Πιο θλιβερή από την οικονομική κατάρρευση της χώρας νομίζω ήτανε η ξεδιάντροπη εμμονή των κρατικοδίαιτων συντεχνιών να παρασιτούν στο σώμα (πτώμα;) της κοινωνίας. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό λοιπόν να βλέπουμε ανθρώπους που λένε το μεγάλο όχι στις επιδοτήσεις και τον παρασιτισμό και αποφασίζουν σαν στάση ζωής να πληρώνονται από τους συνανθρώπους τους για αυτό που προσφέρουν.
Φωτεινό παράδειγμα ο Ηλίας Χρονάκης...
ένας 77χρονος αγρότης από την Κρήτη που αποφάσισε να πάρει το ρίσκο και να ξεκινήσει κάτι καινουριο. Σήμερα διατηρεί την μεγαλύτερη φάρμα αλόης της Ευρώπης, με περίπου 300.000 φυτά και ήδη κάνει εξαγωγές, ενώ στα σχέδιά του είναι και η κατασκευή μονάδας δευτερογενούς επεξεργασίας του προϊόντος. Και όλα αυτά βασιζόμενος μόνο στις δικές του δυνάμεις, χωρίς να πάρει "ούτε μια δραχμή, ούτε ένα σεντ", όπως λέει με υπερηφάνεια, από εθνικές ή κοινοτικές επιδοτήσεις. Μάλιστα, ο ίδιος πιστεύει πως οι επιδοτήσεις ήταν αυτές που κατέστρεψαν την ελληνική αγροτική παράγωγή. Λέει σχετικά: "Η πρώτη ερώτηση που κάνουν είναι αν υπάρχει επιδότηση. Δηλαδή πώς μπορούμε να καταστρέψουμε την Ελλάδα περισσότερο. Γιατί εγώ πιστεύω πως οι επιδοτήσεις κάναν τον Έλληνα τεμπέλη".
Ο κύριος Χρονάκης αποδεικνύει πως μια άλλη Ελλάδα είναι εφικτή. Μια Ελλάδα που θα στέκεται μόνη της στα πόδια της χωρίς να ζητάει βοήθεια και επιδοτήσεις από πουθενά. Μια Ελλάδα της σκληρής δουλειάς, του ρίσκου και της δημιουργίας.
http://blemilo.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου