοτηνή/ΤΕ/Ιούνιος1985)