Σκηνές στο Κέντρο

Στο σταθμό του Μετρό στην Ομόνοια ο κόσμος μιλάει στο κινητό, τρέχει να προλάβει, βλαστημάει τα έργα που δεν τελειώνουν, εμφιαλώνεται στις σκάλες και βγαίνει στο φως

Αφήνω την Έφη με τα δικαιολογητικά αναγνώρισης πλασματικών χρόνων των παιδιών και διακόσια νούμερα αναμονή στο Γενικό Λογιστήριο

Βγαίνω στην Κάνιγγος:-Καιρό έχω να κατέβω στο Κέντρο, ας κάνω καμιά βόλτα, να τσιμπήσω και κάτι…

Ψητοπωλείον η ΛΕΙΒΑΔΙΑ, ωραίο σουβλάκι βρε παιδί μου

Στην Πατησίων απέναντι από το πάλαι ποτέ ΜΙΝΙΟΝ τέσσερις αστυνομικοί σε ώρα ανάπαυλας. Τραπεζάκι έξω. Παλικαράκια εικοσάχρονα καπνίζουν, πίνουν καφέ, γελάνε... Πλησιάζω. Οπλισμένοι σαν αστακοί με τα πιστόλια και τα ροπαλάκια μαζεύουν ήλιο για να συνεχίσουν το μεροκάματο του δρόμου και του τρόμου. Η γενιά των επτακοσίων ή των εξακοσίων ή των πεντακοσίων ή των .... ευρώ. Ωραίο θέμα για το ιστολόγιο. Να τραβήξω μια φωτογραφία και να γράψω και κάτι συμπαθητικό για τα παιδιά. Ζητάω άδεια φωτογράφισης αλλά ένας μου κόβει τη σκηνή …
-Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι

Το στενό δρομάκι ανάμεσα στην Πατησίων και την Γ΄ Σεπτεμβρίου πολύχρωμο μωσαϊκό। Σκέφτομαι την μετανάστευση. Ασυναίσθητα βάζω το χέρι στην τσέπη και ψηλαφίζω τρία πενηντάρικα. Είναι στη θέση τους . Προχωρώ με βήμα ζωηρό αλλά μπροστά ένας τύπος διακόπτει το ρυθμό μου. Έχει ωραίο παράστημα και περπατά αργά. Τα έργα και οι ημέρες του παραφωνία στο ρυθμό της πόλης. Πατά με σιγουριά χωρίς να βιάζεται με το κάθε βήμα του να ψηλαφίζει τις πλάκες στο πεζοδρόμιο: – Προχώρα ρε φίλε,Δε θα ξημερωθούμε, Έχουμε και δουλειές. Τον προσπερνώ από δεξιά και γυρνώ το βλέμμα μου πίσω…

Ήταν απλά τυφλός

Στην Γ΄Σεπτεμβρίου περιμένω στο φανάρι.

Παρατηρώ απέναντι τη ψηλή αραπίνα που μιλάει στο κινητό .

Χτυπά και το δικό μου κινητό. Η Έφη.
– Τελείωσα, κατέθεσα την αίτηση και σε δυο χρόνια θα μας ειδοποιήσουν να πληρώσουμε,πού είσαι; -Έρχομαι...
Ανάβει πράσινο και πλησιάζω το κορίτσι. Ψηλή-γαζέλα-μαύρα μαλλιά και μάτια, πρόσωπο βαμμένο με το μυστρί.Χαμογελάει. Τι λες, πάμε; μου λέει...
Λάθος ερώτημα… Πού πάμε; θα ήταν το πιο σωστό.

Αλλά δεν θα ήξερα τι να της απαντήσω;