Δεν είναι εύκολο να είσαι διαφορετικός...
21 Μαρτίου 1960 και εβδομήντα διαδηλωτές οι οποίοι διαδήλωναν ειρηνικά ενάντια στους νόμους του Απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ της Νοτίου Αφρικής χάνουν τη ζωή τους.. Έξι χρόνια αργότερα, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών... απέτισε φόρο τιμής στους εβδομήντα διαδηλωτές, καθιερώνοντας την 21 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού. Όμως, το φαινόμενο δεν ξεκινά εδώ, καθώς μία απλή ιστορική αναδρομή θα μας καταδείξει με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο ότι η ανθρωπότητα είχε ανέκαθεν την τάση να χωρίζει τους ανθρώπους σε κατηγορίες, οι οποίες μάχονταν για το ποια θα καταφέρει να υπερτερίσει και να καταπνίξει την αντίπαλή της.
Η περιπλάνησή μας στον κόσμο των φυλετικών διακρίσεων μας οδηγεί στους δρόμους του Αμερικανικού Νότου και στο «κυνήγι νέγρων» από τη γνωστή σε όλους ρατσιστική οργάνωση Κου- Κλουξ- Κλαν, για να μεταφερθούμε λίγο αργότερα στη γειτονιά του Πόντου και στη συνέχεια στον κόσμο των εκατομμυρίων Αρμενίων, οι οποίοι σφαγιάστηκαν από το Τουρκικό κράτους στις αρχές του παρελθόντος αιώνα για να καταλήξουμε λίγο αργότερα, στην Ευρώπη της Άριας Φυλής και των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Το ταξίδι του ρατσισμού μακρύ χάνεται στους αιώνες και εμφανίζεται σε κάθε σχεδόν σύγχρονο κράτος..
Αφορμή η σημερινή μέρα για να σκεφτούμε ότι ίσως τελικά, δεν είναι μόνο η μισαλλοδοξία ή ακόμα και η παραφροσύνη συγκεκριμένων ηγετών που άνοιξε τις πόρτες στα Άουσβιτς της Ιστορίας, αλλά η στάση ζωής, η νοοτροπία, η παιδεία του κάθε ανθρώπου που, τελικά, χτίζει με τη σκέψη, το λόγο και τα έργα του Νταχάου ανά τους αιώνες. Ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις τρυπώνουν στις καθημερινές, σχεδόν ασυνείδητες, συμπεριφορές μας απέναντι σε οτιδήποτε μας είναι ξένο ή ανοικείο, κρύβονται στην πρώτη σκέψη που κάνουμε μπροστά στο διαφορετικό.
«Οι Τούρκοι μας έδιωξαν σαν Έλληνες και οι Έλληνες μας υποδέχθηκαν σας Τούρκους» λέει ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης στην Πολίτικη Κουζίνα και σε μια φράση αποτυπώνεται τόσο απλά και εύγλωττα όλο το νόημα των φυλετικών διακρίσεων, της τάσης των ανθρώπων να ξεχωρίζουν τη μειονότητα, την ανομοιομορφία και να την απομονώνουν ως το ξένο, παράσιτο σώμα. Μία τάση που εμείς στη γειτονιά μας εδώ στα Βαλκάνια την έχουμε ζήσει πολύ συχνά ανά τους αιώνες..
Ας είναι, λοιπόν, η σημερινή μέρα αφορμή για να σκεφτούμε όλοι μαζί και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά τις σκέψεις, τα λογια, τις πράξεις με τις οποίες εμείς οι ίδιοι, ηθελημένα ή άθελα μας, χτίζουμε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ας αναλογιστούμε την επόμενη φορά που θα συναντήσουμε έναν οικονομικό μετανάσταση στο δρόμο μας, ότι ο Άνθρωπος που στέκει απέναντί μας, ο «λαθραίος» αυτός μετανάστης εργάζεται χωρίς ασφάλιση, χωρίς πρόσβαση στην παιδεία, παγιδευμένος στην παρανομία, με τον μόνιμο τρόμο της απέλασης και με το άπιαστο όνειρο της νομιμότητας.. Ας θυμηθούμε ότι 22 Ιανουαρίου του 2011, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα για τον τρόπο που μεταχειρίζεται τις εθνικές μειονότητες, σε μία ιστορική απόφαση που έκανε το γύρο της Ευρώπης και που φώτισε αρνητικά τη ρήση «Πας μη Έλλην βάρβαρος».
Άλλωστε, ως Έλληνες οφείλουμε να θυμόμαστε ότι κάποτε η Ιστορία έστειλε και το δικό μας λαό στο δρόμο της προσφυγιάς, ενώ και σήμερα, νέοι Ελλήνες επιστήμονες, φίλοι, γνωστοί ή συγγενείς μας, οι δικοί μας άνθρωποι, βρίσκονται για εργασία σε κάποιο μέρος αυτού του πλανήτη όπου είναι η εθνική μειονότητα..
21 Μαρτίου 2014 και αφορμή για σκέψη.. Εμείς που μάθαμε να αντιμετωπίζουμε τις εθνικές μειονότητες, τους μετανάστες, τους πρόσφυγες ως τους κακοποιούς, τους εγκληματίες που θα μας κλέψουν, θα μας ληστέψουν, θα μας σκοτώσουν, εμείς που μάθαμε να τους αντιμετωπίζουμε ως ένα ψυχρό στατιστικό αριθμό, ώρα να τους δεχτούμε ως άτομα, με πρόσωπο και μόρφη.. Ως άνθρώπους που έχουν ανάγκη το χαμόγελο μας, την «Καλημέρα», το «Ευχαριστώ» μας..
Δεν είναι εύκολο να είσαι διαφορετικός ούτε να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητα...Είναι όμως όμορφο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου