Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Αναμνήσεις



Το ραντεβού ήταν για τις 12 το μεσημέρι. Ο συμπατριώτης και φίλος Γιώργος Κουτσογιάννης, ο τελευταίος Διευθυντής του Γυμνασίου Καστρίου με Λυκειακές τάξεις - με τις συγχωνεύσεις το σχολείο κατέβασε ρολά- ήταν εκεί.

Νοσταλγικές μνήμες ξύπνησαν....


Τυχαία, σε ένα μαθητολόγιο, βρήκα τη βαθμολογία ενός αποφοίτου από τότε που οι βαθμοί έμπαιναν με το σταγονόμετρο



Η είσοδος του Γυμνασίου. Στη θέση που είναι το άγαλμα του Μ.Αλεξάνδρου, ο επιστάτης του σχολείου, πριν από 35 χρόνια, είχε στήσει το κυλικείο.


Επιγραφή στην είσοδο του σχολείου. Κάποιους ανθρώπους δεν πρέπει να τους ξεχνάμε



Το γραφείο του Γυμνασιάρχη ... Αυστηρές παρατηρήσεις και αποβολές ήρθαν στο μυαλό


Το γραφείο των καθηγητών




Στους βουβούς διαδρόμους








Αίθουσα διδασκαλίας


Από μια αίθουσα διδασκαλίας αγναντεύουμε την ψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα, τον Μαλεβό


Το σύγχρονο εργαστήριο Πληροφορικής. Τι θα απογίνουν άραγε όλα τούτα τα μηχανήματα τώρα που έκλεισε το σχολείο;


Η αίθουσα προβολών


Χαρτοστάτες γεμάτοι με χάρτες που μας ταξίδεψαν κάποτε στον κόσμο


Τμήμα της βιβλιοθήκης του σχολείου. Στα ράφια της υπάρχουν περισσότερο από 3500 βιβλία


Το κλειστό γυμναστήριο


Η αίθουσα εκδηλώσεων












------------------------------------------------------

Μια αίθουσα έχει μετατραπεί σε μουσείο της ιστορίας του Γυμνασίου.












Πηλήκιο δεκαετίας του 50


Γραφείο καθηγητή


Θα ξαναχτυπήσει ποτέ άραγε;



Σημαίες και λάβαρα μιας άλλης εποχής








1967. Βράβευση του σχολείου από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό


1961. Βράβευση στις αθλήτριες του Γυμνασίου για την σκυταλοδρομία 4Χ75


1973. Τιμητικό δίπλωμα από τη Μαθηματική Εταιρεία Ελλάδος για την βράβευση του μαθητή Βασίλη Τατούλη στον πανελλήνιο διαγωνισμό μαθηματικών


1961. Βραβείο για την ομάδα σκυταλοδρομίας 4Χ50



Μέσα εδώ υπάρχουν έγγραφα, μαθητολόγια, τίτλοι σπουδών, αποδεικτικά μαθητών κ.α από τη δεκαετία του 50 μέχρι σήμερα. Ας ελπίζω στην ίδρυση μουσείου για να πάρουν τη θέση που τους αρμόζουν

1 σχόλιο:

ΛΙΛΗ είπε...

Με συγκινείς...τόσες αναμνήσεις όμορφο σχολείο προφανώς θα αποφοίτησαν και όμορφοι...άνθρωποι!!Είναι κρίμα να το βλέπεις με το χρόνο σαν άδειο κουφάρι γιατί έτσι μοιάζουν τα σχολεία χωρίς παιδιά και χωρίς... ΑΓΑΠΗ!

ΥΓ είδες την εκδήλωση για τον Παπαδιαμάντη