Εκ βαθέων

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία δυοτρία χρόνια είχα εγκαταλείψει το ιστολόγιο, αφού ένιωθα ότι δεν είχα κάτι το σημαντικό να πω. Ήρθε όμως η πρόσφατη ανεξαρτητοποίηση για να ταράξει τα στάσιμα νερά.

Βρήκα το θάρρος και ό,τι ήταν να πω το είπα δημόσια. Σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Λίγα λεπτά πριν πάρω το μικρόφωνο, φίλος από  την παράταξη της Νίκης, στην προσπάθεια να με πείσει να κάνω το αντίθετο, μου έστειλε μήνυμα: «Τι πας να κάνεις; Είναι βαρύ πράγμα μια ανεξαρτητοποίηση… με όλη μου την αγάπη!» Το γνωρίζω καλά αυτό και είμαι έτοιμος για το όποιο κόστος.

Η σιωπή είναι ενοχή... παίρνω την ευθύνη!

Βαθιά αναπνοή... Με συναισθηματική φόρτιση και πολλά σαρδάμ διαβάζω και κλείνω: «Κάνω σαφές ότι από τη θέση του Ανεξάρτητου Δημοτικού Συμβούλου θα συνεχίσω να εκφράζω δημόσια τους συλλογισμούς μου, να στηρίζω ιδέες και δράσεις που θεωρώ σωστές, να ασκώ καλοπροαίρετη κριτική , να καταθέτω προτάσεις και να προσπαθώ για το καλό της πόλης και τα συμφέροντα των δημοτών. Το οφείλω άλλωστε αυτό στους τετρακόσιους δύο συνδημότες μου που με τίμησαν με την επιλογή τους. Το οφείλω σε όλους τους συνδημότες μας … Σε αυτούς λογοδοτώ για να μπορώ να τους κοιτάω στα μάτια»

Γυρίζω σελίδα και κάπως έτσι, αρχίζω να ξαναγράφω.